Η Περιφέρεια Θεσσαλίας, με πάνω από 1 εκατομμύριο πληθυσμό, στερείται κυριολεκτικά δημοσίων δομών για τα άτομα με διαφόρων ειδών αναπηρίας-πολυαναπηρίες σχεδόν σε όλους τους τομείς (διάγνωση, θεραπευτική παρέμβαση, εκπαίδευση, αποκατάσταση).
Η πλειοψηφία των ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης & Συμβουλευτικής) της Θεσσαλίας αντιμετωπίζει σοβαρά υλικοτεχνικά προβλήματα (ακατάλληλα κτήρια, ελλείψεις ψυχοδιαγνωστικών τεστ) και η πλειοψηφία του προσωπικού είναι αναπληρωτές, παρόλο που καθημερινά αξιολογούνται σε κάθε ΚΕΔΑΣΥ μαθητές όλων των βαθμίδων από όλο το νομό και διαφόρων δυσκολιών, διαταραχών αλλά και συμπεριφορών. Για να είναι αποτελεσματική όλη η επιστημονική δουλειά που γίνεται, απαιτείται να πληρούνται βασικές προϋποθέσεις.
Π.χ. Το ΚΕΔΑΣΥ Μαγνησίας έχει μόνο 6 αίθουσες αξιολόγησης, αίθουσες οι οποίες χωρίζονται μεταξύ τους με μεταλλικά διαχωριστικά, χωρίς ηχομόνωση που είναι απαραίτητη για την σωστή και αντικειμενική διαδικασία αξιολόγησης των μαθητών. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι στην μία αίθουσα ο κοινωνικός λειτουργός παίρνει κοινωνικό ιστορικό από τον γονέα και στην διπλανή αίθουσα που γίνεται αξιολόγηση (με τεστ νοημοσύνης) ο μαθητής και ο αξιολογητής (ψυχολόγος) ακούνε όλη την συνομιλία του γονιού με τον κοινωνικό λειτουργό. Επίσης, δεν υπάρχει στοιχειώδης αίθουσα αναμονής, όπου οι γονείς περιμένουν να ολοκληρωθεί η διαδικασία αξιολόγησης και να παραλάβουν τα παιδιά τους, της οποίας η διάρκειά της μπορεί να φτάσει και τις 4 ώρες. Όλο αυτό το διάστημα οι γονείς περιμένουν στον διάδρομο ή έξω από το κτήριο. Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν επίσης στο ΚΕΔΑΣΥ Καρδίτσας, με αρκετές ελλείψεις σε χώρους αξιολόγησης και χώρο αναμονής.
Όσον αφορά τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης η κατάσταση είναι εξίσου απαράδεκτη, αφού αφορά μαθητές ΑΜΕΑ και οι ανάγκες του είναι αυξημένες. Παλαιά κτήρια, στενοί διάδρομοι, ελλιπείς χώροι ψυχαγωγίας ή πολλαπλών χρήσεων, χώροι σίτισης, ελλείψεις χώρων ειδικοτήτων (ψυχολόγου, κοιν. λειτουργού, λογοπαιδικού, φυσικοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, γυμναστή κλπ). Υπάρχουν ελλείψεις σε Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΕΕΠ) καθώς και σε Ειδικό επιστημονικό και Βοηθητικό Προσωπικό (ΕΒΠ) με την πλειοψηφία αυτών να είναι αναπληρωτές.
Το 1ο Ειδικό Δ.Σ. Λάρισας-ΔΑΔ και Ειδικό Νηπιαγωγείο-ΔΑΔ στεγάζεται σε αποθήκες διπλανού σχολείου β/θμιας εκπ/σης, το Νηπιαγωγείο στεγάζεται σε κοντέινερ και όλες οι αίθουσες αερίζονται από φεγγίτες. Ελλιπείς είναι οι χώροι των ειδικοτήτων, όπου δύο ειδικότητες μοιράζονται έναν πολύ μικρό χώρο. Το Ειδικό Δημοτικό Φαρσάλων λειτουργεί με μια αίθουσα πολύ μικρή, η οποία έχει παραχωρηθεί από το γενικό σχολείο και είναι αίθουσα διδασκαλίας, γραφείο διευθυντή και εκπαιδευτικών ταυτόχρονα. Επίσης, το Ειδικό Δ.Σ. και Ειδικό Νηπιαγωγείο Γαλανόβρυσης στην Ελασσόνα στεγάζεται σε πολύ παλιό και ακατάλληλο κτήριο για μαθητές με αναπηρία και με μαθησιακές δυσκολίες. Στο 1ο Ειδικό Δ.Σ. Βόλου οι αίθουσες χωρίζονται με ψευδοτοιχία ή ντουλάπα, δεν υπάρχουν αίθουσες για γυμναστική ή φυσιοθεραπεία, η οποία γίνεται στον διάδρομο.
Ακόμα το Ειδικό ΔΣ Καρδίτσας στεγάζεται σε ακατάλληλο κτήριο με σοβαρές ελλείψεις χώρων ειδικοτήτων. Το Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο-Λύκειο (ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ.) Βόλου στεγάζεται σε 4 διαφορετικά κτήρια με πολλά λειτουργικά προβλήματα ενώ δεν υπάρχει αίθουσα γυμναστικής και φυσιοθεραπείας. Επιπλέον, το Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπ/σης (Ε.Ε.Ε.ΕΚ.) Αλμυρού στεγάζεται σε κτήριο προκατ, με σοβαρές ελλείψεις σε αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια και αίθουσες ειδικοτήτων.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ. Σοφάδων Καρδίτσας.
Το ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ. Λάρισας έχει αίθουσες με τα παράθυρα ψηλά, με αποτέλεσμα οι μαθητές να μην έχουν οπτική επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, υπάρχουν χώροι ειδικοτήτων κάτω από σκάλες, αίθουσες στο υπόγειο του κτηρίου όπου π.χ. η εργοθεραπεία γίνεται σε χώρο μπροστά από τις τουαλέτες χωρίς φυσικό φωτισμό.
Η υποβάθμιση και η απαξίωση των δημόσιων ειδικών σχολείων είναι μία διαχρονική επιλογή τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων, ακολουθώντας πιστά την κατεύθυνση της Ε.Ε για ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των δημόσιων δομών και ανάπτυξη των ιδιωτικών. Συνεπώς, το κόστος της εκπαίδευσης φορτώνεται στην ίδια την οικογένεια και οι γονείς αναγκάζονται να γίνουν πελάτες στα διάφορα ιδιωτικά κέντρα του χώρου. Άλλωστε σε ένα μεγάλο βαθμό και σήμερα οι γονείς με τα παιδιά πηγαίνουν και χρυσοπληρώνουν τα απογεύματα από κέντρο σε κέντρο για να κάνουν τα παιδιά τους τις απαραίτητες θεραπείες. Ακόμα αναγκάζονται να πηγαίνουν και στις διάφορες δήθεν φιλανθρωπικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από χίλιες μεριές, πουλώντας ευαισθησία και έχουν επίσημο τιμοκατάλογο για τις υπηρεσίες που παρέχουν, όπως η ΕΛΕΠΑΠ στον Βόλο.
Σχετικά με τις υπηρεσίες αποκατάστασης για παιδιά και τους ενήλικες , η κατάσταση είναι εγκληματική στη Θεσσαλία, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα δημόσιο κέντρο αποκατάστασης. Επισημαίνουμε τις ιδιαίτερες συνθήκες της υπαίθρου που γεννούν προβλήματα, τον γερασμένο πληθυσμό, το μεγάλο ποσοστό εγκεφαλικών επεισοδίων, την ύπαρξη κλάδων με πολλά εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, όπως πχ οικοδόμοι, εργαζόμενοι ΟΤΑ, εργαζόμενοι στο κλάδο του μετάλλου, των τροφίμων, αγρότες. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων δεν κάνουν αποκατάσταση ή την κάνουν καθυστερημένα και ελλειμματικά με τραγικές επιπτώσεις στην πορεία της υγείας τους αλλά και πολλές φορές της ίδιας τους της ζωής. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι οικογένειες εξαναγκάζονται να πουλήσουν ότι έχουν και δεν έχουν για να έχει ο άνθρωπός τους αποκατάσταση σε ένα ιδιωτικό κέντρο. Άλλωστε, λόγω της συνειδητής στήριξης από όλες τις κυβερνήσεις του ιδιωτικού τομέα στις υπηρεσίες για τα ΑΜΕΑ, οι οικογένειες αφαιμάσσονται επειδή είναι αναγκασμένες να πληρώνουν για φάρμακα, θεραπείες εξετάσεις, τεχνολογικά βοηθήματα αφού σε αρκετά πληρώνουν συμμετοχές ή σε άλλα δεν καλύπτονται καθόλου, ιδιαίτερα οι ανασφάλιστοι που κυριολεκτικά είναι τελείως ακάλυπτοι.
Εξαιτίας αυτής της κατάστασης που επικρατεί στην Θεσσαλία, ο ιδιωτικός τομέας αποκατάστασης στηρίχτηκε και γιγαντώθηκε στα χρόνια της κρίσης και της πανδημίας. Κοντά στις τρεις χιλιάδες ευρώ πληρώνουν τον μήνα οι ενήλικοι για αποκατάσταση, ενώ για τα παιδιά ένα μηνιάτικο πρόγραμμα αποκατάστασης φτάνει και τα 6-7.χιλιάδες ευρώ, όταν ένα πρόγραμμα αποκατάστασης διαρκεί πολλούς μήνες.
Επιπροσθέτως, έχει γίνει τραγική η έλλειψη για τη φιλοξενία και την περίθαλψη ανθρώπων με πολύ βαριά αναπηρία, που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν και οι οικογένειές τους αδυνατούν να τους στηρίξουν μόνιμα ή προσωρινά. Η οικογένεια βρίσκεται σε απόγνωση σχετικά με το τι θα γίνουν οι άνθρωποι τους όταν αυτοί δεν θα μπορούν να τους στηρίζουν και στο τέλος καταλήγουν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή τα ελάχιστα ιδρύματα χρονίων παθήσεων στενάζουν από τις ελλείψεις εξειδικευμένου επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού αλλά και από την απαξίωση των εγκαταστάσεών τους.
Ταυτόχρονα οι ανάπηροι, οι χρόνιοι πάσχοντες από τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Θεσσαλίας, όπως και σε όλη την Ελλάδα, εκτίθενται σε τεράστιους κινδύνους από τις επιπτώσεις της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, των περικοπών στις θεραπείες, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, όπως έγινε με τον τελευταίο νόμο έκτρωμα για την δευτεροβάθμια περίθαλψη αλλά και με τη σφαγή που γίνεται στα ΚΕΠΑ, αλλά και από τις ελλείψεις φαρμάκων.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. Υπουργοί ποια μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση έτσι ώστε να προστατευτούν και να στηριχτούν οι ΑμεΑ με δημόσιες δομές στη Θεσσαλία, όπως:
– Να βρεθούν άμεσα χώροι και να διαμορφωθούν κατάλληλα για να μπορέσουν να στεγάσουν τα ειδικά σχολεία που λειτουργούν σήμερα σε ακατάλληλους χώρους, όπως το 1ο Ειδικό Δ.Σ. Λάρισας-ΔΑΔ και Ειδικό Νηπιαγωγείο-ΔΑΔ, το Ειδικό σχολείο Φαρσάλων, το Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο-Λύκειο (ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ.) Βόλου και το ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.Λ. Λάρισας.
– Να προχωρήσει άμεσα για την εύρεση χώρων, την ίδρυση και την ανέγερση νέων σύγχρονων δημόσιων ειδικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με βάση τις ανάγκες της περιοχής.
– Να γίνουν στα πλαίσια των δημόσιων ειδικών και γενικών σχολείων όλες οι αναγκαίες και απαραίτητες θεραπείες τους (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, φυσικοθεραπείες κλπ), ώστε να μην ταλαιπωρούνται και να μη γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης παιδιά και οικογένειες στα διάφορα απογευματινά ιδιωτικά κέντρα.
– Να στελεχωθούν άμεσα όλα τα δημόσια ειδικά και γενικά σχολεία καθώς και κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνιολόγους, παιδοψυχιάτρους για την ολόπλευρη στήριξη των παιδιών με αναπηρία αλλά και όλων των παιδιών και των οικογενειών τους.
– Να προχωρήσει άμεσα στην ίδρυση και στελέχωση με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων σύγχρονων, δημόσιων Κέντρων Αποκατάστασης με δωρεάν και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες για τις ανάγκες των κατοίκων της Θεσσαλίας.
– Να δημιουργηθούν δημόσιες δομές ανοιχτής ή κλειστής, μόνιμης ή προσωρινής φιλοξενίας και περίθαλψης όλων των βαριά αναπήρων, ώστε να σταματήσει η αγωνία των γονιών για το μέλλον των παιδιών τους, όταν οι ίδιοι δε θα μπορούν να τα στηρίζουν.
– Να δοθεί γενναία χρηματοδότηση για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό όλων των ιδρυμάτων χρονίων παθήσεων στην περιοχή της Θεσσαλίας και να πραγματοποιηθούν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι
– Να καλυφθεί 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό των φαρμάκων, των ειδικών θεραπειών και των τεχνολογικών βοηθημάτων όλων των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, Έλληνες ή μετανάστες.
– Να παρθούν μέτρα προστασίας από την ακρίβεια των ΑΜΕΑ με αυξήσεις των επιδομάτων, απαγόρευση διακοπής ρεύματος σε σπίτι αναπήρου και σε κάθε λαϊκό σπίτι και του πλειστηριασμού πρώτης και δεύτερης κατοικίας.
Οι Βουλευτές
Λαμπρούλης Γιώργος
Κανέλλη Λιάνα
Μαρίνος Γιώργος
Παφίλης Θανάσης
