Όταν η ζωγραφική συναντά τη γλυπτική τότε το θέαμα είναι μοναδικό.
Στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα δύο σπουδαίοι εικαστικοί καλλιτέχνες εκθέτουν τα δημιουργήματά τους ενώνοντας με ένα μοναδικό τρόπο τις δύο τέχνες.
Ο γλύπτης Απόστολος Φανακίδης και ο ζωγράφος Νίκος Φρατζολάς θα παρουσιάσουν τα έργα τους για πρώτη φορά στους φίλους της τέχνης στη Λάρισα απόψε στις 7.30 μ.μ.
Χθες στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου με αφορμή την αποψινή τελετή των εγκαινίων της έκθεσης ο πρόεδρος της Δημοτικής Πινακοθήκης κ. Μάνθος Τζιαστούδης μίλησε με τα πιο θερμά λόγια για τους δύο καλλιτέχνες και κάλεσε τους Λαρισαίους να μη χάσουν την ευκαιρία και να την επισκεφθούν.
«Εικόνες μιας ωραίας φύσης, μιας όμορφης σχέσης, ενός επίγειου παράδεισου χαρακτήρισε τα έργα του ο ζωγράφος Νίκος Φραντζολάς.
Ένα όμορφο ταξίδι που ο Λαρισαίος επισκέπτης όπως τόνισε θα έχει την ευκαιρία να δει εικόνες του θεσσαλικού κάμπου».
Ο γλύπτης Απόστολος Φανακίδης τόνισε από την πλευρά του ότι μέσα από τα έργα του πραγματεύεται την ανθρώπινη μορφή, το σύγχρονο άνθρωπο που κατακλύζεται από τις νέες μορφές τεχνολογίας που έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά του.
ΓΛΥΠΤΗΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΑΝΑΚΙΔΗΣ
Για τον Απόστολο Φανακίδη ο τεχνοκριτικός Τάκης Μαυρωτάς γράφει:
«Σε όλη τη δημιουργική του περιπέτεια ξεκινά από τις ιδιομορφίες (διευρύνσεις, ρωγμές, οπές κ.λπ.) των υλικών του, για να καταδυθεί στον πυρήνα της ύλης προκειμένου να αναδυθεί η γλυπτική του πρόταση.
Τα υλικά του ποικίλλουν από κάρβουνο, γύψο, ορείχαλκο, λεπτά καλάμια κ.ά., για να φτάσει στις ανάγλυφες κατασκευές ή στις γλυπτικές του φόρμες. Το φως του νέον στην πρόσφατη δουλειά του έχει κυρίαρχο ρόλο. Ωστόσο το δίλημμα παραμένει αν η πραγματικότητα δεν είναι μόνο το φως της ημέρας τότε το σκοτάδι πρέπει να το αφήνεις στο σκοτάδι».
ΖΩΓΡΑΦΟΣ- ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΟΛΑΣ
Και για τον Νίκο Φρατζολά προσθέτει «μέσα από τα μνημειακών διαστάσεων, πρόσφατα έργα, της χρονικής περιόδου 2000-2009, ανακαλύπτουμε το νέο χώρο-πλαίσιο έκφρασης της ζωγραφικής του δράσης. Πυρήνας της δημιουργικής του πνοής παραμένει η ζωή που συντάσσεται και ισορροπεί σε χρόνο και χώρο, σε σχέδιο και χρώμα, σε κίνηση και στάση. Ο χαμένος παράδεισος, αυτή τη φορά είναι το πεδίο των ατέρμονων αναζητήσεών του, ο προσωπικός του ύμνος ή ίσως ο θρήνος του απέναντι στα οδυνηρά ανθρώπινα προβλήματα και στις τραυματικές εμπειρίες που προκαλούν αυτά. Ανήσυχος και διεισδυτικός επίμονα εστιάζει το βλέμμα του στην τραγικότητα των γεγονότων του κόσμου επιχειρώντας να προσεγγίσει τις βαθύτερες αξίες της εποχής μας. Η φαντασία του, άλλοτε νικά το φθοροποιό και πανδαμάτορα χρόνο προσφέροντας τη νεότητα στο έργο του και άλλοτε περιορίζεται στα όρια του πραγματικού Το χρώμα του συνιστά την αισιοδοξία για τη ζωή και το βαθύ νοσταλγικό κοίταγμα του τοπίου.
Η διάρκεια της έκθεσης θα είναι από τις 18 Νοεμβρίου 2010 έως τις 9 Ιανουαρίου 2011
