Η ανακάλυψη της πυρηνικής ενέργειας είναι ευχή και κατάρα για την ανθρωπότητα και αυτό δεν πρέπει να το αμφισβητεί κανείς. Από τη μία οι τεράστιες ανάγκες σε ενέργεια οι οποίες αποτελούν τη βάση για την ευημερία ενός ένθους και εν γένει της ανθρωπότητας και από την άλλη οι σοβαρότατοι κίνδυνοι που δημιουργούνται. Ας μην ξεχνάμε πως ο πυρηνικός αντιδραστήρας και η ατομική βόμβα είναι ουσιαστικά «δίδυμα αδέλφια».
Ως Ελληνικός Οργανισμός Περιβάλλοντος αλλά και ως απλοί πολίτες θεωρούμε ότι σε μία εποχή όπου η τεχνολογία μας επιτρέπει να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο κάθε είδους μορφή ενέργειας φιλική προς το περιβάλλον, είναι αδιανόητο να ρισκάρουμε μόνον και μόνον για ηλεκτρική ενέργεια (γιατί ουσιαστικά αυτό παράγουν οι ατομικοί αντιδραστήρες) τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων και να υποθηκεύουμε το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ακόμη και σε περιοχές όπως η Ιαπωνία, θεωρώ ότι η υψηλή τεχνολογία μπορεί να αλλάξει σταδιακά την εξάρτηση του κράτους από την πυρηνική ενέργεια. Το παράδειγμα της Φουκοσίμα δεν πρέπει λοιπόν να λειτουργήσει ως εμπειρία για την βελτίωση των ασφαλιστικών δικλείδων στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, αλλά ως έναυσμα για την άμεση αναζήτηση και εφαρμογή στην πράξη, λύσεων μέσω των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Τα δείγματα γραφής ευρωπαϊκών χωρών όπως της Σουηδίας όπου το 44% της συνολικής κατανάλωσης προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της Φινλανδίας, της Λετονίας και της Αυστρίας όπου το ποσοστό αυτό κυμαίνεται περίπου στο 30% είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά.
Άρα λοιπόν ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουμε ότι δε θα υπάρξει άλλο Τσέρνομπιλ ή άλλη Φουκοσίμα, είναι να περιορίσουμε κατ’ ελάχιστο και εν τέλει να εξαλείψουμε την πυρηνική ενέργεια από κάθε είδους ανθρώπινη δραστηριότητα. Ακόμη και για τους ίδιους τους επιστήμονες εξάλλου, η χρήση αυτής της μορφής ενέργειας είναι πεπερασμένη σε μία γη που αναζητεί τη νέα της ταυτότητα με μοναδικό πλέον γνώμονα την ίδια της την επιβίωση.
