Η Ελλάδα εδώ και μήνες βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές κρεσέντο τουρκικών προκλήσεων, που μας έχει οδηγήσει στα πρόθυρα στρατιωτικής αναμέτρησης. Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας καλούνται να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς ιταμές τουρκικές προκλήσεις, κατά τρόπο αποφασιστικό αλλά και ψύχραιμο. Και γεγονότα όπως η επακούμβηση της φρεγάτας “Λήμνος” με την τουρκική “Κεμάλ Ρέις”, το “ξετρύπωμα” των τουρκικών υποβρυχίων και η προσγείωση των ελληνικών αεροσκαφών στη βάση “Ανδρέας Παπανδρέου” στην Πάφο χωρίς τα τουρκικά ραντάρ να πάρουν χαμπάρι, καταδεικνύουν ότι τα έχουν καταφέρει περίφημα. Δεν χωρεί αμφιβολία πλέον ότι η Άγκυρα έχει επιλέξει μια σκληρή αναθεωρητική πολιτική, υποταγμένη σε μεγαλοϊδεατικά νεο-οθωμανικά οράματα, όπως δείχνουν η μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς και της Μονής της Χώρας σε τζαμιά και το παραλήρημα Ερντογάν στο Ματζικέρτ. Εκ μέρους της Τουρκίας οι αρχές του διεθνούς δικαίου έχουν αντικατασταθεί από το “δίκαιο” της ισχύος και τη λογική των κανονιοφόρων.
Στην φαρέτρα, όμως, της τουρκικής επιθετικότητας κατά της Ελλάδος, έχει προστεθεί και το εργαλείο των μεταναστευτικών ροών. Η Άγκυρα, αν και υπεύθυνη για την ανθρωπιστική καταστροφή που συνέβη την προηγούμενη δεκαετία στη Συρία, συνεργαζόμενη, όπως έχει αποδειχθεί με ατράνταχτα στοιχεία, με εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις, αλλά και με τις δικές της παράνομες εισβολές, επιχειρεί να εμφανίζεται στη διεθνή κοινότητα ως προστάτιδα των προσφύγων που βρίσκονται στο έδαφός της!
Παράλληλα, διευκολύνοντας ποικιλοτρόπως τις μεταναστευτικές εισροές από περιοχές όπως τη βόρεια Αφρική και ιδίως από τις χώρες του Μαγκρέμπ, με την κατάργηση της βίζας και φθηνά αεροπορικά εισιτήρια, έχει συγκεντρώσει έναν πολύ μεγάλο πληθυσμό ανθρώπων που επιθυμούν να περάσουν στη βόρεια Ευρώπη μέσω της Ελλάδος. Κι αυτό το χαρτί των εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών η τουρκική ηγεσία το χρησιμοποιεί διαρκώς ως εκβιασμό προς την ΕΕ.
Την κορύφωση αυτής της τακτικής τη βιώσαμε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν έγινε απόπειρα εισβολής σε ελληνικό έδαφος από δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. Η χώρα μας εκείνες τις δραματικές εβδομάδες επέδειξε αταλάντευτη αποφασιστικότητα, εξαιρετική οργάνωση και πνεύμα εθνικής ενότητας. Το τουρκικό σχέδιο κατέληξε σε μεγαλειώδες φιάσκο! Το σπουδαιότερο κέρδος, ωστόσο, ήταν ότι η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια κοινή γνώμη είδε μια αλήθεια που επιμελώς θολώνεται από κάποια ξένα αλλά, δυστυχώς και εγχώρια ΜΜΕ. Παράλληλα, στην προσπάθειά μας βρήκαμε πραγματικούς συμμάχους ανάμεσα στην ΕΕ σε επίπεδο θεσμών, κυβερνήσεων, αλλά και κοινωνιών. Όλοι πια συνειδητοποιούν ότι ο Έβρος είναι το ευρωπαϊκό σύνορο στην Ανατολή και η Ελλάδα το προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού κόσμου στην ανατολική Μεσόγειο. Οι Έλληνες είναι οι “ακρίτες” της Ευρώπης και της Δύσης.
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι τα γεγονότα του Έβρου δεν συνιστούν παρά μόνο ένα επεισόδιο στον συνολικό οιονεί υβριδικό πόλεμο που δέχεται η χώρα μας από τον εξ ανατολών γείτονά της. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια επανάληψη της επιχείρησης οργανωμένης εισβολής μεταναστών από τα χερσαία σύνορά μας. Επομένως, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι όσο το δυνατόν πληρέστερα.
Η επέκταση του φράχτη στον Έβρο, που έπαιξε αποδεδειγμένα καταλυτικό ρόλο στην απόκρουση της εισβολής, είναι μέτρο απολύτως επιβεβλημένο. Και είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό το ότι αυτή τη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεσήκωσε τον κόσμο κατά του “φράχτη της ντροπής”, όπως τον χαρακτήριζε η νεολαία του στις 3 Μαρτίου, όταν απαιτούσε να γκρεμιστεί αμέσως για να υπάρξουν “ασφαλείς δίοδοι διέλευσης για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες”. Η πραγματικότητα, άλλωστε, απέδειξε ποιος είχε δίκιο και ποιος όχι…
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.
