Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Μουσικής ή αλλιώς την Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής το παράρτημα Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου θέλει να χαιρετίσει ξανά κάθε καλλιτεχνική πρωτοβουλία συναδέλφων που μέσα στα συγκλονιστικά γεγονότα που ζούμε τη φετινή χρονιά διαμορφώνει προϋποθέσεις η τέχνη να συναντά τον οργανωμένο αγώνα!
Κάθε μέρα που περνά και για εμάς τους μουσικούς, η αξία της δουλειάς μας, των δικαιωμάτων μας, αλλά και της ίδιας της ζωής μας, πέφτει πιο χαμηλά. Φρένο σε αυτή την πορεία μπορεί να βάλει μόνο η συσπείρωση γύρω από το Σωματείο μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πληθαίνουν οι καταγγελίες που έρχονται στο Σωματείο για απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά.
Μπροστά σε ένα νομικό πλαίσιο που θωρακίζει τα συμφέροντα των εργοδοτών και τους αποθρασύνει, υψώνουμε τη συλλογική διεκδίκηση του δίκιου μας. Αυτή τη δύναμη κανένας δεν μπορεί να τη σταματήσει! Το παράρτημα Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, ιδρύθηκε τον πρώτο καιρό της πανδημίας, στις 10 Ιουνίου του 2020 ενώ ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος ιδρύθηκε το 1913. Από την αρχή της ίδρυσής του συλλόγου μέχρι τις μέρες μας, το νήμα της ζωής του γνέθεται από την πάλη για την επίλυση των μεγάλων εργασιακών και ασφαλιστικών προβλημάτων των εργαζόμενων μουσικών, αλλά και από τον αγώνα για την πολιτιστική ανάπτυξη του λαού μας. Ο αγώνας για την ζωή και την τέχνη μας στο ύψος των δυνατοτήτων του αιώνα μας συνεχίζεται!
Δε θα συνηθίσουμε τα Τέμπη, τα εργοδοτικά εγκλήματα, τους θανάτους περιμένοντας ασθενοφόρο, τους πολέμους, την μεσόγειο να μετατρέπεται σε υγρό τάφο προσφύγων. Δεν έχουμε σκοπό να πενθούμε βάση ενός πρωτοκόλλου. Ο δικός μας πόνος δεν κρατάει τρεις μέρες, κρατάει μαζί με τη δέσμευσή μας ότι θα παλεύουμε σταθερά και συνέχεια, με αγώνες δίκαιους για συνολικές αλλαγές στην κοινωνία. Πολλά παραδείγματα δείχνουν πως ο οργανωμένος αγώνας του λαού μπορεί και φέρνει αποτελέσματα και εκεί καλούμε όλους τους συναδέλφους να πάρουν θέση για μια ζωή που μας αξίζει, για να επιβάλλουμε το δίκιο μας απέναντι στην πολιτική που κάνει νόμο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, που θυσιάζει τις ζωές μας.
Ποια είναι λοιπόν η εικόνα που συναντάμε συχνά και στον δικό μας χώρο; Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε, που συνάδελφοί μας από όλο τον καλλιτεχνικό χώρο έχουν κινδυνεύσει μέσα στα θέατρα και στα πλατό ακριβώς επειδή βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ίδια κρατική και εργοδοτική αδιαφορία, που θυσιάζει την ασφάλεια των εργαζομένων και του κοινού, στο όνομα του κέρδους. Αρκεί να θυμηθούμε τι έγινε πέρυσι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τι έγινε στο Ηρώδειο το περσινό καλοκαίρι όπου από τύχη δεν είχαμε νεκρό. Τι έγινε στο θέατρο της εθνικής λυρικής σκηνής που εγκλωβίστηκαν μικρά παιδιά σε ασανσέρ. Η υγεία μας είναι για αυτούς κόστος. Είναι η ίδια αντίληψη που διαπερνά την εργοδοσία είτε μιλάμε για παραστάσεις και για θέατρα, είτε για τα ναυπηγεία, είτε για τις βιομηχανίες είτε για οπουδήποτε.
Βάζουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας, διεκδικούμε υπογραφή ΣΣΕ σε όλους τους χώρους εργασίας μας. Σήμερα αμφισβητούνται τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων. Tο 8ωρο θεωρείται εμπόδιο στην «ανάπτυξη» και οι Συλλογικές Συμβάσεις έχουν χτυπηθεί ανεπανόρθωτα. Κυβερνήσεις και εργοδοσία θεωρούν σύγχρονο το εργασιακό πλαίσιο που κατοχύρωσε ο νόμος Χατζηδάκη που προσαρμόζει το ωράριο των εργαζομένων στις ανάγκες του εργοδότη και καταργεί την υποχρεωτικότητα των Συμβάσεων! Ακόμα και στους φορείς του Δημοσίου γίνεται προσπάθεια οι εργαζόμενοι να εργάζονται με ατομικές Συμβάσεις. Στη Λυρική Σκηνή, στο μεγαλύτερο Κρατικό Θέατρο, η Διοίκηση αρνείται ακόμα να συζητήσει με το Σωματείο μας όρους αμοιβής και εργασίας για τους δεκάδες μουσικούς που εργάζονται περιστασιακά στις παραγωγές της.
Ευθύνη όλων μας να παλέψουμε ενάντια στην βαρβαρότητα που μας επιφυλάσσουν. Είναι αρκετές οι δυνατές στιγμές που μας συντάραξαν :
- Οι μεγάλοι αγώνες που έγιναν και στον κλάδο μας το προηγούμενο διάστημα με αφορμή το απαράδεκτο Προεδρικό Διάταγμα 85/22 υποβάθμισης των καλλιτεχνών σπουδών. Ήταν πρωτόγνωρη η Απεργία των καλλιτεχνών στην Λάρισα.
- Η οργή του λαού μετά το έγκλημα στα Τέμπη με 20.000 διαδηλωτές στην Κεντρική Πλατεία της Λάρισας.
- Οι μεγάλες μαζικές Απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ είναι ελπιδοφόρα μηνύματα σ’ αυτό το δρόμο που έχουμε διαλέξει.
- Το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης για την στήριξη των σεισμοπαθών της Τουρκίας και της Συρίας όπως εκφράστηκε μέσα από τις πρωτοβουλίες των σωματείων του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.
- Η υπόσχεση που δίνομε μέσα από τις κινητοποιήσεις μας πως δεν θα γίνουμε θεατές στην «κανονικότητα» των χιλιάδων νεκρών και αγνοουμένων προσφύγων στις θάλασσες της Μεσογείου και του Αιγαίου.
Δηλώνουμε πως βρισκόμαστε και θα βρισκόμαστε σταθερά με αισιοδοξία, με συγκίνηση στο πλευρό μιας γενιάς που έχει ιδανικά και διεκδικεί πολύμορφα να «…σταθεί στα πόδια της μετά από τόσα χτυπήματα»! Το Σωματείο μας παίρνει μια σειρά πρωτοβουλίες διεκδικώντας Συλλογικές Συμβάσεις παντού. Η λογική που λέει ότι η τουριστική ανάπτυξη συμβάλλει στην ανάπτυξη του Πολιτισμού άρα και στην αναβάθμιση των δικαιωμάτων μας συγκρούεται με τη σκληρή πραγματικότητα. Παλεύουμε να ζούμε από την τέχνη και για την τέχνη μας! Μόνο οι αγώνες μας μπορούν να πιέσουν και να έχουν αποτέλεσμα, το ΚΕΦΑΛΑΙΟ «Ένας σωτήρας θα μας σώσει» έχει κλείσει.
H συσπείρωση στα σωματεία μας τους ανησυχεί. Γι’ αυτό συσπειρωνόμαστε, διεκδικούμε:
– Ασφαλείς και φθηνές μεταφορές, άμεσα μέτρα για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών, των μέσων και των συστημάτων ασφάλειας.
– Μέτρα ασφαλείας σε όλους τους χώρους πολιτισμού για το κοινό και τους εργαζόμενους.
– Ειδικά μπροστά στην νέα θερινή σεζόν απαιτούμε : Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε παραγωγές Δήμων και Περιφερειών, σε θέατρα και περιοδείες (συναυλίες, παραστάσεις), γυρίσματα, κόντρα στην εντατικοποίηση και εργασιακή εξουθένωση που οδηγεί και αυτή σε σοβαρά ατυχήματα.
Πορευόμαστε στο δρόμο του αγώνα λοιπόν με τα υπόλοιπα σωματεία των εργαζομένων, τους φορείς της νεολαίας. Όταν κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Ένωση μετράνε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές!
Συνεχίζουμε μαζί και δυνατοί, της Τέχνης οι Εργαζόμενοι έχουμε φωνή!
