Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι τρίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την Ισπανία και την Γαλλία, από απόψεως κατοχής μελισσοσμηνών και παράγει κατά μέσο όρο 14.000 τόνους μέλι ετησίως, με την εγχώρια παραγωγή να καλύπτει περίπου το 90% της συνολικής εγχώριας κατανάλωσης.
Όμως, οι επαγγελματίες μελισσοκόμοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα. Το βασικότερο όλων είναι η έλλειψη χώρου για την εγκατάσταση των κυψελών, εξαιτίας των πυρκαγιών, της οικοπεδοποίησης και της οικοδομικής διεύρυνσης. Έτσι, μειώνονται δραματικά οι ελεύθεροι φυσικοί χώροι επί των οποίων μπορεί κανείς να τοποθετήσει κυψέλες και, ταυτόχρονα, συρρικνώνονται κατά πολύ οι εκτάσεις με φυσικές ανθοφορίες που χρειάζεται η μέλισσα, για να τραφεί.
Παράλληλα, ένα άλλο μεγάλο «αγκάθι» είναι και οι παράνομες ελληνοποιήσεις μελιών, κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη και την Κίνα, οι οποίες εξαπατούν των Έλληνα καταναλωτή και δυσφημούν το ελληνικό μέλι ανεπανόρθωτα.
Τέλος, ευρέως διαδεδομένες σε όλη την χώρα είναι και οι νοθείες με ισογλυκόζη ή άλλου είδους σιρόπια, ειδικά στις τουριστικές περιοχές, όπου η ζήτηση είναι μεγάλη.
Τούτων δοθέντων, ερωτάται ο κ. Υπουργός:
•1. Σκοπεύει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ να χωροθετήσει ειδικά μελισσοκομικά πάρκα, για να επιλυθεί το πρόβλημα του χώρου που αντιμετωπίζουν οι έλληνες μελισσοκόμοι;
•2. Με ποια μέτρα θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των παρανόμων ελληνοποιήσεων και των νοθειών στο μέλι;
