Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες, νέοι, η 1η Μάη αποτελεί ημέρα σύμβολο του αγώνα των εργαζομένων για τα σύγχρονα δικαιώματα μας, την ικανοποίηση των αναγκών με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας της εποχής μας. Πριν από 136 χρόνια οι εργάτες στο Σικάγο με την εξέγερση και τον εμβληματικό αγώνας τους που εμπνέει μέχρι και σήμερα, απαίτησαν «8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο».
Σήμερα στη σκιά ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία που ματώνει τους λαούς για τα συμφέροντα και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και των αστικών τάξεων που τους εκπροσωπούν, τα μηνύματα της εργατικής πρωτομαγιάς αποτελούν φωτεινό φάρο για τους εργάτες όλου του κόσμου, κάνουν επίκαιρο το σύνθημα ότι “ελπίδα είναι η πάλη των λαών”.
Άμεση απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο των ληστών
Καμία συμμετοχή στο νέο σφαγείο
Η δολοφονική εισβολή της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Όσες και όποιες προφάσεις και αν κάθε φορά βρίσκουν, γνωρίζουμε πως η αλήθεια που οδηγεί σε νέες πολεμικές επεμβάσεις είναι ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής με ακόμα πιο άγρια μέσα που βυθίζει τους λαούς στη δυστυχία, τη φτώχεια και την προσφυγιά. Οι αρνητικές συνέπειες του πολέμου, είναι ήδη μεγάλες τόσο για τον ουκρανικό λαό όσο και για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, έχουν εμπλέξει την Ελλάδα στον πόλεμο και έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο με αναβάθμιση και επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων. Οι εργαζόμενοι της χώρας μας δεν έχουν κανένα συμφέρον να διαλέξουν στρατόπεδο ληστών για τα συμφέροντα των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων όπλων. Εδώ και τώρα πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για:
- Καμιά συμμετοχή στον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα.
- Να μην χρησιμοποιηθεί το ελληνικό έδαφος για τα σχέδια των μακελάρηδων.
- Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.
Η φετινή Απεργία της 1ης Μάη δίνεται σε συνθήκες που η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση πρέπει να γίνει οργανωμένος αγώνας που θα δυναμώσει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, ώστε να δυναμώσει παντού. Να γίνει ένα μεγάλο ποτάμι καταδίκης της πολιτικής που ευθύνεται για τα προβλήματα που βιώνουμε οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες.
Δε δεχόμαστε νέες αιματηρές θυσίες για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας!
Ο λαός μας πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει μεγάλο τίμημα, με μειώσεις μισθών, συντάξεων, εισοδήματος, με σκληρή φορολογία για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί που δεν διστάζουν όταν φτάσουν σε αδιέξοδο οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ανταγωνισμοί να ισοπεδώσουν ολόκληρες χώρες, είναι οι ίδιοι που εν καιρώ ειρήνης ζητάνε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη. Πρώτα ήταν η κρίση και οι «θυσίες» για την ανάπτυξη για «να σταθεί στα πόδια της η οικονομία», στα συντρίμμια των εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πανδημία οι εργαζόμενοι κλήθηκαν για ακόμα μία φορά να σκύψουν το κεφάλι για να έρθουν «καλύτερες μέρες», με αποτέλεσμα να δουλεύουν σε χώρους όπου ο κορονοϊός θέριζε. Σήμερα ο λαός καλείται για ακόμη μία φορά να κάνει «υπομονή», να παγώνει μέσα στο σπίτι του, να κάνει σκόντο ακόμα και από τα στοιχειώδη. Με λίγα λόγια, αυτή η πολιτική θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες για τα κέρδη των λίγων.
Εργαζόμενη-ε,
Μην έχεις καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που σου λένε «κάνε υπομονή» μέχρι να ξανάρθει η ανάπτυξη. Δεν χωράει καμιά αναμονή. Από σωτήρες χορτάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, όταν στη 10χρονη κρίση μας έλεγαν υπομονή και μας φόρτωσαν στην καμπούρα πάνω από 700 αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους, όποιος κι αν ήταν στο τιμόνι της διακυβέρνησης. Η ανάπτυξη ήρθε, ξανάρθε κρίση, ξανά ανάπτυξη, τα μέτρα όμως παγιώθηκαν και κάθε μέρα που περνά φορτώνονται κι άλλα, ενώ με τον νόμο Χατζηδάκη που είναι πλέον σε απόλυτη ισχύ, επιχειρείται συντριπτικό χτύπημα σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Δε θα μας σώσει καμιά κυβέρνηση και κανένας καλός εργοδότης. Να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση της υπεράσπισης της ζωής μας, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας. Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την επιστροφή στον Μεσαίωνα και την δουλειά «ήλιο με ήλιο» σε μία εποχή που η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτοξευθεί. Να μην μπορούμε να βρούμε την υγεία μας όταν η επιστήμη και η τεχνολογία έχει κάνει άλματα. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την αθλιότητα που θέλουν να μας καταδικάσουν να ζούμε για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για :
- Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού, διεκδικώντας 825€ κατώτερο μεικτό μισθό.
- Αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού.
- Κατάργηση όλων των φόρων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
- Γενναία μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην ενέργεια, στα καύσιμα.
- Διαγραφή χρεών, κανένα εργατικό – λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα.
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!
Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν σωθήκαμε από τις κάθε είδους ενισχύσεις που πήραν τα μεγάλα μονοπώλια. Ποτέ και πουθενά οι εργαζόμενοι δεν σώθηκαν από μάταιες και ψεύτικές υποσχέσεις ότι κάποιος άλλος «σωτήρας» θα εξανθρωπίσει τη βαρβαρότητα. Όχι άλλες θυσίες για τα δικά τους συμφέροντα.
Μια επιλογή υπάρχει. Συλλογική, οργανωμένη δράση για να μην στοιχηθούν οι εργαζόμενοι με κανένα στρατόπεδο ληστών, με καμιά κυβέρνηση όπως η σημερινή που προσπαθεί να πείσει πως τάσσεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας εμπλέκοντας το λαό μας στα ματωμένα σχέδια του ΝΑΤΟ. Στέκομαι στην πραγματικά σωστή πλευρά της Ιστορίας, σημαίνει ότι απαιτώ να πάψει κάθε συμμετοχή της χώρας στο μακελειό που έχει ξεκινήσει πάνω από δύο μήνες. Σημαίνει ότι λέω «όχι» στους αναβαθμισμένους ΝΑΤΟικούς ρόλους που βάζουν τον λαό μας στο στόχαστρο συγκρούσεων, ότι λέω «όχι» στους ευρωατλαντικούς εξοπλισμούς που στραγγίζουν το λαϊκό εισόδημα.
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και τους επαγγελματίες, προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τον μεγάλο αγώνα της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
