Το γεγονός ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, που συντηρεί εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, αποτελεί ψιλά γράμματα για την ΕΕ και το στρατηγικό της σχέδιο να σβήσουν από τον χάρτη και να παραμείνουν στην αρένα της αγοράς μόνο οι μεγάλοι παίκτες. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, πρόθυμη πάντα να υλοποιήσει τις αποφάσεις των Βρυξελών, δίνει φορολογικά κίνητρα και ενισχύσεις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα αποφασίσουν – ή μάλλον που θα αναγκαστούν- να συγχωνευτούν, αδιαφορώντας για το προσωπικό που θα περισσεύει και που θα οδηγηθεί με βεβαιότητα προς το ταμείο ανεργίας.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη χώρα μας πέρασαν και περνούν ακόμα μία τιτάνια δοκιμασία λόγω της συσσώρευσης των χρεών και της έλλειψης ρευστότητας, που προκάλεσε αφενός η πανδημία και αφετέρου η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Τα μόνα κυβερνητικά μέτρα που ελήφθησαν για τη στήριξη της οικονομίας και των επιχειρήσεων ήταν η αναστολή των υποχρεώσεων και οι επιστρεπτέες προκαταβολές. Αλλά ακόμα και με αυτό το μέτρο των επιστρεπτέων προκαταβολών ευνοήθηκαν οι μεγάλες και οι πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, που είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάζουν πολλούς εργαζόμενους και έτσι σε πολλές περιπτώσεις τα ποσά που πήραν ξεπέρασαν και το εκατομμύριο. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι μικρές και οι πολύ μικρές επιχειρήσεις πήραν πολύ μικρά ποσά, της τάξης των δύο και τριών χιλιάδων ευρώ, με αποτέλεσμα οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις να καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη ως προς την πρόσβαση σε χρηματοδότηση και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις τους, σε σχετική ετήσια έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Την ίδια γραμμή για την «ενθάρρυνση» των συγχωνεύσεων φαίνεται να υπηρετούν και οι τραπεζίτες, οι οποίοι έχουν κόψει τις πιστωτικές γραμμές στις περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όσες δηλαδή μικρομεσαίες επιχειρήσεις κατάφεραν έως τώρα να αποφύγουν το λουκέτο, βλέπουν να ξημερώνει μία νέα μέρα, στην οποία το παιχνίδι είναι στημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει πολύ συγκεκριμένα περιθώρια και επιλογές.
Φυσικά,η κυβέρνηση Μητσοτάκη όλο αυτό το παρουσιάζει ως εκσυγχρονισμό και ως αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Σε αυτή τη νέα οικονομία, ο θάνατος του εμποράκου είναι ένα έγκλημα εν ψυχρώ και εκ προμελέτης, προκειμένου να μείνει ελεύθερο το πεδίο μόνο για τα πολυεθνικά μεγαθήρια.
