Ο Θουκυδίδης στο έργο του «Επιτάφιος» επισημαίνει μέσα από τον Περικλή πως «..καλείται το πολίτευμά μας δημοκρατία λόγω του ότι η κυβέρνηση του κράτους βρίσκεται όχι στα χέρια των λίγων, αλλά των πολλών…».
Οι γεννήτορες της Δημοκρατίας κατάγονται από αυτόν εδώ το τόπο. Από αυτήν την χώρα που γεννήθηκε ο διάλογος, οι συμμετοχικές διαδικασίες, η Βουλή. Από την χώρα που μετέφερε την φλόγα της Δημοκρατίας και απλώθηκε σε όλη την υφήλιο. Οι λαμπαδηδρόμοι αυτής της ιδέας δεν ήταν άλλοι από τους αρχαίους Έλληνες.
Ο Κλεισθένης ξεκίνησε με τις πρώτες μεταρρυθμίσεις, όπου χώρισε τους Αθηναίους σε 10 φυλές με δέκα δήμους η καθεμιά. Εκεί περίπου πριν τον 5ο αιώνα π.Χ. Σειρά είχε η Βουλή των 400 του Σόλωνα η οποία αντικαταστάθηκε από μια νέα βουλή με 500 βουλευτές.
Στην Αθήνα η δημοκρατία, το πολίτευμα που δίνει σε όλους του πολίτες το δικαίωμα αλλά και το καθήκον να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση του κράτους βρήκε χώρο και αποδέκτες. Δεν ήταν μια ιδεολογία περαστική, ούτε αυτονόητη. Κατακτήθηκε αυτό το δικαίωμα με αγώνες κόντρα και σε άσχημα γεγονότα που είχανε σας στόχο την διάλυση της. Είχε όμως φανατικούς υποστηρικτές, ανθρώπους με όραμα που πίστεψαν στην ιδέα πως η χώρα μας μπορεί να σταθεί αντλώντας δύναμη και αυτοπεποίθηση μόνο από τους πολίτες της.
Η Δημοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις της, από την Αρχαία Αθήνα έως τη σύγχρονη εποχή αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πιο συμμετοχικό πολίτευμα που γνώρισε μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα.
Το δημοκρατικό ιδεώδες γιγαντώνεται με το πέρασμα του χρόνου μιας και υιοθετείται από κάθε προοδευτική και πολιτισμένη χώρα ως πολίτευμα. Βέβαια, η εμβέλεια της δεν περιορίζεται στο όρια ενός πολιτεύματος, είναι κάτι παραπάνω. Είναι τρόπος ζωής, αφήνει την δυνατότητα στον κάθε πολίτη ξεχωριστά να αξιοποιήσει ατομικά την προσωπικότητα του ώστε να συμβάλλει στην κοινωνία για ένα καλύτερο μέλλον.
Στην εποχή μας, θεωρούμαι τόσο αυτονόητη την ύπαρξη της που έχει κακοποιηθεί το περιεχόμενο της δημοκρατίας. Και δεν κινδυνεύει από ομάδες που επιδιώκουν την κατάλυση της αλλά κινδυνεύει από την απαξίωση των θεσμών και τη διολίσθησή σε μια κενή, μη συμμετοχική δημοκρατία από εμάς τους ίδιους, τους υποστηρικτές της.
Η ιδεολογία που μας αφήνει περιθώρια απόλυτης ελευθερίας άσκησης λόγου και έκφρασης, που μας έχει μάθει να σεβόμαστε και να ακούμε τους συμπολίτες μας, να ζούμε και να δρούμε ως ενεργοί πολίτες με στόχο την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής μας, αυτή τη δημοκρατία πυροβολούμε συνεχώς. Έχουμε χάσει το νόημα ανάμεσα στην ατομική ελευθερία και στου απέναντι όταν ο κυριότερος κανόνας της είναι πως η δική σου ελευθερία σταματά όταν ξεκινά του διπλανού σου…
Σήμερα, 15 Σεπτεμβρίου τιμούμε την Δημοκρατία, σαν παγκόσμια ημέρα εορτασμού της. Καθιερώθηκε από το 1997με πρωτοβουλία της Διακοινοβουλευτικής Ένωσης (IPU), ενώ από το 2007 υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Άργησε; Ίσως… είναι αρκετοί οι αιώνες (5ος π.Χ. – 21ος μ.Χ.), αλλά ας κοιτάξουμε από εδώ και πέρα να τιμούμε την Δημοκρατία και όλα όσα συμβολίζει.
Αυτή η γιορτή αποσκοπεί στο να τονίσει την συμβολή της στην ανθρωπότητα, για όσα έχει κατορθώσει στο παρελθόν και τα πατήματα που έχει αφήσει για το μέλλον. Εμείς οι Έλληνες έχουμε το προνόμιο και οφείλουμε να γίνουμε οι θεματοφύλακες της και να νιώθουμε περήφανοι πως έχουμε προσφέρει το μεγαλύτερο δώρο στην ανθρωπότητα και να το μεταλαμπαδεύσουμε στις επόμενες γενιές να δυναμώσουν τη δημοκρατία δίνοντας ουσιαστική σημασία ακόμη και στην πολιτική ανεκτικότητα, χωρίς να γίνεται έρμαιο κανενός.
