Είναι χρέος της ελληνικής Πολιτείας να δεχθεί ότι με την αφαίμαξη των δικηγόρων κάτω της 15 ετίας δεν έχει τίποτα να κερδίσει, ούτε εισπράττει, ούτε κρατάει ένα ενεργό κομμάτι της κοινωνίας αξιοπρεπές. Η φωνή αγωνίας των νέων δικηγόρων δεν είναι συντεχνιακού περιεχομένου, αλλά είναι απλά η φωνή των νέων ανθρώπων, οι οποίοι θα κληθούν να συνδιαχειριστούν ως συλλειτουργοί τις τύχες της πολύπαθης ελληνικής Δικαιοσύνης και να συνδράμουν την κοινωνία στα δύσκολα.
Ο ρόλος των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να είναι η μεμψιμοιρία και η απλή καταδίκη, είναι απαραίτητο να υπάρξει “κινητροδότηση” μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ και μέσω φορολογικών και ασφαλιστικών κινήτρων για τα πρώτα έτη άσκησης του επαγγέλματος του Δικηγόρου.
Πρέπει άμεσα να καταργηθεί η φορολογίας ποσοστού 26 % επί των κερδών των επαγγελματιών δικηγόρων με άμεση φορολογία από το πρώτο ΕΥΡΩ , την μηνιαία υποχρεωτική παρουσίαση συγκεντρωτικών καταστάσεων και την επιβολή ΦΠΑ σε ύψος 23 % για τη παροχή υπηρεσιών υπολογιζόμενες ως προϊόν και όχι ως λειτούργημα παραβιάζοντας τον κώδικα περί δικηγόρων που μας θεωρεί άμισθους δημόσιους λειτουργούς
Ειδικότερα οι δικηγόροι κάτω της 15ετίας πλήττονται βίαια από μια πολιτική αφαίμαξης με πλήρως αμφίβολα αποτελέσματα και ο μέσος νέος δικηγόρος καλείται, πέραν των πλήρως δυσανάλογων με τα εισοδήματά του ασφαλιστικών εισφορών, να καταβάλει υπέρογκους φόρους δυσανάλογους προς τα πενιχρά εισοδήματά του, οδηγούμενος κατ’ αυτόν τον τρόπο σε μια κατάσταση που με δυσκολία πλέον μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες του. Δεν περιποιεί τιμή σε οποιοδήποτε σύγχρονο κράτος αυτού του είδους η αντιμετώπιση των νέων ανθρώπων και δη επιστημόνων , η αφαίμαξή τους από τα πρώτα χρόνια άσκησης του επαγγέλματος, δίχως να τους δίδεται το παραμικρό ουσιαστικό κίνητρο προκειμένου να παραμείνουν επαγγελματικά αξιοπρεπείς και να συνεχίσουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο ως συλλειτουργοί της Δικαιοσύνη .
Η δικηγορία στα χρόνια της απαξίωσης γεμίζει τους συναδέλφους με απαρηγόρητη θλίψη και ασίγαστη αγανάκτηση για το γεγονός ότι, όταν όλοι απεργούν και καταλαμβάνουν κτίρια, ουδείς καταλαβαίνει ότι η μεγαλύτερη κατάληψη γίνεται στην ψυχή του δικηγόρου, στη συνείδησή του και στην τσέπη του. Ουδείς καταλαβαίνει ότι ο πολίτης πάντοτε και ανά πάσα στιγμή θα βρει το δικηγόρο υπερασπιστή των δικαιωμάτων του, ακόμη και όταν ο πολίτης δυσκολεύει το έργο του (δικηγόρου), με στάσεις, απεργίες και τα συναφή, αλλά και όταν τον βρίζει ανελέητα επειδή δήθεν καθυστερεί την υπόθεσή του. Ακόμη και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο δικηγόρος θα τον ακούσει μέχρι τέλους, με υπομονή και κατανόηση και θα κάνει τα πάντα για εκείνον, αλλά και για τη ζωή όλων μας, σαν να επρόκειτο για την ζωή αυτού του ίδιου.
18-2-2014
Ο υποψήφιος Πρόεδρος
Δικηγορικού συλλόγου Λάρισας
Μπαρτζώκης Γεώργιος
