-Ποιες υποδομές θεωρείτε απαραίτητες στο Θεσσαλικό διαμέρισμα που θα πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά μέσα από τη νέα προγραμματική περίοδο;
Αναμφίβολα, η ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου είναι το μεγάλο στοίχημα για την Κυβέρνηση και για την αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση.
Πρόκειται για ένα έργο πολυδιάστατης σημασίας, για ένα έργο ζωής και επιβίωσης για το Θεσσαλικό διαμέρισμα. Έχει σημασία περιβαλλοντική, ενεργειακή, αρδευτική, υδρευτική και έχει γίνει αποκλειστικά με εθνικούς πόρους, γεγονός που πιστοποιεί την εθνική βαρύτητα που έχει.
Δυστυχώς, όμως, μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τηρεί μια στάση αμφισημίας έναντι του έργου, χρησιμοποιώντας το άλλοθι των δικαστικών και περιβαλλοντικών περιπλοκών. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για την ολοκλήρωση του έργου και πολύ φοβάμαι ότι η στάση αυτή υποκρύπτει ανομολόγητους, αλλά υπαρκτούς σχεδιασμούς μεταφοράς των νερών του Αχελώου όχι στην Θεσσαλία, αλλά στην Αττική. Μακάρι να διαψευστώ, αλλά η σιωπή των κυβερνώντων εντείνει τις ανησυχίες των «Ελεύθερων Θεσσαλών».
Η Ε – 65 επίσης είναι ένα εγχείρημα που πρέπει να τελειώσει. Ο οδικός αυτός άξονας θα συνδέσει ΠΑΘΕ και Εγνατία μέσω της δυτικής Θεσσαλικής ενδοχώρας, πράγμα που θα επιφέρει πολλαπλασιαστικά ευεργετικά αποτελέσματα για ολόκληρο το Θεσσαλικό διαμέρισμα.
Σημαντικό, όμως, έργο είναι και η ολοκλήρωση του διανομαρχιακού οδικού δικτύου, για να πάψει να σκοτώνεται ο κόσμος ανά…επτάδες. Εξάλλου, αποτελεί προϋπόθεση μιας διαδικασίας ισόρροπης ανάπτυξης των Θεσσαλικών περιφερειακών ενοτήτων και της προσπάθειας να αρθεί η «απομόνωση» και η αναπτυξιακή υστέρηση του δυτικού Θεσσαλικού τμήματος.
Επίσης, η δημιουργία των Μεσογειακών χωριών σε Βόλο και Λάρισα πρέπει να συγκαταλεχθεί στις απαραίτητες υποδομές του Θεσσαλικού χώρου. Οι Μεσογειακοί Αγώνες του 2013 είναι ένα γεγονός που θα παρέλθει, πρέπει όμως να αφήσει προς όφελος των Θεσσαλών πολιτών μια κληρονομιά πολιτισμού, υποδομών και περιβάλλοντος. Γι’ αυτό, άλλωστε, εμείς συνεχίζουμε την προσπάθεια ώστε ο προαστιακός Λάρισας – Βόλου να μην θεωρηθεί χαμένη υπόθεση, αλλά ένα εφικτό έργο, πάνω στο οποίο μπορεί να θεμελιωθεί το αναπτυξιακό δίπολο Λάρισας – Βόλου.
Τέλος, θεωρούμε απαραίτητη την δημιουργία και λειτουργία ενός σύγχρονου Εμπορευματικού Κέντρου λόγω της κεντροβαρούς γεωγραφικής θέσης που κατέχει η Θεσσαλία στον ελλαδικό κορμό. Το έργο αυτό θα αποτελέσει σταθμό στις εμπορευματικές υποδομές της χώρας και θα δώσει νέα πνοή στον χειμαζόμενο εμπορικό κόσμο της Θεσσαλίας.
-Οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες μεταξύ του δυτικού (Καρδίτσα, Τρίκαλα) και ανατολικού (Βόλος, Λάρισα) τμήματος της Θεσσαλίας, είναι σημαντικές και αποτελούν προϊόν της πρόσφατης κοινωνικο-οικονομικής εξέλιξης της Θεσσαλίας. Σήμερα το ζητούμενο είναι η εξισορρόπηση χωρίς να ανακοπεί η ανάπτυξη του διπόλου Λάρισα -Βόλου. Πώς θα το πετύχετε αυτό;
Η Δυτική Θεσσαλική ενδοχώρα έχει αναπτυξιακές δυνατότητες, που δυστυχώς μέχρι σήμερα βρίσκονται σε υπνώττουσα κατάσταση. Για παράδειγμα, ο νομός Τρικάλων έχει μεγάλες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης που μένουν αναξιοποίητες. Αλλά και ο νομός Καρδίτσας έχει ένα τεράστιο απόθεμα αγροδιατροφικής ισχύος που πρέπει να έρθει στην επιφάνεια.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η γρήγορη και ασφαλής διασύνδεση του διπόλου Τρικάλων – Καρδίτσας και, εν συνεχεία, ο «εξωστρεφής» του προσανατολισμός προς την Βορειοδυτική Ελλάδα και προς το δίπολο Λαρίσης – Βόλου. Ουσιαστικά, ο «ανταγωνισμός» των δύο θεσσαλικών διπόλων θα πρέπει να μετουσιωθεί σε «συμπληρωματικότητα» και «αναπτυξιακή συλλειτουργία» αμοιβαίου οφέλους.
Στην κατεύθυνση αυτή, μεγάλη θα ήταν και η συνεισφορά ενός ακμαίου Θεσσαλικού σιδηροδρόμου. Δυστυχώς, όμως, η σημερινή Κυβέρνηση συρρικνώνει, αντί να αναπτύσσει το Θεσσαλικό σιδηροδρομικό δίκτυο, επιδεικνύοντας μια παράλογη αντιφατικότητα. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να μιλάς για πράσινη ανάπτυξη και, ταυτοχρόνως, να αδυνατίζεις το κατεξοχήν «πράσινο» – οικολογικό μεταφορικό μέσο, τον σιδηρόδρομο. Δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι προστατεύεις το λαϊκό εισόδημα και, ταυτοχρόνως, να πλήττεις το κατεξοχήν λαϊκό μεταφορικό μέσο, τον σιδηρόδρομο. Εμφανώς, πρόκειται για αντιφατική πολιτική, την στιγμή που ο θεσσαλικός σιδηρόδρομος θα μπορούσε να αποτελέσει την βασική υποδομή ισόρροπης ανάπτυξης του Θεσσαλικού διαμερίσματος.
-Ο Πηνειός ποταμός σύμφωνα με μελέτες είναι ένας από τους πιο μολυσμένους ποταμούς της Ευρώπης. Έχετε σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος;
Το σχέδιο για την αντιμετώπιση της μόλυνσης του Πηνειού Ποταμού πρέπει να είναι απλό και λειτουργικό.
Καταρχήν απαιτούνται αποτελεσματικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, για να περιοριστεί η ανεξέλεγκτη μέχρι σήμερα ανθρωπογενής ρύπανση του ποταμού.
Δεύτερον, πρέπει να συσταθεί υπό την αιγίδα της αιρετής Περιφέρειας και με την συνεργασία των πρωτοβαθμίων ΟΤΑ, ένας αποτελεσματικός Φορέας Προστασίας και Διαχείρισης των υδάτινων πόρων του Πηνειού.
Τρίτον, πρέπει να εξευρεθούν οι πόροι που θα στηρίξουν τις δύο προηγούμενες δράσεις.
Και τέταρτον, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ρύπανση στον Πηνειό έχει ευθεία σχέση με την ποσότητα των υδάτων που ρέουν στο ποτάμι. Με άλλα λόγια, αν πέσει νερό από τον Αχελώο στον Πηνειό και από εκεί στην Κάρλα, τότε θα σχηματισθεί ένας υδάτινος άξονας βελτιωμένης ποιότητας νερού και με μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης μιας ενδιαφέρουσας βιοποικιλότητας.
Ουσιαστικά, οι Θεσσαλοί έχουν καταλάβει ότι εάν χαθεί ο ζωοδότης Πηνειός, τότε θα χαθούν κι αυτοί μαζί του. Γι’ αυτό και όποιες προσπάθειες γίνουν από την αιρετή Περιφέρεια για την διάσωση του Πηνειού είναι σίγουρο ότι θα έχουν την πάνδημη Θεσσαλική αποδοχή και υποστήριξη, ασχέτως κομματικών τοποθετήσεων ή προελεύσεων. Η διάσωση του Πηνειού είναι για τους Θεσσαλούς ζήτημα τιμής και ζωής και ως τέτοιο θα αντιμετωπισθεί από όλους. Ο Πηνειός μας ενώνει, δεν μας διχάζει.
-Οι παραδοσιακές καλλιέργειες μέσα από την Κοινή Αγροτική Πολιτική βρίσκονται υπό περιορισμό. Σε ποιες νέες βάσεις θα πρέπει να στηριχθεί το μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης του θεσσαλικού κάμπου;
Το νέο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης του Θεσσαλικού χώρου, αναμφίβολα, πρέπει να στηριχθεί στους υγιείς Συνεταιρισμούς, στις ευέλικτες και δραστήριες Ομάδες Παραγωγών, στην ανάπτυξη της αγροτικής έρευνας και καινοτομίας, στην ανταγωνιστικότητα των Θεσσαλικών αγροδιατροφικών προϊόντων και, βεβαίως, στον νέο τύπο του αγρότη – επιχειρηματία, που θα ανιχνεύσει προσοδοφόρες καλλιέργειες για την ντόπια, αλλά και την διεθνή αγορά.
Επίσης, το επιστημονικό γεωτεχνικό δυναμικό της χώρας, με τις γνώσεις και την εμπειρία του, μπορεί να προσφέρει πολλά στην υπόθεση της ανάταξης του αγροτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας. Αν ο γεωπόνος βρεθεί στο χωράφι και ο κτηνίατρος στο μαντρί, η απόδοση του έλληνα παραγωγού θα φτάσει στο ζενίθ.
Παρόλα αυτά, απαραίτητος πρέπει να θεωρηθεί και ένας Μηχανισμός Προστασίας του αγροτικού εισοδήματος, που θα λειτουργεί με ευθύνη της Πολιτείας, για να συγκρατεί το κόστος παραγωγής και να προστατεύει τον παραγωγό από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των μεσαζόντων και των καρτέλς.
Επίσης, θεωρούμε αναγκαία την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τον τρόπο λειτουργίας του ΕΛΓΑ. Το δόγμα του ισοσκελισμού εσόδων – αποζημιώσεων που η σημερινή Κυβέρνηση προωθεί και εφαρμόζει στον ΕΛΓΑ είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει την ταφόπλακα της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την περαιτέρω συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού.
Τέλος, δηλώνουμε σφόδρα αντίθετοι στην πιθανή προοπτική ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ. Η υποθηκευμένη ελληνική αγροτική γη δεν μπορεί να περάσει σε χέρια ξένων, για να την μετατρέψουν σε ένα μεγάλο χημικό εργαστήριο γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Και ο νοών… νοείτω.
