Μέσα σε κλίμα βαθιάς θλίψης και συγκίνησης, συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Χρήστο Σκαρλάτο, που «έφυγε» πριν 3 μέρες από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών.
Στην πολιτική τελετή, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΕΠ Θεσσαλίας, με επικεφαλής τη Μαρία Γαβαλά, μέλος της γραμματείας της ΚΕ και γραμματέα της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ.
Σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τελετής, ο σύντροφος Χρήστος ήταν σκεπασμένος με τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του και, παράλληλα, είχε τους συντρόφους του σε θέσεις τιμητικής φρουράς στο πλάι του.
Επικήδειους εκφώνησαν ο Γιώργος Λαμπρούλης, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας, η Μαρία Κωστούλα, μέλος της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας, ο Ζήσης Γκαραλιάκος, μέλος της ΤΕ Λάρισας και περιφερειακός σύμβουλος Θεσσαλίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και εκ μέρους των συγγενών, ο μικρότερος γιος του, Νίκος Σκαρλάτος.
Είμαστε περήφανοι που συμπορευτήκαμε μαζί του
Ο Γιώργος Λαμπρούλης στον επικήδειό του αναφέρθηκε στο αγωνιστικό βιογραφικό του, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Ο σύντροφος Χρήστος έγινε μέλος του Κόμματος το 1974 και παρέμεινε αταλάντευτα μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο Χρήστος Σκαρλάτος γνωστός και αγαπητός στους συμπολίτες μας από την πρώτη στιγμή έδωσε όλες του τις δυνάμεις στο Κόμμα. Το υπηρέτησε από πολλές στελεχικές θέσεις, ήταν στήριγμα για το Κόμμα σε κάθε καμπή του, σε κάθε δύσκολη στιγμή του.
Ξεκίνησε από τον χώρο των επιστημόνων, συνέχισε ως καθοδηγητής των οργανώσεων της πόλης και γραμματέας της Αχτίδας Υπαίθρου. Στη συνέχεια, δούλεψε στην Τοπική Διοίκηση για δέκα συνεχή χρόνια πλάι στον Αριστείδη Λαμπρούλη και μετά το 1994 αποτέλεσε καθημερινά πολύτιμο στήριγμα της Κομματικής Οργάνωσης Λάρισας. Στάθηκε αταλάντευτος την περίοδο της κρίσης στο Κόμμα 1989-1991 υπερασπιζόμενος τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος.
Είμαστε πραγματικά περήφανοι που συμπορευτήκαμε μαζί του, που για τόσα χρόνια κερδίσαμε από την πείρα του, την επιμονή, τη μαχητικότητά του (…)
Αγαπημένε μας σύντροφε, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αναπληρώσουμε το κενό που αφήνεις εσύ και οι αγωνιστές της γενιάς σου.
Θα δυναμώσουμε τους αγώνες μας, για να έρθουν κοντύτερα τα όνειρα, για να γίνουν πραγματικότητα τα ιδανικά του Σοσιαλισμού, για τα οποία με τόση αυταπάρνηση πάλεψες.
Εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, τα πιο θερμά συλλυπητήρια στη σύντροφο της ζωής σου, Χαρούλα, και τους δυο γιους σου, Βαγγέλη και Νίκο. Καλό ταξίδι, σύντροφε».
Εκ μέρους των Οργανώσεων Λάρισας του ΚΚΕ τον αποχαιρέτησε η σ. Μαρία Κωστούλα, η οποία επισήμανε μεταξύ άλλων: «Η είδηση του θανάτου σου σκόρπισε τη θλίψη στους συντρόφους της ΚΟΒ του Αγ. Αθανασίου και τους φίλους του Κόμματος της συνοικίας μας, όπου πολλά χρόνια έζησες και ανέπτυξες δράση ως γέννημα θρέμμα αυτής της γειτονιάς και όχι μόνο επειδή ήσουν γνωστός κομμουνιστής σε όλους του συμπολίτες για την ενασχόλησή σου με τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων αυτής της πόλης. Δεν σταμάτησες να στηρίζεις με την καθημερινή σου παρουσία στα γραφεία του κόμματος τη δουλειά και δράση των οργανώσεων της πόλης. Οι νεώτεροι σύντροφοι μάθαμε από σένα πώς να δρούμε στη γειτονιά για όλες τις μάχες του Κόμματος, μας έμαθες πώς να ερχόμαστε σε επαφή με τους εργαζόμενους πάντα με χαμόγελο και χιούμορ, αλλά ιδιαίτερα με την επαναστατική σου αισιοδοξία».
Ο Ζήσης Γκαραλιάκος στάθηκε στην χρέωσή του στη Τοπική Διοίκηση, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «το γεγονός ότι μας έφυγες, έφερε θλίψη σε πολλούς εργαζόμενους, στον Δήμο Λάρισας, στελέχη στον χώρο της Τοπικής Διοίκησης, παλιότερους που σε ζήσανε, νεώτερους που έχουν ακούσει για τη δράση σου στα δημοτικά δρώμενα της πόλης μας. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Το ΚΚΕ, το Κόμμα σου, με τόση αφοσίωση υπηρέτησες ως την τελευταία σου στιγμή, σε χρέωσε -όπως λέμε εμείς στην κομματική γλώσσα- σε αυτό τον θεσμό. Τον θεσμό της Τοπικής Διοίκησης, όπου από το 1982 υπηρέτησες είτε ως δημοτικός σύμβουλος είτε ως αντιδήμαρχος από τον Ιούνη του 1989 ως το τέλος του 1994. Με ανιδιοτέλεια, πολλή πολλή δουλειά και πάντα μέσα στον κόσμο, δίπλα στους πολίτες. Γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία -θα λέγαμε- των κομμουνιστών, του ΚΚΕ, για την παρέμβασή τους στον θεσμό της Τοπικής Διοίκησης. Μέσα στον κόσμο, δίπλα στους εργαζόμενους, στους πολίτες της Λάρισας, έχοντας ως μοναδικό στόχο, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης για τη ζωή του λαού μας. Αυτή ήταν η μάχη σου και εσένα, όπως και για όλους τους κομμουνιστές, τους συμπορευόμενους μαζί μας, εκείνα τα χρόνια, όπως και τότε. Προϊόν τέτοιας δουλειάς, άοκνης προσπάθειας δικής σου και πολλών άλλων, ήταν η χρυσή δεκαετία της δημαρχίας Λαμπρούλη, όπως χαρακτηριστικά έμεινε στη συλλογική μνήμη της πόλης. Κι όχι μόνο στη μνήμη, βέβαια, αφού ακόμη και σήμερα -τόσα χρόνια μετά- οι Λαρισαίοι χαιρόμαστε τα μεγάλα έργα πνοής που τότε έγιναν, πραγματικά έργα τεράστιας ανάπλασης που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της Λάρισας, αναβάθμισαν με τον πιο εκσυγχρονισμένο τρόπο -για τα τότε επιστημονικά δεδομένα- τις υποδομές της Λάρισας. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, συνεχίζουμε και σήμερα».
Μια τέτοια ζωή με σκοπό είναι μια ζωή που αξίζει να ζεις
Τέλος, ο γιος του, Νίκος, επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: «αγαπημένε πατέρα, φίλε και σύντροφε. Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ όπως το θέλησες, η οικογένεια σου, οι κοντινοί σου, οι φίλοι και οι σύντροφοι για να σε αποχαιρετήσουμε για τελευταία φορά και για να τιμήσουμε πιο πολύ τη ζωή σου παρά το θάνατο σου. Μια ζωή που την έζησες ευγενικά και που όταν τη ζεις, υπηρετώντας ένα ιδανικό, μερικές αξίες και έναν σκοπό, γίνεται ζωντανή, ξορκίζει τον θάνατο και κάνει την ύπαρξη ένα ταξίδι γεμάτο νόημα. Τέτοιες αξίες και ιδανικά όπως η ειλικρινής σου αγάπη για τους γύρω σου, η ταπεινότητα, η αυταπάρνηση, η ανάγκη προσφοράς στα κοινά, αλλά και το αγνό σου αίσθημα για αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια θα μας συντροφεύουν και θα μας θυμίζουν ότι μια τέτοια ζωή με σκοπό, είναι μια ζωή που αξίζει να ζεις, μια ζωή πλήρης και γεμάτη, μια ζωή που αν και τελείωσε, θα ζει για πάντα μέσα στο μυαλό μας, την ψυχή μας και την καθημερινότητά μας. Άλλωστε, οι άνθρωποι λένε φεύγουν, μόνο όταν τους ξεχάσουμε.
Οι φίλοι σου σε φώναζαν “ναύαρχο”, ίσως γιατί, όπως ο ναύαρχος πάντα φροντίζει το καράβι να φτάσει στο λιμάνι του, έτσι και εσύ με κάθε μέσο που είχες ή που δεν είχες, αλλά πάντα κατάφερνες να εφευρίσκεις, παρά τις αντιξοότητες φρόντιζες οι ανάγκες, τα όνειρα και οι φιλοδοξίες μας να βρίσκουν λιμάνι.
Με την αγάπη και τη στάση ζωής σου, μας έμαθες να φροντίζουμε τον εαυτό μας, αλλά πιο πολύ με τις ιδέες σου και την έμφυτη ανάγκη σου για προσφορά υπηρέτησες το Κόμμα σου, το ΚΚΕ, και την τοπική κοινότητα, μας έμαθες με τον τρόπο σου να ενδιαφερόμαστε για τους γύρω μας και, κυρίως, όσους έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας και πως το καλύτερο αύριο θα ξημερώσει, όταν ξεκινήσουμε να κοιτάμε πέρα από τους εαυτούς μας. Δίχως εσένα η ζωή μας θα ήταν πιο φτωχή, όπως φτωχότερη θα έμενε και η συντροφιά αυτή εδώ γύρω, αν δεν περιφρονούσες τον θάνατο και δεν αγαπούσες τόσο τη ζωή. Ευτυχώς για όλους μας διάλεξες το δεύτερο. Καλό ταξίδι “ναύαρχε”, το παράδειγμά σου θα μείνει ζωντανό».
Λάρισα 14/6/2023
