Στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για τον πολιτισμό και για τη θέση του στη ζωή μας, με αφορμή κυρίως την υγειονομική κρίση και τα μέτρα οικονομικής στήριξης προς αυτόν.
Σήμερα, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρα Πολιτισμού, θα ήθελα να πω δυο λόγια για το τι σημαίνει για εμένα πολιτισμός.
Ο πολιτισμός, κατά τη γνώμη μου, είναι μία πολύ ευρεία έννοια. Δηλαδή, εκτός από τις εκδηλώσεις έκφρασης κάθε μορφής τέχνης, πολιτισμός είναι η ίδια η στάση μας απέναντι στη ζωή. Είναι ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, το πόσο ανεκτικοί μπορούμε να είμαστε απέναντι στους άλλους, πόσο μπορούμε να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητά τους, αλλά συγχρόνως πόσο, μέσα από κάθε ενέργειά μας, μπορούμε να δίνουμε ένα παράδειγμα ποιότητας.
Πολιτισμός είναι ο σεβασμός στο περιβάλλον και στις αντοχές αυτού του πλανήτη. Πολιτισμός είναι ακόμα ο σεβασμός στους ηλικιωμένους, που δεν πρέπει να τους καταδικάζουμε σε συντάξεις πείνας. Πολιτισμός είναι ο σεβασμός απέναντι στα παιδιά, όταν όλα τα παιδιά έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στην παιδεία και στην υγεία. Πολιτισμός είναι να μην πετάμε σκουπίδια στον δρόμο. Πολιτισμός είναι η ευγένεια όχι μόνο απέναντι στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα. Τέλος, πολιτισμένο είναι ένα κράτος που μεριμνά ώστε όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνότητας, θρησκεύματος και σεξουαλικού προσανατολισμού, έχουν ίσες ευκαιρίες, ίσα δικαιώματα και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Αυτό για εμένα σημαίνει πολιτισμός.
Οι καλλιτέχνες, όποια μορφή τέχνης και αν υπηρετούμε, έχουμε αναλάβει το βαρύ φορτίο να προσωποποιούμε όλες αυτές τις εκφάνσεις του πολιτισμού. Γι’ αυτό και η Πολιτεία, η κάθε Πολιτεία, οφείλει να μας σέβεται και να μην μας θεωρεί τον τελευταίο τροχό της αμάξης, αλλά τον πρώτο. Αυτόν που οδηγεί το άρμα της κοινωνίας σε ένα καλύτερο αύριο.
