Η πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν κατάργησε κανένα νόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να τους υλοποιεί όλους και πήρε μέτρα φωτιά ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική δημιουργεί τη δραματική κατάσταση που ζουν οι άνεργοι, η εργατική τάξη, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι νέες. Με όλους τους νόμους παίρνουν από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και δίνουν στους μεγάλους επιχειρηματικούς και μονοπωλιακούς ομίλους. Διαμορφώνουν συνθήκες γαλέρας για να στηρίξουν το κεφάλαιο και τις ανάγκες του.
Η φτωχοποίηση του λαού είναι έργο όλων αυτών των δυνάμεων που στηρίζουν το κεφάλαιο. Το 3ο μνημόνιο το ψήφισαν όλοι μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι.
Η κατάργηση του ΕΚΑΣ ήταν επιλογή όλων αυτών των κομμάτων, γιατί πάνω απ’ όλα βάζουν τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Πάνω απ’ όλα βάζουν την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Τώρα ο Πρωθυπουργός, η Κυβέρνηση έρχεται και παίζει με τη δυστυχία του λαού. Έκοψε το ΕΚΑΣ από τον πιο φτωχό και του υπόσχεται αντί αυτού, δωρεάν φάρμακα, κάρτα αλληλεγγύης για συσσίτιο.
Η απάντηση στις ανατροπές δεν είναι η κοροϊδία, τα ψίχουλα Είναι η οργάνωση των αγώνων για τις ανάκτηση των απωλειών, για τη διεκδίκηση των πραγματικών αναγκών.
Η εργατική τάξη που παράγει αμύθητο πλούτο, δε μπορεί να βάζει τον πήχη χαμηλά, δε μπορεί να δέχεται να φτωχοποιείται και να αρκείται στα συσσίτια ή στα 200€ το μήνα ως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.
Ο αγώνας για την ουσιαστική προστασία των ανέργων, για τις ΣΣΕ αποκτά προτεραιότητα για το εργατικό κίνημα. Η πρωτοβουλία των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων για τις ΣΣΕ έχει αγκαλιαστεί από εκατοντάδες εργατικές οργανώσεις. Το ΕΚΝΛ καλεί τα σωματεία, να κάνουν υπόθεση όλων των εργαζομένων, τον αγώνα να μην περάσουν τα νέα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τις ομαδικές απολύσεις, την παραπέρα μείωση του κατώτατου μισθού, την περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, την παραπέρα εργασιακή ζούγκλα που θέλουν να επιβάλλουν.
Αυτή την αντιδραστική πολιτική σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας, επιβάλλει το βάρβαρο σύστημα που αποτελείται από το κεφάλαιο, τα κόμματα που διαχειρίζονται τις ανάγκες τους, άλλους μηχανισμούς καταστολής και επιβολής, καθώς και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που συνδιαλέγονται και συναινούν στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στην κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων και στην αντικατάστασή τους με συσσίτια και ψίχουλα.
Αυτό το σύστημα δε μπορεί να στηρίζεται από τα θύματά του. Γι’ αυτό η γραμμή ρήξης και ανατροπής αυτής της πολιτικής είναι η πιο ρεαλιστική και χρειάζεται να αγκαλιαστεί από την πλειοψηφία των εργαζομένων και των εργατικών οργανώσεων. Είναι η καλύτερη απάντηση στο κεφάλαιο, την Ε.Ε, την κυβέρνηση και σε όλα τα κόμματα που στηρίζουν αυτή τη στρατηγική.
Αυτός ο δρόμος της αμφισβήτησης και του αγώνα, μπορεί να οδηγήσει και σε εργασιακές, ασφαλιστικές και άλλες κοινωνικές κατακτήσεις.
