Όποιος γνωρίζει τον κ. Αντώνη Αδαμόπουλο μόνο για μεγαλομανία δεν μπορεί να τον κατηγορήσει. Και όμως η υπέρβαση που έκανε στην επιχειρηματική πορεία του το 2010 εξαγοράζοντας τη Σέλμαν, τη μεγαλύτερη βιομηχανία ξύλου στην Ελλάδα, έχει βάλει ήδη σε περιπέτειες τον όμιλο της Alfa Wood που δημιούργησε με κόπο και μόχθο πριν από 30 χρόνια.
H Σέλμαν υπό το βάρος της δραστικής μείωσης των παραγγελιών εξαιτίας της πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής των πρώτων υλών, ανακοίνωσε ότι στις 8 Φεβρουαρίου κλείνει το εργοστάσιο στο Βασιλικό Χαλκίδας και θα διατηρήσει τη μονάδα της Κομοτηνής. Οι 174 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Χαλκίδας μένουν στον δρόμο, αλλά έχει χτυπήσει καμπανάκι και για τους υπόλοιπους 500 εργαζομένους του ομίλου Alfa Wood – Σέλμαν, αφού οι υψηλές δανειακές υποχρεώσεις της τελευταίας αποτελούν απειλή για τη βιωσιμότητα όλων των μονάδων.
Η εξαγορά και τα σχέδια
Ο κ. Αδαμόπουλος εργάστηκε χρόνια στην Αυστραλία σε μονάδες παραγωγής ξύλου και το 1981 επαναπατρίστηκε δημιουργώντας την Alfa Wood στη Λάρισα. Μαζί με την οικογένεια Αγοραστού μετέτρεψε τη μικρή εταιρεία σε έναν σημαντικό παίκτη της αγοράς και το 2010 έκανε το μεγάλο βήμα. Η Σέλμαν είχε βγει προς πώληση αλλά οι επενδυτές δεν έκαναν… ουρά. Τότε ο κ. Αδαμόπουλος με τον συνεταίρο του αποφάσισαν να κάνουν το colpo grosso. Δανείστηκαν και συμφώνησαν να αποκτήσουν από τον Παναγιώτη Ηλιάδη την πλειοψηφία των μετοχών της Σέλμαν.
«Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έρθει μια μέρα που θα γίνω ιδιοκτήτης της Σέλμαν» είχε υποστηρίξει με ειλικρίνεια ο κ. Αδαμόπουλος κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή την εξαγορά της Σέλμαν.«Θα αυξήσουμε την παραγωγή για να μειώσουμε το κόστη και ταυτόχρονα θα ενισχύσουμε τις εξαγωγές. Θα αναστήσουμε την εταιρεία» υποστήριζε τότε με ενθουσιασμό ο κ. Αδαμόπουλος.
Δυστυχώς όμως για τον ίδιο τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε. Αν και άνθρωπος της αγοράς, δεν είχε εκτιμήσει σωστά την τραγική κατάσταση της Σέλμαν. Η εταιρεία από το 2005 έβγαζε ζημιές, έκαιγε κεφάλαια και αύξαινε τον δανεισμό της. «Η Σέλμαν ήταν μια ιδανική μηχανή για να χάσεις λεφτά» αναφέρουν παράγοντες της αγοράς και υποστηρίζουν ότι από τότε είχε «μια μαύρη τρύπα της τάξεως των 50 εκατ. ευρώ από άχρηστα αποθέματα και επισφαλείς απαιτήσεις».
Από το 2011 ο κ. Αδαμόπουλος αποφάσισε να λάβει μέτρα μειώνοντας δραστικά το προσωπικό και ήρθε σε κόντρα με το σωματείο αφού λόγω έλλειψης ρευστότητας δεν είχε να πληρώσει ούτε τις αποζημιώσεις. Στη συνέχεια πρότεινε την εκ περιτροπής εργασία και τη μείωση των αποδοχών κατά 20%, αλλά η άρνηση του σωματείου δεν του άφησε περιθώρια και ανακοίνωσε το κλείσιμο της ιστορικής μονάδας της εταιρείας στην Εύβοια. Η Alfa Wood παρέλαβε τη Σέλμαν με 860 εργαζομένους και από τις 8 Φεβρουαρίου θα αριθμεί 200.
Τα δύσκολα όμως για τον κ. Αδαμόπουλο φαίνεται ότι αρχίζουν τώρα. Mε τη μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας να φθάνει το 70% σε σχέση με το 2011 και τον όμιλο της Alfa Wood να χρειάζεται να δίνει πάνω από 10 εκατ. ευρώ ετησίως μόνο για τόκους, η κατάσταση μόνο ρόδινη δεν είναι. Η κάποτε μικρή αλλά νοικοκυρεμένη Alfa Wood κινδυνεύει να παρασυρθεί από τη Σέλμαν.
Το 2011 είχε τζίρο μόλις 95 εκατ. ευρώ (τα 60 εκατ. ήταν της Σέλμαν) και σύνολο υποχρεώσεων 296 εκατ. ευρώ. Τα 150 εκατ. ήταν βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις, εκ των οποίων τα 2/3 προέρχονται από τη Σέλμαν. Τα αρνητικά EBITDA ήταν 16 εκατ. ευρώ και οι καθαρές ζημιές 31 εκατ. ευρώ. Οι προσημειώσεις σε ακίνητα έφταναν τα 144 εκατ. ευρώ.
Οι διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες συνεχίζονται, χωρίς όμως ως σήμερα να έχουν αποτέλεσμα. Η διαγραφή χρεών είναι το ζητούμενο, αλλά πολύ δύσκολα θα επιτευχθεί. «Οι υφιστάμενες συνθήκες υποδηλώνουν την ύπαρξη σημαντικής αβεβαιότητας σχετικά με τη δυνατότητα συνέχισης της δραστηριότητας της εταιρείας» ανέφερε στη λογιστική κατάσταση του εννεαμήνου του 2012 ο ορκωτός της Σέλμαν και το ίδιο ισχύει για την Alfa Wood.
Εξοχικά και μαρίνα
Βασικό ατού στην προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων είναι η αξιοποίηση των 400 στρεμμάτων του εργοστασίου στο Βασιλικό και το ιδιόκτητο λιμάνι. «Ο κόλπος είναι αμφιθεατρικός και η παραγωγή ξυλείας δεν έχει επιβαρύνει το περιβάλλον. Θα μπορούσε εκεί κάποιος developer να ανεγείρει εξοχικές κατοικίες και να κατασκευάσει μαρίνα» αναφέρουν παράγοντες που γνωρίζουν την περιοχή.
Μια άλλη εναλλακτική αποτελεί και το ενδιαφέρον που έχει δείξει για το λιμάνι μεγάλος βιομηχανικός όμιλος, αφού το βάθος του συγκεκριμένου λιμανιού τού επιτρέπει να υποδέχεται πλοία άνω των 50.000 τόνων.
Προς το παρόν το κλείσιμο του εργοστασίου στο Βασιλικό θα εξοικονομήσει σε ετήσια βάση 5,5 εκατ. ευρώ μόνο από τη μείωση του εργατικού κόστους. Δεν είναι μικρό ποσό και ίσως με επιπλέον διορθωτικές κινήσεις αλλά και με τη βοήθεια των τραπεζών να υπάρξει αναστροφή πορείας για την Alfa Wood προς όφελος των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών όπου λειτουργούν μονάδες της εταιρείας (Λάρισα, Κομοτηνή, Γρεβενά κ.α.).
Οι νοικοκύρηδες από τη Λάρισα
-Το1981 οι κκ. Αντώνης Αδαμόπουλος και Χρήστος Αγοραστός ίδρυσαν στη Λάρισα την εταιρεία Α. Αδαμόπουλος –Χ. Αγοραστός με κύριο σκοπό την παραγωγή και διανομή επίπλων στην τοπική αγορά.
– Ηταν ο προάγγελος της AlfaWood που μέσα από τη δουλειά των βασικών μετόχων της και μια σειρά εξαγορών.
– στο εσωτερικό (Πίνδος, ΜΑΝΤΕΛ) και στο εξωτερικό (TICHA στη Βουλγαρία) εξελίχθηκε σε μια νοικοκυρεμένη επιχείρηση με αναγνωρίσιμα προϊόντα και ικανή κερδοφορία, για να φτάσει το 2010 να αγοράσει τον leader της ελληνικής αγοράς, τη Σέλμαν.
– Σε πρώτη φάση αποκτήθηκε το72% από τονΠ.Ηλιάδηαντίnn11 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια μέσω δημόσιας πρότασης το ποσοστό της AlfaWood έφτασε στο 84%.
Η εξαγορά χρηματοδοτήθηκε με τραπεζικό δανεισμό
– Σήμερα η θυγατρική AlfaWood Πινδος είναι ο μοναδικός παραγωγός MDF στην Ελλάδα συμβάλλοντας στην τοπική αλλά και στην εθνική ανάπτυξης της οικονομίας.
– Επίσης, στις ειδικές κατασκευές ο όμιλος της Alfa Wood έχει εξέχουσα θέση αφού η θυγατρική ΜΑΝΤΕΛ είναι η πρώτη εταιρεία που καθιέρωσε το επενδεδυμένο προφίλ στον ελληνικό χώρο.
ΤΟ ΒΗΜΑ
