Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος φέρνει ακόμη πιο επιτακτικά στο προσκήνιο το δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Ο γιορτασμός αυτής της ημέρας δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υποκρισία των επιτελείων του συστήματος, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των πολιτικών εκπροσώπων τους, που για ακόμη μία χρονιά χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ενώ είναι οι ίδιοι που την προκαλούν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παραπάνω πρωταγωνιστούν αυτήν τη στιγμή στη συνέχιση, κλιμάκωση και επέκταση του ιμπεριαλιστικού πόλεμου ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ γνωρίζουν ότι ο πόλεμος επιφέρει την πιο μεγάλη καταστροφή του περιβάλλοντος. Αν αναλογιστούμε τη λεηλασία των φυσικών πόρων, τη μόλυνση του εδάφους και των υδάτων από τους βομβαρδισμούς, την καταστροφή των δασών, μπορούμε εύκολα να συλλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής. Οι περιοχές πολεμικών συγκρούσεων αλλά κι άλλες περιοχές του πλανήτη οδηγούνται σε κατάρρευση.
Είναι οι ίδιοι που εντείνουν τη ληστρική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Είναι οι ίδιοι που το μετατρέπουν σε πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, αλλά και σε ευκαιρία για να «εμπορευτούν» και τη διαχείριση περιβαλλοντικών προβλημάτων, τα οποία γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική τους.
Αυτή τη στρατηγική της ΕΕ για το περιβάλλον, την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» προωθούν αποφασιστικά και εξειδικεύουν στην Ελλάδα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος.
Την ίδια ώρα, η ΕΕ βαφτίζει «πράσινο» το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) και την πυρηνική ενέργεια, ενώ στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος γενικεύει την πολιτική της εμπορευματοποίησης. Γη, νερά, δάση, αέρας, θάλασσα, παραλίες, βουνά πωλούνται, αγοράζονται, υποβαθμίζονται, καταστρέφονται.
Όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα συνέβαλαν για να «απελευθερωθούν» τα επιχειρηματικά σχέδια των ομίλων από κάθε ουσιαστικό έλεγχο, με τις fast track διαδικασίες προς όφελος κυρίως του κατασκευαστικού, τουριστικού κεφαλαίου και των «πράσινων» ομίλων. Δεν μπορούν να κρύψουν όμως τις τεράστιες συνέπειες για την υγεία του λαού, από την αύξηση της φτώχειας, από τη ρυπογόνο και καρκινογόνο καύση των αποβλήτων, από τη βιομηχανική ρύπανση, την εξόρυξη «σπάνιων γαιών», που είναι αναγκαίες στην «πράσινη μετάβαση».
Έχουν γεμίσει άναρχα ολόκληρες περιοχές με γιγαντιαία αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, που παράγουν ακριβή Ενέργεια, ενώ για την κατασκευή τους καταστρέφονται βουνά, δάση, γη υψηλής παραγωγικότητας, βραχονησίδες και νησιά, χωρίς σεβασμό στην πολιτισμική κληρονομιά ή στην προστασία περιοχών ειδικού φυσικού κάλλους. Την ίδια ώρα τα εργατικά – λαϊκά στρώματα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, πληρώνουν το βαρύ κόστος της «πράσινης μετάβασης», ενώ οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι οι «πράσινοι επενδυτές» της απελευθερωμένης Ενέργειας, οι όμιλοι παραγωγής «πράσινου» εξοπλισμού, υποδομών και εμπορευμάτων.
Την ίδια στιγμή η περιβόητη «αναβάθμιση» της πολιτικής προστασίας, με τη δημιουργία αρμόδιου υπουργείου, αποδεικνύεται χωρίς αντίκρισμα. Δεν έχουν εξασφαλιστεί οι προϋποθέσεις ώστε να μην ξανασυμβεί ένα νέο Μάτι, μια νέα Μάνδρα, ένας άλλος πύρινος όλεθρος, όπως αυτός στη Β. Εύβοια, στη Β. Αττική, στην Ηλεία.
Οι υποδομές για την πολιτική προστασία του λαού παραμένουν ισχνές. Τα δάση αφήνονται στην τύχη τους. Οι πλημμύρες συνεχίζουν να αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους κίνδυνους. Η Πυροσβεστική και η Δασική Υπηρεσία υποχρηματοδοτούνται και παραμένουν υποστελεχωμένες, καλύπτοντας κατά μέσο όρο το 30% των αναγκών σε προσωπικό όλων των κατηγοριών, ενώ τα μέσα, ιδιαίτερα τα επίγεια, είναι το 1/3 των αναγκαίων.
Η πραγματική διέξοδος για τον λαό βρίσκεται σε μια ριζικά ανώτερη μορφή οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας: Την εργατική εξουσία, με το ξερίζωμα του καπιταλιστικού κέρδους. Στον σοσιαλισμό λαμβάνονται υπόψη συνδυασμένα οι επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού. Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής παραγωγής, απαλλαγμένης από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εμπορευματοποίηση της γης, του νερού, της Ενέργειας και των φυσικών πόρων, μπορεί να εξασφαλίσει μια σχετικά ισόρροπη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Το ΚΚΕ βρίσκεται σταθερά και ουσιαστικά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να ανοίξει ο δρόμος για αυτή τη διέξοδο, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο που καταστρέφει το περιβάλλον και ύστερα εμπορεύεται την «προστασία του».
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά ενάντια στην εκμετάλλευση του περιβάλλοντος, ενάντια σε κάθε σχέδιο και πολιτική της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της, που επιδεινώνει και υποβαθμίζει το περιβάλλον, ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού και των δασών, ενάντια στην – πανάκριβη για τον λαό αλλά κερδοφόρα για τους ομίλους – «πράσινη» Ενέργεια.
Βρίσκεται σταθερά μπροστά στον αγώνα για τα οξυμένα προβλήματα και στο δυνάμωμα της πάλης ενάντια στις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου που βρίσκονται απέναντι στις δικές τους ανάγκες.
Στις 25 Ιούνη, πολλοί περισσότεροι μπορούν και πρέπει να κάνουν το επόμενο βήμα, για να βγει πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ, απέναντι στη νέα κυβέρνηση της ΝΔ και στην κάλπικη αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών που θα προωθούν από κοινού την αντιλαϊκή πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος χάριν της κερδοφορίας των ομίλων.
