Δεν περνά μέρα που η κυβέρνηση να μην επιβεβαιώσει την εκτίμηση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη επιδιώκεται να χτιστεί πάνω στα τσακισμένα δικαιώματα και σε μια σακατεμένη ζωή για την εργατική τάξη. Τα προγράμματα για την ανεργία που για μια ακόμα φορά εξήγγειλε η κυβέρνηση αποκαλύπτουν το δρόμο που έχουν χαράξει για γενιές και γενιές στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής. Το γενικό μοντέλο είναι: Εργάτης ανασφάλιστος σε δουλειά – λάστιχο. Τα προγράμματα που ανακοινώθηκαν δεν έχουν καμία σχέση με τη σταθερή και μόνιμη εργασία, με πλήρη δικαιώματα. Στέλνουν τους ανέργους ως φθηνή εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα στα νύχια της εκμετάλλευσης των εργοδοτών. Μετά το τέλος του προγράμματος οι άνεργοι θα είναι και πάλι στο άγχος και την ανασφάλεια, με μειωμένες απαιτήσεις στην αναζήτηση τρόπου να θρέψουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Μέσα από αυτά τα προγράμματα δεν αντιμετωπίζεται βεβαίως η ανεργία. Διασφαλίζονται, όμως, τα συμφέροντα των καπιταλιστών.
Η ανεργία δεν είναι ατομική ευθύνη, αλλά γέννημα – θρέμμα του συστήματος που ενισχύει με κάθε τρόπο την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, σε κάθε κλάδο.
Είναι οι καπιταλιστές αυτοί που αξιοποιούν την ανεργία για να χτυπήσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις, να τσακίσουν τον κατώτερο μισθό. Κι από κοντά η κυβέρνηση, που μέσα από τα προγράμματα απασχόλησης ταΐζει με «ζεστό» χρήμα τα αφεντικά, χτυπά την πλήρη και σταθερή εργασία. Μέσα και από τους όρους εργασίας που προβλέπουν αυτά τα προγράμματα δυναμώνει την εκμετάλλευση.
Από τη σκοπιά τους οι εργαζόμενοι, καθώς είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την επιβίωση, αναγκαστικά θα καταφύγουν και σε τέτοια προγράμματα, ελπίζοντας σε μια μικρή ανακούφιση, έστω και με αυτά τα 300 ευρώ το μήνα. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγεί σε νομιμοποίηση αυτών των μέτρων στη συνείδησή τους. Δεν είναι ζωή η χαμοζωή. Δεν είναι εργασία η σύγχρονη σκλαβιά. Αντίθετα, σ’ όποιο εργασιακό κάτεργο κι αν βρεθούν πρέπει να φροντίσουν να έρθουν σε επαφή με τα σωματεία τους, να ενώσουν τη δύναμή τους με τους άλλους εργαζόμενους, να οργανώσουν την πάλη τους, έτσι που και δουλειά με δικαιώματα να εξασφαλίσουν και να ανοίγουν δρόμο για να σπάσουν τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης.
Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, απευθυνόμενο στους ανέργους και εργαζόμενους, έχει θέσει ως ελάχιστο πλαίσιο διεκδικήσεων: Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, που είναι το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου. Κατοχύρωση του 35ωρου, 7ωρου, 5ήμερου και διασφάλιση της κυριακάτικης αργίας. Απαγόρευση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης και κάθε μορφής ανασφάλιστης εργασίας. Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Έξι (6) ώρες δουλειάς για τα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, για σπουδαστές και φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν. Επίδομα ανεργίας για όλη τη διάρκεια της ανεργίας, για όλες τις κατηγορίες των ανέργων, με πλήρη και δωρεάν υγειονομική φροντίδα και περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις. Ούτε βήμα πίσω απ’ αυτά!
Τάσος Τσιαπλές, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ν. Λάρισας
