«Οι νοσηλεύτριες και οι νοσηλευτές αναδείχθηκαν επαξίως σε ήρωες τους καιρού μας. Σε όλη αυτή τη μακρά δοκιμασία της πανδημίας του Covid 19, το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, υπήρξε ο βασικός πυλώνας που κράτησε όρθιο το δημόσιο σύστημα υγείας, σε αντίξοες συνθήκες. Για την πραγματοποίηση του έργου τους αψήφησαν, πολλές φορές, ακόμη και τους κινδύνους για την προσωπική τους υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του ανιδιοτελούς αλτρουισμού και της αυτοθυσίας αποτελεί η νοσηλεύτρια του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, προϊσταμένη της Ουρολογικής Κλινικής, Τασούλα Παρασκευούδη, που έφυγε πρόωρα από την ζωή, την ώρα του καθήκοντος. Η αφοσίωση στην έμπρακτη αλληλεγγύη στον πάσχοντα συνάνθρωπο αυτής της νοσηλεύτριας, που έφυγε πριν την ανακάλυψη των εμβολίων για τον κορωνοϊό, ας γίνει υπόδειγμα για όλους μας». Τα παραπάνω τονίζει ο πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, σε δήλωσή του για την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών και Νοσηλευτριών.
Ο Θεσσαλός πολιτικός προσθέτει ότι «με αυτή την αφορμή θα ήθελα να συγχαρώ τον Διοικητή κ. Γρηγόρη Βλαχάκη και τα μέλη του ΔΣ του ΓΝΛ για την προσπάθεια αναβάθμισης των υπηρεσιών του νοσοκομείου, αλλά και γιατί δεν λησμόνησαν την οφειλόμενη τιμή στη μνήμη της αδικοχαμένης νοσηλεύτριας στη μάχη με τον Covid 19».
Πικρή εμπειρία…
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος στη δήλωσή του υπογραμμίζει ότι «η πικρή εμπειρία της πανδημίας στέρησε τη ζωή από χιλιάδες συνανθρώπους μας και έφερε στα όριά τους το εθνικό σύστημα υγείας, την οικονομία, αλλά και τις κοινωνικές αντοχές. Αναμφίβολα, το δημόσιο σύστημα υγείας, παρά τις ελλείψεις και χάρις στις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ανταποκρίθηκε στην αποστολή του. Οπωσδήποτε, τα μέτρα που ελήφθησαν για την ενίσχυση του ΕΣΥ ήταν σημαντικά, κυρίως με την αύξηση των ΜΕΘ, όμως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να φθάσουμε στα απαιτούμενα στάνταρτ για την αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών υγείας. Κι αυτό αφορά τόσο τις υποδομές και τον εξοπλισμό των νοσοκομείων, των αριθμό των κλινών, τον αριθμό του απασχολούμενου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, όσο και στο επίπεδο των αμοιβών ιατρών και νοσηλευτών, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική προσφορά τους».
