«Το πρώτο κουδούνι να γίνει το εναρκτήριο λάκτισμα μιας μαχητικής, αγωνιστικής χρονιάς!» Αυτό το μήνυμα έστειλε η εκδήλωση των ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Λάρισας του ΚΚΕ, που έγινε χθες Τρίτη στο Εργατικό Κέντρο, με τη συμμετοχή εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών.
Στην εκδήλωση με θέμα «Η λαϊκή πάλη για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες απέναντι στην πολιτική κυβερνήσεων – αστικών κομμάτων – κεφαλαίου για το σχολείο», μίλησε ο Γιάννης Παντελίδης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του Κόμματος. Ακολούθησε συζήτηση και στη συνέχεια παρουσιάστηκε το δρώμενο «5 δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τη μουσικοθεατρική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Στην ομιλία του ο Γιάννης Παντελίδης τόνισε μεταξύ άλλων: «Μπορεί να διαφημίζει η κυβέρνηση ότι έκανε 10.000 διορισμούς εκπαιδευτικών φέτος, δεν λέει όμως ότι συγχωνεύει περίπου 1.000 σχολικά τμήματα πανελλαδικά, ότι πετσοκόβει και διαμοιράζει σε δύο και τρία παιδιά την Παράλληλη Στήριξη, ότι γονείς και διευθυντές κάνουν παρακάλια για να έρθει σχολικός νοσηλευτής εκεί που υπάρχει διάγνωση. Αντίστοιχα στα ΕΠΑΛ η μη έγκριση ολιγομελών τμημάτων εξαφανίζει ειδικότητες και τομείς σε πολλά σχολεία, αφήνοντας τους μαθητές “στον αέρα”. Στην περιοχή της Λάρισας δημιουργήθηκαν τεχνητά 85 υπεραριθμίες εκπαιδευτικών και την ίδια στιγμή υπάρχουν 67 τμήματα μαθητών Δημοτικού και 24 τμημάτων Νηπιαγωγείου με μαθητές από 22 μέχρι 25 και μάλιστα σε αίθουσες πολύ μικρές που δεν τηρούν ούτε τους κανόνες ασφάλειας των παιδιών.
Μπορεί να πλασάρονται ως “εκσυγχρονισμός”, ακόμα και ως …κοσμογονία οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για το ψηφιακό φροντιστήριο και τη δυνατότητα γενίκευσης της τηλεκπαίδευσης, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι αυτό που οικοδομείται είναι ένα ακόμα πιο ταξικό σχολείο , αλλά με “ψηφιακό” περιτύλιγμα.
Αν η κυβέρνηση ήθελε να στηρίξει τη διαδικασία της μάθησης θα χρηματοδοτούσε γενναία τα σχολεία, προκειμένου αυτά να γίνουν ασφαλή και σύγχρονα. Θα διόριζε και θα μονιμοποιούσε όλους τους συμβασιούχους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα σχολεία. Θα αναβάθμιζε και εκείνη την ταλαίπωρη Ενισχυτική Διδασκαλία και την παρατημένη Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη. Δεν τα κάνει όμως όλα αυτά, τα τόσο λογικά, τα τόσο αυτονόητα. Τα θεωρεί κόστος για το κράτος. Αν ήταν όμως για το ΝΑΤΟ, για τους εφοπλιστές, για τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεργολάβους εκεί μια χαρά τα βρίσκει τα λεφτόδεντρα.
Αυτό που λέμε ως ΚΚΕ είναι το απαύγασμα της παιδαγωγικής επιστήμης. Η διά ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία, η παιδαγωγική πράξη, είναι μια βαθιά ανθρώπινη παιδαγωγική σχέση και αυτή η σχέση είναι αναντικατάστατη από οποιαδήποτε ηλεκτρονικά μέσα.
Το ΚΚΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους μαθητές, όλο τον λαό να δυναμώσουν τον αγώνα που θα θέτει ως σκοπό την πραγματική ανανέωση του σχολείου. Ανοίγουμε τη συζήτηση στα Σωματεία, στους Συλλόγους Γονέων, στα Μαθητικά Συμβούλια, για “το τι μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο”. Το πραγματικά καινοτόμο και δίκαιο στην παιδαγωγική θα γράφει στις σημαίες του: Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν τον κόσμο για να τον αλλάξουν. Και γι’ αυτό θα είναι αγκάθι στις ορέξεις όσων σχεδιάζουν η γνώση να δίνεται με το σταγονόμετρο.
Καμιά έκπτωση στις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών! Καμιά ανοχή στην πολιτική των “αντοχών της οικονομίας”, που “αντέχει”, για παράδειγμα, 500.000 ευρώ τη μέρα για μια φρεγάτα στην Ερυθρά, όχι όμως για ένα σύγχρονο και ασφαλές σχολείο, χωρίς κενά σε εκπαιδευτικούς.
Με το “καλημέρα” να πάρουν απάντηση, από γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς, με οργανωμένη δράση μέσα από τους Συλλόγους, τις Ενώσεις, τα Μαθητικά Συμβούλια, τις Ομοσπονδίες, με τη στήριξη σωματείων και φορέων, που η μόρφωση των παιδιών είναι και δική τους υπόθεση».
Στη συνέχεια παρουσιάστηκε το δρώμενο «5 δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια», του Μπέρτολτ Μπρεχτ από τη μουσικοθεατρική ομάδα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, στην οποία συμμετέχουν μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι. Το δρώμενο θα ξαναπαρουσιαστεί στις εκδηλώσεις του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στη Λάρισα που ξεκινούν την Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη.
Η παραγωγή της μουσικοθεατρικής ομάδας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βασίζεται σε ένα σπουδαίο κείμενο του Μπ. Μπρεχτ («Πέντε δυσκολίες το για γράψιμο της αλήθειας», Συνέδριο για την υπεράσπιση της κουλτούρας, Παρίσι 1935) το οποίο κεντράρει όχι προφανώς σε έναν «αδιάφορο» άνθρωπο, αλλά σε έναν νέο εργαζόμενο, φοιτητή, μαθητή που προβληματίζεται, σκέφτεται, αναζητά θολά μα και ταυτόχρονα πιο ώριμα απαντήσεις στα αδιέξοδα της ζωής του.
Είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια να αποκτήσει καλλιτεχνική μορφή ένα τόσο σπουδαίο κείμενο αξιοποιώντας την παντομίμα, τη μουσική και το τραγούδι, το θεατρικό αναλόγιο, την κινησιολογία, το body percussion και τα κρουστά. Αναδεικνύει ότι το σύστημα χρησιμοποιεί τους δημιουργούς προς την κατεύθυνση που συμφέρει το κεφάλαιο, ενώ την ίδια στιγμή καλλιεργεί την αυταπάτη ότι τους δίνει τη δυνατότητα να διαδώσουν τη δουλειά τους. Δείχνει καθαρά πως όποιος θέλει να πολεμήσει το ψέμα και την άγνοια και να γράψει, να διαδώσει την αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει πέντε δυσκολίες:
1) Το θάρρος να γράφεις την αλήθεια. 2) Την εξυπνάδα να αναγνωρίσει κανείς την αλήθεια. 3) Την τέχνη να κάνει κανείς την αλήθεια ευκολομεταχείριστη σαν όπλο. 4) Την κρίση να διαλέγει κανείς εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θα αποκτήσει δύναμη. 5) Την πονηριά να διαδίδει κανείς σε πολλούς την αλήθεια.
Αυτές οι δυσκολίες περιγράφηκαν αναλυτικά και δοκιμάστηκαν βαθιά στις σκληρές συνθήκες της επικράτησης των ναζί τη δεκαετία του 1930 στη Γερμανία ενώ ο Μπρεχτ ήταν εξόριστος στη Δανία. Ταυτόχρονα το κείμενο τονίζει ότι αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για αυτούς που καταφέρνουν και γράφουν μέσα σε συνθήκες φασισμού, υπάρχουν όμως και για εκείνους που νομίζουν πως έχουν «αποδράσει» από την ασφυκτική κατάσταση η οποία υπάρχει γύρω μας, αλλά και για όσους προσαρμόζονται στις συνθήκες της λεγόμενης αστικής ελευθερίας σήμερα.
ΛΑΡΙΣΑ 11/9/2024
