Με την εκδήλωση τιμής στον Βολιώτη κομμουνιστή συνδικαλιστή Μήτσο Παπαρήγα, που διοργάνωσαν οι Κλαδικές Οργανώσεις Αττικής της ΚΝΕ, ολοκληρώθηκε το φετινό αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ.
Στις 5 το απόγευμα της Κυριακής, τα πούλμαν με τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ έφτασαν στην πλατεία Ελευθερίας, την οποία νωρίτερα τα μέλη της ΚΟ Μαγνησίας του ΚΚΕ είχαν διαμορφώσει με ταμπλό όπου παρουσιάζονταν στιγμές από την ιστορία του εργατικού κινήματος στο Βόλο.
Όπως σε όλη τη διάρκεια του διημέρου έτσι και σε αυτή την εκδήλωση τηρήθηκαν οι απαραίτητες αποστάσεις και τα μέτρα για την προστασία της υγείας των συμμετεχόντων.
Στην εκδήλωση, μίλησε ο Βασίλης Μεταξάς, γραμματέας της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, ο οποίος καλωσόρισε τα μέλη της ΚΝΕ, παρουσίασε τα βιογραφικά στοιχεία του Μήτσου Παπαρήγα και κάποιους βασικούς σταθμούς εκείνης της περιόδου. Μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Ο σύντροφος Μήτσος Παπαρήγας στη ζωή του, ζωή ανιδιοτελούς προσφοράς στην υπόθεση της εργατικής τάξης, ζωή σκληρών ταξικών αναμετρήσεων, έζησε όλες τις καμπές της ταξικής πάλης, έζησε και πρωτοστάτησε τόσο σε μη επαναστατικές όσο και σε επαναστατικές συνθήκες στη χώρα μας. Η περίοδος εκείνη, που περιλαμβάνεται στον Α’ τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματός μας, είναι πολύτιμη και αξίζει να τη μελετάμε με κάθε ευκαιρία και από κάθε σκοπιά, σήμερα μέσα από την αγωνιστική πορεία του Μήτσου Παπαρήγα. Γι’ αυτό είναι και σημαντική η πρωτοβουλία που πήρατε με τη σημερινή εκδήλωση, στα πλαίσια του 29ου Αντιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι την περίοδο που διανύουμε το αστικό σύστημα και διάφοροι άλλοι μηχανισμοί κάνουν μια συστηματική προσπάθεια – με στόχο ιδίως τις νεανικές συνειδήσεις – να αλλάξουν το νόημα και περιεχόμενο του αγώνα, του κινήματος, του ηγέτη, του ήρωα. (…) Το παράδειγμά του συντρόφου Μήτσου Παπαρήγα, όπως και το παράδειγμα των στελεχών που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν από το αστικό κράτος αποδεικνύει περίτρανα ότι καθημερινά διεξάγεται μια ανελέητη πάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και στην αστική τάξη που έχει την εξουσία, πάλη που παίρνει διάφορες μορφές, αλλά δεν σταματάει να είναι ανελέητη, πάλη που πρέπει να την ξέρουμε καλά, να την έχουμε αφομοιώσει, ώστε να είμαστε πιο ικανοί στο να πρωτοστατούμε και εμείς, ο καθένας στο χώρο του. Και σε αυτήν την πάλη, έχουμε και χτίζουμε παραπέρα τα θεωρητικά και οργανωτικά εφόδια για να αντεπεξέλθουμε, να κρατηθούμε, να νικήσουμε. Έχουμε τη στρατηγική μας, την υπερεκατοντάχρονη πείρα του Κόμματός μας που μελετάμε και εμπλουτίζουμε συνεχώς και φυσικά έχουμε το ζωντανό παράδειγμα χιλιάδων συντρόφων σαν τον Μήτσο Παπαρήγα που μας διδάσκουν πώς να είσαι αταλάντευτος, να είσαι πρωτοπόρος, αλύγιστος, να ξέρεις ότι θα σε κυνηγήσουν αλλά να μην φοβάσαι, να μην σκιάζεσαι, γιατί το δικό σου παράδειγμα είναι αυτό που δίνει κουράγιο, έμπνευση, ακόμα και στον πιο μοιρολάτρη και που μπολιάζει την ταξική συνείδηση και συνειδητοποίηση της αποστολής της εργατικής τάξης. (…)
Ηγέτης και καθοδηγητής δεν είναι μόνο ο επώνυμος, ο πρόεδρος του σωματείου, ο συνδικαλιστής σε μια Ομοσπονδία. Ηγέτες και καθοδηγητές πρέπει να είμαστε όλοι μας, ο καθένας στον χώρο του, στους εργαζόμενους δίπλα του, εκεί που είμαστε ή ακόμα και εκεί που συλλογικά αποφασίζεται ότι πρέπει να πάμε. Κάθε κομματικό μέλος, αλλά και κάθε φίλος του Κόμματος, κάθε συνειδητός και πρωτοπόρος εργάτης, κάθε συνδικαλιστής που αγωνίζεται για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος πρέπει ο καθένας να είναι ένα επιτελείο μάχης στο χώρο που βρίσκεται. Αυτός είναι ο δρόμος και ο τρόπος για την πρόοδο του εργατικού κινήματος. Αυτόν τον δρόμο έδειξε με το παράδειγμά του, ο εργάτης του κλάδου του Μετάλλου, ο γεννημένος στο Βόλο, ο σιδεράς, αγωνιστής, κομμουνιστής ηγέτης της εργατικής τάξης, Μήτσος Παπαρήγας.»
Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Αντώνης Κωσταδήμας, μέλος του ΓΠ Αττικής της ΚΝΕ.
Με το τέλος των ομιλιών ο Θανάσης Βογιατζής, στέλεχος του ΚΚΕ, δημοσιογράφος – ερευνητής παρουσίασε βασικά σημεία αναφοράς εκείνης της περιόδου, ιστορικά μνημεία και κτίρια στην περιοχή του Βόλου, όπου θα περνούσαν αργότερα οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες.
Ξεκίνησε με την πλατεία Ελευθερίας , όπου έγινε και το μεγάλο συλλαλητήριο του λαού του Βόλου οργανωμένο από το ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ στις 6 Αυγούστου του 1943 ενάντια στην κάθοδο των Βουλγάρων στη Θεσσαλία. Σε αυτό το μέρος παράλληλα, τα ΕΑΣΑΔ και οι Γερμανοί κρεμούσαν την περίοδο της Κατοχής αγωνιστές, ενώ στον ίδιο χώρο έγινε η πρώτη συγκέντρωση την ημέρα της Απελευθέρωσης του Βόλου από τις δυνάμεις του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Επόμενος σταθμός, οι φυλακές Αλεξάνδρας (διασταύρωση των οδών Ιωλκού με Αλεξάνδρας) που λειτούργησαν σαν χώροι φυλάκισης κομμουνιστών και αγωνιστών από την περίοδο της Κατοχής μέχρι και το τέλος του Εμφυλίου
Συνέχισε με το καπνεργοστάσιο Ματσάγγου που ήταν ένα από τα ιστορικά εργοστάσια της πόλης του Βόλου και τον Μάη – Ιούνη του 1936 πραγματοποιήθηκε σε αυτό αλλά και σε όλα σχεδόν τα εργοστάσια, μια από τις μεγαλύτερες απεργίες στην ιστορία της πόλης.
Έπειτα παρουσίασε την διασταύρωση της οδού Δημητριάδος, στη συμβολή με την οδό Αγ. Νικολάου, όπου σε εκείνη την περίοδο (ξημερώματα της 2ας Ιούνη 1936) η Χωροφυλακή είχε στημένο το πολυβόλο απ’ όπου έφυγαν οι σφαίρες που σκότωσαν τον 30χρονο ραπτεργάτη Ν. Μπουμπαγιατζή από τη Νέα Ιωνία και και τραυμάτισαν πολλούς άλλους εργαζόμενους.
Τέλος, το πρώην κτίριο καπνοθηκών Παπαστράτου, όπου συνεδρίαζε το έκτακτο στρατοδικείο την περίοδο 1947-1949
Αμέσως μετά την παρουσίαση σχηματίστηκε μια μαχητική πορεία που πέρασε από τα παραπάνω σημεία. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας ακουγόταν συνθήματα όπως « Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «όλοι στον αγώνα για των αστών την ήττα, όρκος στη μνήμη του Μήτσου Παπαρήγα».
