Ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ των νεανικών μας χρόνων ξεκολλάνε και χάνονται. Μια-μια οι φωνές που συντρόφευσαν τα νεανικά όνειρα της γενιάς μου σωπαίνουν.
Μιλάω για τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον σεμνό άνθρωπο, τον ωραίο τραγουδιστή που με τα τραγούδια του, τώρα που έφυγε από κοντά μας, θα υπάρχει για πάντα στις ψυχές μας.
