Οι τελευταίες μέρες ήταν εξαιρετικά κρίσιμες και δραματικές για την Πατρίδα μας, αφού στη Συμφωνία με τα Σκόπια, η κυβέρνηση παρέδωσε όνομα, ταυτότητα και γλώσσα, χωρίς να εξαλειφθεί ο αλυτρωτισμός και χωρίς να ληφθούν εγγυήσεις για την προστασία της εθνικής μας κληρονομιάς και ασφάλειας.
Ο προσδιορισμός “Βόρεια” και η ονομασία “Βόρεια Μακεδονία” αποτελούν φύλλο συκής, που η κυβέρνηση προβάλλει ως κατόρθωμα, χωρίς ντροπή.
Στην πραγματικότητα, τροφοδοτείται ο πυρήνας του αλυτρωτισμού των Σκοπίων.
Καταρχήν, αναγνωρίζεται “μακεδονική ιθαγένεια”, που συνοδεύεται από τον προσδιορισμό «πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας».
Πρακτικά, αλλά και με βάση το αγγλικό κείμενο της Συμφωνίας, που αναφέρει τους όρους “Macedonian Nationality/Citizen of North Macedonia”, δημιουργείται “μακεδονικό έθνος”, τμήμα του οποίου είναι πολίτες της “Βόρειας Μακεδονίας”.
Συνεπάγεται, δε, πως το “μακεδονικό έθνος” δεν βρίσκεται αποκλειστικά μέσα στο συγκεκριμένο κράτος, αλλά, ενδεχομένως, και σε άλλες περιοχές, όπως στις “Μακεδονίες του Αιγαίου και του Πιρίν”, κατά τη μυθοπλασία και τον αλυτρωτισμό των γειτόνων μας.
Δεύτερον, αναγνωρίζεται “μακεδονική γλώσσα”, η οποία διευκρινίζεται ότι ανήκει στις “νότιες σλαβικές γλώσσες”.
Γιατί δεν αναγνωρίζεται τότε ως νοτιοσλαβική;
Θα πρέπει, δε, να προστεθεί και η “περίεργη” αναφορά του κ. Τσίπρα, στο διάγγελμά του, του όρου “ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά”, που αφήνει περιθώρια διάφορων ερμηνειών στη διεθνή κοινή γνώμη.
Τι εννοούσε ακριβώς;
Οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες;
Ή μήπως είναι προϊόν επιμειξίας για τον ίδιο και τους ιδεολογικά ταυτιζόμενους μαζί του;
Τρίτον, η Συμφωνία περιλαμβάνει και άλλες απαράδεκτες διατάξεις, όπως η σύσταση διμερών επιτροπών για την αναθεώρηση σχολικών εγχειριδίων και χαρτών καθώς και η συνεργασία για την απαγόρευση, αντιμετώπιση και αποθάρρυνση ενεργειών που, πιθανόν, υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό.
Πότε η Ελλάδα προκάλεσε τα Σκόπια και εξεδήλωσε αλυτρωτισμό;
Ποτέ!
Απλά, διαφαίνεται ότι οι συγκεκριμένες διατάξεις έχουν στόχο τη σταδιακή εξάλειψη της ιστορίας και της εθνικής μας κληρονομιάς, και μάλιστα με τρόπο πειθαναγκαστικό, προκειμένου να μην διοργανωθούν ξανά εκδηλώσεις υπέρ της Μακεδονίας.
Οι κυβερνώντες χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι, τα τελευταία 25 χρόνια, τα Σκόπια έχουν αναγνωρισθεί ως “Μακεδονία” από 140 κράτη, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ρωσία κλπ.
Γιατί τότε διαπραγματεύονται με την Ελλάδα;
Τα Σκόπια αντιμετωπίζουν τεράστια εσωτερικά προβλήματα συνοχής λόγω της αλβανικής και της μουσουλμανικής μειονότητας καθώς και της οικονομικής τους κατάστασης.
Η ένταξή τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποτελεί μέσο επιβίωσης.
Η Ελλάδα κατέχει, μέχρι σήμερα, το “κλειδί” που ξεκλειδώνει τις ενταξιακές διαδικασίες, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποφάσισε να το παραδώσει στους γείτονες εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Οι Σκοπιανοί γείτονές μας και ο Τίτο από τον τάφο του θα πρέπει να “τρίβουν τα χέρια τους”, αφού η κυβέρνηση, με την αμέριστη συμπαράσταση των ΑΝΕΛ, όπως αποδείχθηκε, κατά την πρόταση δυσπιστίας που καταθέσαμε στη Βουλή, “έπαιξε το παιχνίδι” τους.
Ένα “παιχνίδι”, που ξεκίνησε με τον μεγαλοϊδεατισμό της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, καθότι νωρίτερα αυτοαποκαλούνταν “Δημοκρατία του Κρούσεβο”, σύμφωνα με το προοίμιο του Συντάγματός τους.
Όλα τα υπόλοιπα, που παπαγαλίζουν στελέχη της κυβέρνησης, περί δεσμεύσεων πρώην Πρωθυπουργών στο θέμα των Σκοπίων είναι κενά περιεχομένου.
Ποτέ, κανένας Έλληνας Πρωθυπουργός δεν δέσμευσε με την υπογραφή του την Ελλάδα στο θέμα αυτό.
Ποτέ, Έλληνας Πρωθυπουργός δεν παρέδωσε «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική γλώσσα».
Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μας:
“Η Μακεδονία μας είναι μία και είναι ελληνική” του εθνάρχη Κ. Καραμανλή!
“Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα” του Μακαριστού Χριστόδουλου!
Το “ΌΧΙ” του Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι, το 2008!
ΌΧΙ στη Συμφωνία, λέμε και εμείς σήμερα, για να προστατέψουμε τη Μακεδονία μας!
Γιατί αυτό επιτάσσουν η εθνική μας συνείδηση και η ιστορική ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα!
Ο Χρήστος Κέλλας είναι Βουλευτής ΝΔ Ν. Λάρισας, αν. Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
