Δεν υπάρχει τραγικότερη μοίρα για μια μάνα παρά να αποχωρίζεται το παιδί της, προκειμένου να το σώσει από την καταστροφή του πολέμου και της πείνας, και να το εμπιστεύεται σε ξένα χέρια χωρίς να ξέρει αν θα το δει ποτέ ξανά.
Και με αυτό το νομοσχέδιο, που αφορά το ποιος θ’αναπληρώνει αυτή τη μάνα για όσον καιρό τα παιδιά της θα είναι ανήλικα και θα μένουν στην Ελλάδα, το ελληνικό Κράτος αποποιείται σήμερα τις ευθύνες του για τα ασυνόδευτα ανήλικα, καταπατώντας τα δικαιώματά τους, επειδή τα θεωρεί προσφυγόπουλα και μετανάστες και όχι ανήλικα παιδιά:
Αφαιρεί λοιπόν την Επιτροπεία τους από το Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Παιδικής Προστασίας, που στα Ελληνόπουλα παρέχεται πάντα από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, και την εντάσσει στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ένα φορέα χωρίς καμία εμπειρία και επιστημονική κατάρτιση στην παιδική προστασία, με 48 μετακλητούς υπαλλήλους από διεθνείς φορείς και μόνο 12 τακτικούς.
Τη φροντίδα των ασυνόδευτων ανηλίκων την αναλαμβάνει πάντα το Κράτος, με έναν Επίτροπο που ορίζει, μέσα από ένα Ενιαίο Δημόσιο Σύστημα Παιδικής Προστασίας, με προϋποθέσεις, όρους και κανόνες, κοινούς για όλα τα παιδιά της χώρας, ντόπια και ξένα: αυτά ακριβώς ρυθμίζει ένας Νόμος Επιτροπείας.
Στη χώρα μας όμως, το Νόμο αυτόν, τον 4554, που ψηφίστηκε για πρώτη φορά το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ και έλαβε πολύ εγκωμιαστικά σχόλια από διεθνείς φορείς, ως καινοτόμος, πλήρης και απλός, η ΝΔ αρνήθηκε να τον εφαρμόσει, γιατί έγνοια της ήταν πώς θα απαλλαγεί από τα ασυνόδευτα ανήλικα, αλλά σε πρώτη φάση να παρουσιάσει προς τα έξω τον πρωθυπουργό ως φιλόστοργο, με τη μεταφορά των σχετικών αρμοδιοτήτων στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Με αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν, η επιτροπεία δεν ανατίθεται πλέον σε ένα δημόσιο φορέα, όπως το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αλλά σε πολλούς διαφορετικούς φορείς (σωματεία, ενώσεις πολιτών, ΜΚΟ κ.α.), χωρίς να απαιτείται προηγούμενη πείρα ούτε να διαθέτουν το κατάλληλο προσωπικό. Τους ονομάζει ‘’Φορείς Παροχής Υπηρεσιών Επιτροπείας-ΦΠΥΕ’’, έτσι που, ακόμα και μια κατασκήνωση π.χ., μπορεί να ζητήσει χρηματοδότηση από εθνικούς, ή ευρωπαϊκούς πόρους για να γίνει ΦΠΥΕ για ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά.
Και για ν’αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ‘’χαμένων παιδιών’’, για το οποίο κατηγορήθηκε η χώρα μας, η ΝΔ δίνει τη δυνατότητα σε εργολαβικούς εργαζομένους και ιδιωτικούς φορείς να καταγγέλλουν στις αρχές τον εντοπιισμό ασυνόδευτων ανηλίκων που διαμένουν σε επισφαλείς συνθήκες, τα οποία χωρίζει σε στεγασμένα και άστεγα. Τι να πει κανείς για την υποκρισία της Κυβέρνησης, που τώρα όχι μόνο εμπιστεύεται τη φροντίδα των ασυνόδευτων στις ΜΚΟ, αλλά τους αναθέτει και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ τις κατηγορούσε ότι δρούσαν και χρηματοδοτούνταν αναξέλεγκτα και υποσχόταν να τις καταργήσει;
Τα παιδιά που καταφθάνουν εδώ ασυνόδευτα είναι πολύ πιο ευάλωτα απ’αυτά που έρχονται με τις οικογένειές τους και πολύ συχνά γίνονται θύματα βιασμών (έχουμε πρόσφατα παραδείγματα) και κάθε είδους κακοποίησης και εκμετάλλευσης.
Γι’αυτό, στις χώρες που τα φιλοξενούν, η τύχη τους δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση. Τα παιδιά είναι ιερή υπόθεση και για κάθε παιδί στον κόσμο, πόσο μάλλον για κάθε απροστάτευτο παιδί, χωρίς τους γονείς του, είμαστε όλοι μας υπόλογοι απέναντι στο Θεό και, θα έλεγα, περισσότερο εκείνοι που τον επικαλούνται συνεχώς και επιδεικνύουν την ευσέβειά τους με κάθε μέσον.
