Με αφορμή τη νέα Οδηγία σχετικά με τον κατώτατο μισθό, στην οποία κατέληξαν η προεδρία του Συμβουλίου και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η εξαφανισμένη για μήνες ηγεσία της ΓΣΕΕ επανεμφανίστηκε για να μιλήσει για:
«Δικαίωση των πολύχρονων αγώνων των ευρωπαϊκών και ελληνικών συνδικάτων για αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική δικαιοσύνη … για τη διαμόρφωση επαρκών κατώτατων μισθών και με παράλληλη ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της προστασίας των εργαζομένων σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε…. την προώθηση της συμμόρφωσης των εργοδοτών με τη νομοθεσία περί κατώτατου μισθού, την αντιμετώπιση της εργοδοτικής παραβατικότητας και τον περιορισμό των άτυπων μορφών εργασίας.»
Ευρωπαϊκή Ένωση και Κυβερνήσεις προωθούν σειρά αντεργατικών πολιτικών, χτυπάνε τους μισθούς, το δικαίωμα στην σταθερή δουλειά, καταργούν τα όποια μέτρα προστασίας υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, τσακίζουν ειδικά τους νέους εργαζόμενους για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και η ΓΣΕΕ έρχεται να τους παρουσιάσει ως «φιλεργατικούς» φορείς!
Η ΕΕ υποκριτικά διακυρήσει ότι απελευθερώνει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ στην πράξη βάζει νέα εμπόδια στις εργατικές διεκδικήσεις, ώστε να διασφαλίσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, καθώς βάζει όριο στις οποιεσδήποτε αυξήσεις. Με το κατασκεύασμα του «επαρκούς μισθού» η ΕΕ, Κυβερνήσεις και Επιχειρηματικοί Όμιλοι συμπιέζουν τα μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων προς τα κάτω. Θέλουν να επιβάλλουν διαιώνιση της απαράδεκτης κατάργησης των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων που ισχύει σε 21 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, ενώ σε τουλάχιστον 14 κράτη μέλη της ΕΕ το 50% και πλέον των εργαζομένων – με βάση τα δικά της στοιχεία – εργάζονται χωρίς καν συλλογική σύμβαση.
Τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τους εργολάβους, σύγχρονους δουλέμπορους, τις ειδικές οικονομικές ζώνες, την στυγνή εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων-πρακτικάριων οι ίδιοι τα προώθησαν και η ΓΣΕΕ (με τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων) τα συνυπέγραψαν. Στην Ελλάδα η ΓΣΕΕ συνυπέγραψε μειώσεις μισθών 25% «για να υπερασπιστεί» τους εργαζόμενους!
Καλά-καλά δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τα ψίχουλα της αύξησης-κοροϊδίας της Κυβέρνησης της ΝΔ και η ΓΣΕΕ έρχεται να μας πουλήσει νέα φύκια για μεταξωτές κορδέλες παρουσιάζοντας την ΕΕ, τους μακελάρηδες των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ως σωτήρες.
Είναι επικίνδυνοι!
Βλέπουν την οργή και την αγανάκτηση. Βλέπουν τους εργατικούς αγώνες, τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις να πολλαπλασιάζονται σε όλη την Ευρώπη. Κόντρα στους νόμους και τις απαγορεύσεις τους, παντού σπίθες διάσπαρτες έτοιμες να γίνουν φωτιά. Αγώνες και κινητοποιήσεις που μπορούν να βάλουν εμπόδια και να ανατρέψουν το σύστημα και τις πολιτικές της ακρίβειας, του πληθωρισμού, της φτωχοποίησης, της ανεργίας και της εκμετάλλευσης.
Τρέχουν να προλάβουν για να προστατέψουν το σύστημα που τους ταΐζει τους παχυλούς μισθούς τους για να πλασάρουν τα χιλιοειπωμένα παραμύθια περί «κοινωνικών διαλόγων». Την ώρα που ο εργαζόμενος πληρώνει τις συνέπειες ενός ακόμη ιμπεριαλιστικού πολέμου και ξεζουμίζεται για την ασύλληπτη κερδοφορία μιας χούφτας μονοπωλίων.
Εργαζόμενοι και αγωνιστικά συνδικάτα σε όλη την Ευρώπη βρίσκονται σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς. Κόντρα σε Κυβερνήσεις και μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους εργαζόμενοι πετυχαίνουν νίκες και υπογράφουν ΣΣΕ με σημαντικές αυξήσεις. Στην Ελλάδα η Ομοσπονδία Οικοδόμων πέτυχε υπογραφή Αυξήσεων πάνω από 20%, οι εργαζόμενοι της COSCO μετά απο πολύμηνη πέτυχαν σημαντική νίκη απέναντι στην πολυεθνική, ενώ σε απεργίες κατεβαίνουν ακόμη μια σειρά κλάδοι, Τουρισμός, Τρόφιμα, Φάρμακο, κ.α. διεκδικώντας ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αντίστοιχοι αγώνες αναπτύσσονται σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία εντός και εκτός ΕΕ.
Κυβερνήσεις και ΕΕ θέλουν να διασφαλίσουν την κερδοφορία των Επιχειρηματικών Ομίλων. Κέρδη που βγαίνουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, από την κλοπή του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη. Η λεγόμενη «κοινωνική ειρήνη», «ταξική συνεργασία», και οι «κοινωνικοί διάλογοι» έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν με την εργατική τάξη να πληρώνει βαριά.
Για τα αγωνιστικά συνδικάτα είναι καθήκον πρώτης γραμμής η ενδυνάμωση του αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Καμία αυταπάτη για τον ρόλο της ΕΕ και τους διάφορους «σωτήρες» που θέλουν τους εργαζόμενους αδρανείς. Μόνο ο μαζικός, οργανωμένος, αγώνας των εργαζομένων θα επιβάλλει το δίκιο μας.
