Η ανάπτυξη δημιουργικής και κριτικής σκέψης αποτελεί θεμελιώδη στόχο της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες έντονης κοινωνικής, πολιτικής, υγειονομικής, περιβαλλοντικής και οικονομικής κρίσης, είναι επιτακτική η ανάγκη οι νέοι άνθρωποι να αναπτυχθούν ολόπλευρα σε προσωπικό επίπεδο, να σταθούν κριτικά απέναντι στα πάσης φύσης προβλήματα και να αναλάβουν δράση για την αντιμετώπισή τους ως κοινωνικά, σκεπτόμενα, δημιουργικά όντα.
Ακριβώς, όμως, τη στιγμή που το αίτημα για μία δημιουργική στροφή του ελληνικού σχολείου αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, για ένα σχολείο που μέσα και από τον συνδυασμό των τεχνών με τις κοινωνικές επιστήμες θα μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στον ανασχηματισμό της κοινωνίας μας με γνώμονα τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία, ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ο εξοβελισμός των μαθημάτων της Καλλιτεχνικής Παιδείας από την Α΄ Λυκείου, των Ερευνητικών Δημιουργικών Δραστηριοτήτων και των Κοινωνικών Επιστημών από τη Β’ Λυκείου, καθώς και του Σχεδίου και της Κοινωνιολογίας από τη Γ’ Λυκείου.
Οι Τέχνες στην εκπαίδευση ενώ αποτελούν πηγή γνώσης, χαράς και δημιουργικής ενεργοποίησης των παιδιών, στην σημερινή συγκυρία απειλούνται με περιθωριοποίηση και απαξίωση. Πέραν των άλλων, η κατάργηση της Μουσικής και των Εικαστικών, στο πεδίο των οποίων εμπίπτουν τέσσερα πανελλαδικά εξεταζόμενα ειδικά μαθήματα, υποχρεώνει χιλιάδες μαθητές Λυκείου που προετοιμάζονται για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια είτε να στραφούν αποκλειστικά σε ιδιωτικά φροντιστήρια, είτε και να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους για φοίτηση σε τμήματα όπως Αρχιτεκτονικής, Καλών Τεχνών, Μουσικών Σπουδών, Γραφιστικής, Διακόσμησης, Φωτογραφίας, Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης.
Η αντιπαραθετική λογική της αντικατάστασης του μαθήματος της Κοινωνιολογίας από τα Λατινικά αποτελεί έκφραση της κυριαρχίας ενός φιλολογικού κλασικισμού στην εκπαίδευση, η οποία συνάδει με μια κανονιστική αντίληψη της παρούσας πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που μετατρέπει το Λύκειο σε εξεταστικό κέντρο, ενισχύει τα φροντιστήρια και συμπεριλαμβάνει την αξιολόγηση της «διαγωγής» στο απολυτήριο. Τα μαθήματα των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών πρέπει να αποτελούν βασικό άξονα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ανεξάρτητα από το αν αποτελούν εξεταζόμενα μαθήματα, καθώς θέτουν τις βάσεις για κριτικές, αναλυτικές, και διεπιστημονικές συγκροτήσεις της γνώσης.
Η Κοσμητεία της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εκφράζει τον έντονο προβληματισμό της απέναντι στην χρόνια πρακτική της πολιτείας που επιλέγει να αγνοεί τη συνταγματική της υποχρέωση για την παροχή εκπαίδευσης στις επιστήμες και στις τέχνες σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα δηλώνει ευθαρσώς την απόλυτη αντίθεσή της στην απόφαση του ΥΠΑΙΘ για την κατάργηση των προαναφερόμενων μαθημάτων που παίζουν κρίσιμο ρόλο στη συγκρότηση της ανθρώπινης ύπαρξης και την καλλιέργεια θεμελιωδών διαδικασιών για την ανάπτυξη της κριτικής, της φαντασίας και της σκέψης.
