Έναν και πλέον μήνα μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, η πλειοψηφία των πληγέντων δεν έχει δει ούτε ένα ευρώ για αποζημιώσεις, παρά τις μεγαλόστομες υποσχέσεις από τις κυβερνητικές κουστωδίες που βρέθηκαν «στον τόπο του εγκλήματος». Χιλιάδες πλημμυροπαθείς προσπαθούν να ξαναστήσουν το σπιτικό τους ή τα μαγαζιά τους με χρήματα από την τσέπη τους, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται νέα χρέη και υποχρεώσεις, που αργά ή γρήγορα θα «σκάσουν» στα χέρια τους.
Η προκλητική εγκατάλειψη των πληγέντων συνοδεύεται και από μεγάλες καθυστερήσεις στην αποκατάσταση ζημιών σε δρόμους, υποδομές, αγροτική οδοποιία, σχολεία, Κέντρα Υγείας και αλλού, ενώ πολλές περιοχές ακόμα βρίσκονται χωρίς πόσιμο νερό ή και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν πρόκειται βέβαια για «ανευθυνότητα» ή «έλλειψη συντονισμού», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ κατηγορούν την κυβέρνηση και την περιφερειακή διοίκηση, αλλά για συνέχεια της ίδιας «επιλεκτικής» ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού, που οδήγησε στις μεγάλες καταστροφές και τώρα αφήνει στη μοίρα τους τα ξεσπιτωμένα νοικοκυριά. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τους 34 νέους αντιλαϊκούς νόμους, τις 44 συμπληρωματικές διατάξεις και τις 94 «εμβληματικές πολιτικές» που πρέπει να «τρέξουν» μέχρι το τέλος του 2023, ως προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Εκεί, το κράτος «τρέχει κατοστάρι» για να είναι «εντάξει» στις υποχρεώσεις του απέναντι στους ομίλους, που περιμένουν το «ζεστό» χρήμα για τις επενδύσεις τους.
Με την ίδια ταχύτητα χρειάζεται επομένως και οι πληγέντες να οργανώσουν την αγωνιστική διεκδίκηση, για να μη γίνουν «στο ίδιο έργο θεατές».
