«Η Ευρώπη είναι νεκρή, όμως ποια είναι αυτή η Ευρώπη; Η μεταπολιτική Ευρώπη της προσαρμογής στην παγκόσμια αγορά, η Ευρώπη που επανειλημμένα “μαυρίστηκε” στα δημοψηφίσματα, η Ευρώπη της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών, η Ευρώπη που παριστάνει τον εκπρόσωπο του ψυχρού ευρωπαϊκού λόγου απέναντι στο ελληνικό πάθος και την ελληνική διαφορά, το μαθηματικό πνεύμα απέναντι στη συγκινησιακή μέθη». Με αυτά τα λόγια που δανείστηκε από την προχθεσινή διάλεξη του μαρξιστή φιλοσόφου Σλαβόι Ζίζεκ, εισήγαγε την ομιλία της στη συζήτηση κύρωσης του κρατικού προϋπολογισμού του 2011, η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, προσθέτοντας ότι «το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου».
Κριτικάροντας τη σημερινή πολιτική της κυβέρνησης -«θέλει να σώσει τις τράπεζες από τη χρεοκοπία και να αυξήσει τον πλούτο των λίγων. Γι’ αυτό κατήργησε σε μια νύχτα και το εργατικό δίκαιο»- αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης -«είναι συνυπεύθυνη και συνένοχη, μιας και είναι ένα από τα δύο κόμματα – αλλά με μια πολιτική – που εναλλάσσονται χρόνια τώρα στην εξουσία»-, τόνισε ότι βασικό χαρακτηριστικό της αναδιάταξης των δυνάμεων και των πολύ νέων συσχετισμών μέσα στην κρίση, είναι «η ριζική επιδείνωση της θέσης εργασίας και η ισοπέδωση κάθε δικαιώματος, με όξυνση φυσικά της καταστολής».
Επικεντρώνοντας την ομιλία της στο θέμα της “πράσινης ανάπτυξης” και των περιβαλλοντικών πολιτικών, εκτίμησε ότι στον προϋπολογισμό του 2011 υπάρχουν μόνο «πενιχρά κονδύλια για ουσιαστική περιβαλλοντική πολιτική και fast-track επενδύσεις με κάθε κόστος. Από τον Προϋπολογισμό του 2010 έμειναν μέτρα εισπρακτικού και αντιπεριβαλλοντικού χαρακτήρα, όπως η τακτοποίηση των ημιυπαίθριων, ενώ ένα σημαντικό μέρος των εσόδων και αυτού του Προϋπολογισμού, όπως και των προηγούμενων, προβλέπεται να προέλθει από τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, διαιωνίζοντας έτσι μια περιβαλλοντικά καταστροφική πολιτική. Παράλληλα, η χρηματοδότηση της προστασίας των δασών, των θαλασσών, των λιμνών είναι μειωμένη, η χρηματοδότηση των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, επίσης. Ο Προϋπολογισμός του 2011 στηρίζει σημαντικά έσοδά του στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου στο χώρο της ενέργειας, καθώς δεν υπάρχουν δημόσιες επενδύσεις για εξοικονόμηση ούτε για ΑΠΕ. Το δημόσιο αγαθό αυτό, που λέγεται ενέργεια, παραχωρείται κι αυτό στα σχέδια ιδιωτών επενδυτών. Σε αυτόν τον Προϋπολογισμό υπάρχουν πολλά προϊόντα για κερδοφορία, γι’ αυτό μιλάει ο κόσμος για fast track ξεπούλημα».
Η βουλευτής δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον περιορισμό στην χρηματοδότηση των ΟΤΑ από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, η οποίος «θα οδηγήσει στην ανάθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες με τη μη φιλική προς το περιβάλλον ακριβή και ανταγωνιστική προς ανακύκλωση καύση. Τα φλερτ με τους επενδυτές γίνονται τελικά μακροχρόνιος δεσμός για την Κυβέρνηση».
«Ο Προϋπολογισμός γίνεται στο αυστηρό πλαίσιο του Μνημονίου, αλλά και στο πλαίσιο των επιλογών της Κυβέρνησης, υπέρ του πλούτου και κατά της εργασίας» ανέφερε κλείνοντας την ομιλία της και κατέληξε: «Η Αριστερά αρνείται να μπει στο κάδρο της συναίνεσης που αναζητάτε και θα καταψηφίσει αυτό το σκληρά ταξικό Προϋπολογισμό, με γνώμονα τις αξίες της και τις προτάσεις της για αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Η Κυβέρνηση έχει διαλέξει πλευρά και εμείς είμαστε απέναντί της. Θα επιδιώξουμε με κάθε τρόπο μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, που θα επιτρέψει την αλλαγή αυτής της πολιτικής».
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της βουλευτή, όπως αυτή καταγράφηκε στα Πρακτικά της Βουλής, είναι το ακόλουθο:
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΣΤ΄
Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010
Ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών:
«Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2011».
Το λόγο έχει η κα Διώτη Ηρώ, Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα δανειστώ λίγα από τα λεγόμενα του μαρξιστή φιλοσόφου Σλαβόι Ζίζεκ, ο οποίος έδωσε μια διάλεξη σήμερα στην Αθήνα, με τίτλο δανεισμένο με τη σειρά του από τον Γκράμσι: «Ο παλιός κόσμος πέθανε, ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων».
Ένα από τα τέρατα, νομίζω, αγαπητοί συνάδελφοι και αγαπητές συναδέλφισσες, είναι αυτή η περίοδος ενός ορισμένου είδους οικονομικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, που τη γέννησε ένας αδηφάγος καπιταλισμός και ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα, μια οικονομική κατάσταση που γίνεται μόνιμο καθεστώς και που φέρνει μαζί της την απειλή πολύ περισσότερο άγριων μέτρων λιτότητας, ενταφιασμού κατακτήσεων, συρρίκνωσης των κοινών αγαθών της υγείας και της παιδείας, περισσότερη προσωρινή απασχόληση κοκ.
Και ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική λύση; Στη διάλεξη ο Ζίζεκ είπε ανάμεσα στα άλλα κάτι πολύ σημαντικό, κατά τη γνώμη μου. Είπε, λοιπόν, ότι η Ευρώπη είναι νεκρή, εντάξει, αλλά ποια Ευρώπη; Η απάντηση είναι: η μεταπολιτική Ευρώπη της προσαρμογής στην παγκόσμια αγορά, η Ευρώπη που επανειλημμένα «μαυρίστηκε» στα δημοψηφίσματα, η Ευρώπη της τεχνοκρατίας των Βρυξελών, η Ευρώπη που παριστάνει τον εκπρόσωπο του ψυχρού ευρωπαϊκού λόγου απέναντι στο ελληνικό πάθος και την ελληνική διαφορά, το μαθηματικό πνεύμα απέναντι στη συγκινησιακή μέθη.
Ωστόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη, μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης, την Ευρώπη που γέννησε τη γαλλική και τη ρωσική επανάσταση. Να, γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη-κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος-κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο.
Περισσότερο από ποτέ η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου. Αυτά τα λέω εισαγωγικά, γιατί είναι μέρος της απάντησης στην ερώτηση: τι πρέπει να κάνουμε εμείς, εμείς, που δεν συντασσόμαστε με το κυρίαρχο;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε στο Δεκέμβρη του 2010, ένα χρόνο και κάτι μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Πριν από ένα χρόνο, λοιπόν, λεφτά υπήρχαν, όπως έλεγε στην προεκλογική του εκστρατεία ο κ. Παπανδρέου, ενώ με την ταχύτητα του φωτός το ψέμα αυτό το διαδέχθηκε πολύ πρόσφατα, κατά την υπογραφή του Μνημονίου, ένα ακόμη ψέμα: ότι το ΠΑΣΟΚ εξαναγκάστηκε να παραβεί τις αρχές του, αλλά το έκανε, για να σώσει την πατρίδα από τη χρεοκοπία, όπως είπε πάλι ο κύριος Πρωθυπουργός.
Το σχέδιο του κ. Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του νομίζω ότι είναι σαφές. Θέλει να σώσει τις τράπεζες από τη χρεοκοπία και να αυξήσει τον πλούτο των λίγων. Και γι’ αυτό κατήργησε σε μια νύχτα και το εργατικό δίκαιο.
Σε όλο αυτό το πλιάτσικο η Νέα Δημοκρατία είναι συνυπεύθυνη και συνένοχη, μιας και είναι ένα από τα δύο κόμματα – αλλά μια πολιτική – που εναλλάσσονται χρόνια τώρα στην εξουσία.
Η Κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη, λοιπόν, στην υλοποίηση του σχεδίου που πάει μαζί με αναδιάταξη των δυνάμεων και των πολύ νέων συσχετισμών μέσα στην κρίση, που βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η ριζική επιδείνωση της θέσης εργασίας και η ισοπέδωση κάθε δικαιώματος, με όξυνση φυσικά της καταστολής.
Ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος, κυρίες και κύριοι, και αν και θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για το χρέος, θα περιοριστώ ως προς τον Προϋπολογισμό σε ένα από τα πολλά ψεύδη της Κυβέρνησης. Για να φτιάξει ένα περιτύλιγμα, λοιπόν, μιας δήθεν νέας πολιτικής, που να την βολεύει, μας φλόμωσε πέρσι κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού του 2010, αλλά και μετά με τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Διαδεχόμενη μια Κυβέρνηση όπως αυτή της Νέας Δημοκρατίας, που τελευταία της προτεραιότητα ήταν η προστασία του περιβάλλοντος, ήταν εύκολο να μιλήσει κανείς για πράσινη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος.
Εδώ να υπογραμμίσω με ένταση ότι η προστασία του περιβάλλοντος, το πράσινο, οι ελεύθεροι χώροι, η ελεύθερη πρόσβαση είναι έμμεσο εισόδημα για την κοινωνία, ένα ακόμα που στερείτε από αυτόν τον Προϋπολογισμό και ένα ακόμα δικαίωμα που αντιμετωπίζετε με πλήρη καταστολή, όπως γίνεται αυτή τη στιγμή στην Κερατέα. Εσείς – και δεν μας εκπλήσσει αυτό – όλα αυτά τα βλέπετε ως μπίζνες για επενδυτές, αλλά δεν θα σας είναι και τόσο εύκολη η πορεία που διαλέξατε.
Τι βλέπουμε, λοιπόν, σε αυτόν τον Προϋπολογισμό; Πενιχρά κονδύλια για ουσιαστική περιβαλλοντική πολιτική και fast-track επενδύσεις με κάθε κόστος.
Από τον Προϋπολογισμό του 2010 έμειναν μέτρα εισπρακτικού και αντιπεριβαλλοντικού χαρακτήρα, όπως η τακτοποίηση των ημιυπαίθριων και επίσης, έμεινα και τα κίνητρα για την ενεργειακή χρηματοδότηση των κτηρίων, που όμως δεν χρηματοδοτήθηκαν ποτέ. Επιπλέον, ένα σημαντικό μέρος των εσόδων και αυτού του Προϋπολογισμού, όπως και των προηγούμενων, προβλέπεται να προέλθει από τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, διαιωνίζοντας έτσι μια περιβαλλοντικά καταστροφική πολιτική, που οδηγεί σε άναρχη ανάπτυξη των πόλεων και στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Και εάν προσθέσουμε σε αυτό και την αντιπεριβαλλοντική πολιτική ανάπτυξης με αυτοκινητόδρομους, πολιτική που δεν έχει καμμία χρηματοδότηση σε μέτρα που να βοηθούν στον περιορισμό της χρήσης ΙΧ αυτοκινήτων, όλα αυτά και άλλα πολλά ολοκληρώνουν την Κυβέρνηση και την εικόνα της πράσινης ανάπτυξης.
Παράλληλα, η χρηματοδότηση της προστασίας των δασών, των θαλασσών, των λιμνών είναι μειωμένη, η χρηματοδότηση των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, επίσης. Τα ποτάμια μας αντιμετωπίζονται ως προϊόντα που φέρνουν χρήματα και πολλά προγράμματα αξιοποίησής τους με φράγματα από ιδιώτες επενδυτές, αντιμετωπίζονται από την Κυβέρνηση ως πηγή εσόδων, παρά την επιβάρυνση που επιφέρουν στα οικοσυστήματα.
Ο Προϋπολογισμός του 2011, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στηρίζει σημαντικά έσοδά του στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου στο χώρο της ενέργειας, η οποία για την Κυβέρνηση είναι ένα ακόμα προϊόν. Φυσικά, δεν υπάρχουν δημόσιες επενδύσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας ούτε για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το δημόσιο αγαθό αυτό, που λέγεται ενέργεια, παραχωρείται κι αυτό στα σχέδια ιδιωτών επενδυτών.
Σε αυτόν τον Προϋπολογισμό, κυρίες και κύριοι, υπάρχουν πολλά προϊόντα για κερδοφορία, γι’ αυτό μιλάει ο κόσμος για fast track ξεπούλημα. Ένα ακόμη τέτοιο γίνεται, αν δεν υπάρχει δημόσιος έλεγχος και χρηματοδότηση, η διαχείριση των απορριμμάτων, η οποία είναι αρμοδιότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο περιορισμός στην χρηματοδότηση των ΟΤΑ από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, θα οδηγήσει στην ανάθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτες με τη μη φιλική προς το περιβάλλον ακριβή και ανταγωνιστική προς ανακύκλωση καύση. Την Τρίτη συζητιέται η παραχώρηση δημόσιας έκτασης στη Φυλή, για να κατασκευάσει ο κ. Μπόμπολας εργοστάσιο διαχείρισης απορριμμάτων, που φυσικά μεταβιβάζει αυτό το κόστος στους πολίτες. Τα φλερτ με τους επενδυτές γίνονται τελικά μακροχρόνιος δεσμός για την Κυβέρνηση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό ότι ο Προϋπολογισμός γίνεται στο αυστηρό πλαίσιο του Μνημονίου, αλλά και στο πλαίσιο των επιλογών της Κυβέρνησης. Και είπα με ποιον τρόπο θα το κάνει, υπέρ του πλούτου και κατά της εργασίας. Ο Προϋπολογισμός οδηγεί με την μη αναδιανομή των εσόδων υπέρ των κοινωνικά αδυνάτων και του περιβάλλοντος, σε ενίσχυση του μοντέλου αυτού που οδήγησε στην οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Η Αριστερά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρνείται να μπει στο κάδρο της συναίνεσης που αναζητάτε και θα καταψηφίσει αυτό το σκληρά ταξικό Προϋπολογισμό, όχι επειδή έχει το προνόμιο της καλής καρδιάς, όπως μας έλεγε πέρυσι ο κ. Λοβέρδος, αλλά θα τον καταψηφίσει με γνώμονα τις αξίες της και τις προτάσεις της για αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.
Η Κυβέρνηση έχει διαλέξει πλευρά και εμείς είμαστε απέναντί της. Θα επιδιώξουμε με κάθε τρόπο μια νέα κοινωνική πλειοψηφία, που θα επιτρέψει την αλλαγή αυτής της πολιτικής.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κι εγώ σας ευχαριστώ
