Θεωρούμε ότι το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία αναδεικνύει τα χρόνια προβλήματα των Ελληνικών πανεπιστημίων. Ωστόσο ο αποσπασματικός χαρακτήρας του, χωρίς ξεκάθαρη φιλοσοφία και όραμα και κυρίως η βιαστική εισαγωγή του χωρίς την απαραίτητη διαβούλευση με την ακαδημαϊκή κοινότητα της χώρας δεν εξασφαλίζει τις απαραίτητες συγκλίσεις που απαιτούνται για την επίτευξη ευρείας αποδοχής που πρέπει να έχουν τέτοια σημαντικά εγχειρήματα για το μέλλον της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Για την αναβάθμιση της ποιότητας των σπουδών ο τρόπος εισαγωγής των φοιτητών αποτελεί ένα μόνο πεδίο. Θεωρούμε ότι αυτή η διαδικασία πρέπει να διευθετηθεί μόνο με την συνεργασία των πανεπιστημίων έτσι ώστε, μεταξύ άλλων, να μην αποβεί σε βάρος των ιδρυμάτων της περιφέρειας. Ο αριθμός των εισακτέων οφείλει να προσδιορίζεται με βάση τις προτάσεις των Τμημάτων που γνωρίζουν πόσους φοιτητές μπορούν να εκπαιδεύσουν επαρκώς και φυσικά να μην αποτελεί κριτήριο για την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Θεωρούμε επίσης ότι ο αριθμός των μεταγραφών πρέπει να μειωθεί δραστικά με αυστηρά κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια και να έχει ανώτατο όριο. Ωστόσο η ενίσχυση των πανεπιστημίων με μέλη ΔΕΠ, ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ ώστε να αναπληρωθούν τουλάχιστον οι θέσεις που κενώθηκαν από το 2012 ως σήμερα καθώς και η αναβάθμιση των κτιριολογικών υποδομών και του εξοπλισμού των πανεπιστημίων αποτελούν από τις πιο σημαντικές παραμέτρους για την ποιοτική αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δυστυχώς στο νομοσχέδιο δεν υπάρχουν σχετικές πρόνοιες για τα θέματα αυτά.
Σε ότι αφορά την ολοκλήρωση των σπουδών αυτή θα πρέπει να γίνεται μέσα σε προσδιορισμένο εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να αποφευχθεί η ασυνέχεια της προσφερόμενης γνώσης και της εκπαίδευσης. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει υπάρξει διαβούλευση με το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας και λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλοί φοιτητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες για λόγους κοινωνικο-οικονομικούς θα πρέπει να διερευνηθεί και η πρόβλεψη για καθεστώς μερικής φοίτησης (part-time)όπως ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Τέλος θεωρούμε σημαντική την φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων, την εξασφάλιση της απρόσκοπτης ακαδημαϊκής λειτουργίας και της διακίνησης των ιδεών καθώς και την διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα οφείλουν και μπορούν να προσδιορίσουν τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, να συντάξουν συγκεκριμένα σχέδια και με την βοήθεια της πολιτείας να εφαρμόσουν τα απαραίτητα μέτρα που εξασφαλίζουν την αποτροπή εισόδου εξω-πανεπιστημιακών στοιχείων χωρίς λόγο εντός των κτιρίων των ιδρυμάτων.Συμφωνούμε στην δημιουργία συστήματος ελεγχόμενης πρόσβασης σε ευαίσθητους χώρους (π.χ. εργαστήρια, διοίκηση) που εποπτεύεται από την προβλεπόμενη και υπαγόμενη στον Πρύτανη «Μονάδα Ασφαλείας και Προστασίας», αλλά το κόστος λειτουργίας αυτής της Μονάδας θα πρέπει να εξασφαλιστεί από την ενίσχυση του τακτικού προϋπολογισμού και όχι να βαρύνει τον προϋπολογισμό του Ε.Λ.Κ.Ε., σε βάρος της ενίσχυσης της έρευνας. Διαφωνούμε ριζικά με την προτεινόμενη σύσταση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (Ο.Π.Π.Ι.) που στελεχώνονται από αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και ειδικούς φρουρούς, υπάγονται στην Ελληνική Αστυνομία και ασκούν αστυνομικά καθήκοντα εντός των Α.Ε.Ι. Στα πλαίσια του αυτοδιοικήτου των Α.Ε.Ι., η προστασία των πανεπιστημιακών χώρων πρέπει να εξασφαλίζεται από εκπαιδευμένο σώμα φύλαξης που υπάγεται και εποπτεύεται από τον Πρύτανη. Το υφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς υπερεπαρκεί για την εφαρμογή των νόμων και το έργο της ΕΛ.ΑΣ. στον χώρο των Α.Ε.Ι. με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και σε όλη την Ελληνική επικράτεια και η δαπάνη της πρόσληψης και μισθοδοσίας 1.000 ειδικών φρουρών (που προβλέπεται από το σχέδιο νόμου για τις Ο.Π.Π.Ι.) είναι προτιμότερο να χρησιμοποιηθεί για την ενίσχυση των ερευνητικών υποδομών, του εκπαιδευτικού προσωπικού και των δομών φύλαξης των Α.Ε.Ι.
Θεωρούμε επίσης ότι τα ζητήματα πειθαρχικού κανονιστικού πλαισίου αφορούν επίσης το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων και οι προβλεπόμενες πειθαρχικές διατάξεις θα πρέπει να αποσυνδεθούν από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και να καθορίζονται αποκλειστικά από τους εσωτερικούς κανονισμούς των Ιδρυμάτων.
Τέλος καλούμε την πολιτεία να μην βιαστεί να προχωρήσει στην ψήφιση του νομοσχεδίου, να συνεχίσει την διαβούλευση με την ακαδημαϊκή κοινότητα και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας ώστε ο νόμος που θα προκύψει να συγκεντρώσει την μέγιστη δυνατή συμφωνία και αποδοχή προκειμένου να εξασφαλισθεί η μακροημέρευσή του. Ας μην πάει χαμένη μια ακόμα ευκαιρία.
