Τι Διομήδης, τι Ιανός, μόνο το όνομα αλλάζει. Οι καταστροφές και τα αποτελέσματα, τα ίδια. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις καταστροφικές πλημμύρες του Ιανού που, πριν από ενάμισι χρόνο, μετέτρεψαν την περιοχή των Φαρσάλων σε λίμνη.
«Επιλέξαμε να έρθουμε με ελικόπτερο, προκειμένου να έχουμε και εικόνα από πάνω. Και η εικόνα ήταν πραγματικά ξεκάθαρη, φαινόταν τι θα συναντήσουμε. Ένοιωσα σαν να έγινε θάλασσα η Θεσσαλία», δήλωναν κυβερνητικά στελέχη όταν επισκέφθηκαν την περιοχή μετά τον Ιανό. Ίσως τώρα, χρειαστεί να έρθουν με καράβι.
Όσο δεν προχωρούν τα έργα υποδομής, ανοχύρωτη θα παραμένει η περιοχή των Φαρσάλων μπροστά σε κάθε καιρικό φαινόμενο. Όσο τα αντιπλημμυρικά έργα πέριξ του ποταμού Ενιπέα και των παραποτάμων του, καθώς και τα αποστραγγιστικά έργα των χειμάρρων δεν προχωρούν, η μεγάλη συγκέντρωση των υδάτων διαρκώς θα πνίγειτα χωριάΥπέρια, Κατωχώρι, Ανωχώρι, Πυργάκια και ΜεγαλοΕυύδριοενώ κίνδυνο διατρέχει και το χωριό Βαμβακού καθώς και άλλα χωριά της περιοχής, γιατί θα σχηματίζεται μια λίμνη με τα νερά που δεν θα έχουν διέξοδο.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον δήμαρχο Φαρσάλων, κ. ΜάκηΕσκίογλου, μου ανέφερεπως η πλημμύρα οφείλεται στο ότι δεν είχαν καθαριστεί τα χαντάκια των ΤΟΕΒ και ΓΟΕΒ.
Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι, ακόμα μια φορά, να ψάχνουμε και να μεταθέτουμε τις ευθύνες από τη μια δημόσια υπηρεσία στην άλλη. Το θέμα είναι να γίνουν επιτέλους έργα αποτελεσματικά και ουσιαστικά, είτε αυτά ανήκουν στη δικαιοδοσία της Περιφέρειας, είτε των Δήμων. Γιατί μέσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας συνθλίβονται και πνίγονται τα χωριά μας και οι καλλιέργειες και οι περιουσίες των ανθρώπων, που με τόσο κόπο απόκτησαν και υπερασπίζονται.
Το θέμα είναι ότι έργα εκατομμυρίων ακούμε και αποτελεσματικά έργα δεν βλέπουμε. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να πνίγονται ξανά, μετά από μόλις ένα χρόνο οι ίδιες περιοχές. Πότε θα κατασκευαστεί επιτέλους το φράγμα της Σκοπιάς και τα άλλα φράγματα, που με τόση επιμονή ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ, για να λυθεί το διαχρονικό υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας; Δηλαδή το χειμώνα να πνίγεται ο κάμπος και το καλοκαίρι να ξεραίνεται και να διψά. Αν είχαν γίνει, εδώ και χρόνια, τα περιφερειακά φράγματα στον θεσσαλικό κάμπο, αντί να κυνηγάμε το μεγαλόπνοο και δίχως, απ’ότι φαίνεται, αποτέλεσμα έργο της εκτροπής του Αχελώου, αφενός δε θα χανόταν κάθε χρόνο τόνοι νερού από τις έντονες βροχοπτώσεις και αφετέρου δεν θα καταστρέφονταν συστηματικά οι καλλιέργειες.
Ουσιαστικά έργα λοιπόν και όχι έργα επικοινωνίας.
Θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαράστασή μου στους δοκιμαζόμενους, για άλλη μια φορά κατοίκους των Φαρσάλων, καθώς και σε εκείνους των παραλίων της Αγιάς.
