Εκτός από το ψωμί ψωμάκι, απ’ ότι φαίνεται ότι θα πούμε και το νερό νεράκι. Η οικονομική κρίση που έρχεται, συνέπεια της υγειονομικής, δυστυχώς φαίνεται να είναι πάρα πολύ σοβαρή και πρόκειται να πλήξει ιδιαίτερατα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Αυτή τη χρονική στιγμή επέλεξε η κυβέρνηση της ΝΔ για να προχωρήσει στην προκήρυξη τριών διαγωνισμών ΣΔΙΤ (Σύμπραξης Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα) για τηδιαχείριση, λειτουργία και συντήρηση των βασικών υποδομών του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας(φράγματα και ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, λίμνη Υλίκης, γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου, υδραγωγεία, δίκτυα μεταφοράς, αντλιοστάσια).
Και ενώ ο Σύλλογος Μηχανικών και Επιστημονικού Προσωπικού της ΕΥΔΑΠκαταγγέλλει ότι οι μεθοδεύσεις αυτές προετοιμάζουν το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του πόσιμου νερού στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί εντέλει η τιμή του νερού για τους καταναλωτές, η κυβέρνηση ανεμίζει περήφανα τη σημαία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, επικαλούμενη τον υγιή ανταγωνισμό της αγοράς, περιφρονώντας τηνεβδομηκονταετή τεχνογνωσία και εμπειρία της ΕΥΔΑΠ και χαρακτηρίζοντας τις έντονες αντιδράσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που εκφράζουν τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, ως ιδεοληψίες.
Ένα από τα πιο σκληρά βασανιστήρια είναι το μαρτύριο της δίψας, πιο σκληρό ακόμα και από το μαρτύριο της πείνας. Το νερό είναιδημόσιοαγαθόυψίστηςσημασίας και η ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό αναφαίρετο και στοιχειώδες δικαίωμα. Ευελπιστώ πως, για άλλη μια φορά, τα αντανακλαστικά της κοινωνίας θα επιστρατευτούν και θα ανακάμψουν τις κυνικές βλέψεις της κυβέρνησης. Άλλος ένας αγώνας για τα αυτονόητα. Θα είμαστε εκεί.
