Την Τετάρτη 26/05/21 η κυβέρνηση επιχείρησε να περάσει στη Βουλή το νέο νομοσχέδιό της για την ψήφο των αποδήμων, χωρίς όμως να καταφέρει να συγκεντρώσει περισσότερες από 190 ψήφους, χωρίς να πετύχει δηλαδή τη συνταγματικά απαιτούμενη – προκειμένου να εφαρμοστούν οι διατάξεις στις επόμενες εκλογές – πλειοψηφία των 200 ψήφων. Λέω νέο, αν και το παλιό νομοσχέδιο για το ίδιο ζήτημα δεν είναι και τόσο παλιό. Τον Δεκέμβριο του 2019, μετά από μία σκληρή και πολυήμερη διαπραγμάτευση μεταξύ των κομμάτων, το Ελληνικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τελικά με πρωτοφανή διακομματική πλειοψηφία 288 ψήφων ένα άλλο νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων. Ακόμη και το ΚΚΕ συμμετείχε ενεργά στη συζήτηση, καταθέτοντας τις προτάσεις του και μάλιστα συμβάλλοντας καταλυτικά στο να επιτευχθεί ένας κοινός τόπος. Τα κόμματα κατάφεραν να συμφωνήσουν στο να δοθεί η δυνατότητα ψήφου στους απόδημους, που έχουν μία οργανική σχέση με την χώρα και των οποίων η επιλογή θα έχει αντανάκλαση σε βασικές πτυχές της ζωής τους. «Είναι μια σπουδαία πράξη που συμβολίζει την εθνική ενότητα», είχε δηλώσει ο τότε υπουργός Εσωτερικών, κ. Τάκης Θεοδωρικάκος.
Παρόλα αυτά, λίγους μόλις μήνες αργότερα και πριν προλάβει καν να εφαρμοστεί ο νόμος, η ΝΔ και ο νυν υπουργός Εσωτερικών, κ. Μάκης Βορίδης, άλλαξαν γνώμη και φέραν νέο νομοσχέδιο. Τι μεσολάβησε και ζητάνε τώρα να ακυρωθεί ένας νόμος που και οι ίδιοι ψήφισαν; Γιατί πετάνε στο καλάθι των αχρήστων αυτή τη «σπουδαία πράξη»;Μήπως δεν τους έβγαιναν τελικά τα νούμερα στα οποία υπολόγιζαν για να αυξήσουν το σώμα των ψηφοφόρων τους; Γιατί από 800.000 που ήταν οι αρχικές εκτιμήσεις της προσδοκίας των εγγραφών στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, αυτές μετέπειτα μειώθηκαν στις 300.000, ενώ τελικά οι αιτήσεις εδώ και τρεις μήνες περιορίστηκαν σε λίγο παραπάνω από 1.000 και οι εγγραφές σχεδόν στις 100 όλες και όλες. Και στις 22 Μαρτίου ο κ. Μητσοτάκης υποσχόταν, σε τηλεδιάσκεψη που είχε με Έλληνες της Ν. Αμερικής, ότι θα αλλάξει ξανά τον νόμο, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά της πατρίδας και στη διαδικασία ανάδειξης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας.
Δεν τους «έβγαινε», λοιπόν, ο προεκλογικός σχεδιασμός και χρησιμοποιώντας ως πονηρό άλλοθι τη δήλωση της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κ. Θεοδώρας Τζάκρη, η οποία στη συνέντευξή της στον Εθνικό Κήρυκα επανέλαβε απλά τη θέση μας ότι σε μια ευμενέστερη συγκυρία μπορούμε να συζητήσουμε αυτό που, σύμφωνα με την πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά τη βέλτιστη πρακτική, φέρνουν αυτό τον νέο νόμο προκειμένου να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις και να μεταθέσουν τις ευθύνες τους στις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Βέβαια, τόσα χρόνια που κυβερνούσαν τη χώρα, δεν έκαναν τίποτα για αυτό το ζήτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που ως κυβέρνηση πήρε πρωτοβουλίες και σύστησε νομοπαρασκευαστική επιτροπή για να προτείνει νόμο, που θα έδινε απάντηση στο πάγιο αίτημα των ομογενών. Τώρα κάνουν πως κόπτονται για την ισότιμη εκπροσώπηση των Ελλήνων του εξωτερικού και φέρνουν προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο με τους αντιπροσώπους του έθνους εκτός Βουλής.
Κατά τη γνώμη μου, το αντικείμενο της συζήτησης δεν θα έπρεπε να είναι η άρση των περιορισμών για την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους των αποδήμων και η ακύρωση της πρόσφατης ιστορικής διακομματικής συναίνεσης επί του θέματος, αλλά η άρση των περιορισμών στη λειτουργία του Κοινοβουλίου, που συνεχίζει να περνάει πολύ σημαντικούς νόμους με τους βουλευτές απόντες, ενώ την ίδια στιγμή έχει ανοίξει πλήρως η οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας.
