«Στο νόμο 3869/10 υπάγονται τα φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα, συνεπώς όχι οι έμποροι. Το πεδίο εφαρμογής του νόμου, όπως και του Πτωχευτικού Κώδικα (ΠτΚ) που εφαρμόζεται στους εμπόρους (ν.3588/2007), οριοθετείται με κριτήριο το πρόσωπο του οφειλέτη και όχι τη φύση του χρέους, αστική ή εμπορική», απαντά η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Κατσέλη, σε ερώτηση που κατέθεσε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. και Βουλευτής Λάρισας κ. Αστέριος Ροντούλης σχετικά με τη συμπερίληψη των εμπόρων στο Νόμο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα.
Στη συνέχεια της απάντησής της η κ. Κατσέλη επισημαίνει τα εξής:
«Ο Νόμος 3869/10 συμπληρώνει ουσιαστικά το πτωχευτικό δίκαιο, δίνοντας την ικανότητα πτώχευσης και ρύθμισης των χρεών και στα φυσικά πρόσωπα που δεν την είχαν. Οι έμποροι έχουν την πτωχευτική ικανότητα με βάση το υφιστάμενο πτωχευτικό δίκαιο, στο οποίο ρυθμίζονται και διαγράφονται όχι μόνο τα εμπορικά τους χρέη αλλά όλα τα χρέη, δηλαδή και αυτά που δεν συνδέονται με την άσκηση της εμπορικής δραστηριότητας. Αν είχαν υπαχθεί και οι έμποροι σε αυτή τη διαδικασία, θα υπήρχαν ουσιαστικά δύο διαδικασίες παράλληλες, θα δημιουργούσαν σύγχυση, θα κλόνιζαν το υφιστάμενο πτωχευτικό δίκαιο με μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα στην εφαρμογή των νέων διατάξεων. Γι’ αυτό σε όποιο πρόσωπο εφαρμόζεται η διαδικασία του πτωχευτικού κώδικα, δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τη ρύθμιση χρεών, και αντιστρόφως,. Ωστόσο στις διατάξεις του νόμου υπάγονται οι μικροέμποροι, καθώς αυτοί δεν έχουν κατά τα ισχύοντα στον πτωχευτικό κώδικα πτωχευτική ικανότητα. Επίσης, υπάγονται και πρώην έμποροι, για όλα τα χρέη που έχουν από το παρελθόν, καθώς με την παύση των εργασιών τους δεν έχουν πλέον πτωχευτική ικανότητα.
Σύμφωνα με το άρθρο 16 του ν. 3869/2010 «Ο χρόνος τήρησης από τα πιστωτικά ιδρύματα ή τρίτους χάριν αυτών δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς που αναφέρονται στη διαδικασία του παρόντος νόμου, δεν μπορεί να υπερβαίνει το χρονικό διάστημα των τριών ετών από την επέλευση απαλλαγής από τα χρέη, σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 11». Συναφώς, υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 40 παρ. 4 του ν. 3259/2004, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 του ν. 3816/2010 «Ρύθμιση επιχειρηματικών – επαγγελματικών οφειλών προς τις τράπεζες», «ο χρόνος τήρησης και χρήσης από τα πιστωτικά ιδρύματα …δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει για διαταγές πληρωμής τρία έτη» από την εξόφλησή τους. Είναι σαφές, συνεπώς, ότι η υφιστάμενη ρύθμιση σε καμία περίπτωση δεν επιδεινώνει τη θέση του οφειλέτη. Αντιθέτως, προστατεύει τον οφειλέτη καθώς, μολονότι εν προκειμένου δεν εξοφλήθηκε από αυτόν το σύνολο της οφειλής, αλλά απαλλάχθηκε από μέρους αυτής μέσω της τήρησης της ρύθμισης, και πάλι η παραμονή των εν λόγω στοιχείων στον «Τειρεσία» δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τρία έτη».
Σχολιάζοντας την απάντηση της κ. Κατσέλη, ο κ. Ροντούλης τόνισε τα εξής:
«Η Κυβέρνηση συνεχίζει να εξαιρεί από τον νόμο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα τους εμπόρους, επικαλούμενη τις διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα που ισχύει γι’ αυτούς.
Ο ΛΑ.Ο.Σ. υποστήριξε στην Βουλή ότι θα έπρεπε να συμπεριληφθούν και οι ασκούντες εμπορική δραστηριότητα, υπό την προϋπόθεση ότι το χρέος τους δεν θα ήταν εμπορικής φύσεως. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε, με αποτέλεσμα χιλιάδες έμποροι να μην μπορούν να υπαχθούν σήμερα στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα.
Αλγεινή εντύπωση, όμως, προκαλεί και η εμμονή των κυβερνώντων στο χρονικό διάστημα των τριών ετών για την παραμονή των οφειλετών στον «Τειρεσία», ακόμη κι αν ο οφειλέτης έχει απαλλαγεί πλήρως από τα χρέη του.
Εμφανώς, πρόκειται για παραλογισμό που θέτει προσκόμματα στην πραγματική οικονομία, αφού παρεμποδίζει την ένταξη «καθαρών» από χρέη ανθρώπων στο οικονομικό γίγνεσθαι. Θέση του ΛΑ.Ο.Σ. είναι η άμεση διαγραφή των οφειλετών από την «μαύρη» λίστα του Τειρεσία την στιγμή που έχει επιτευχθεί η απαλλαγή τους από τα χρέη. Συνεπώς, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια που κάνουμε για να επιβάλλουμε την θέση μας αυτή, που θεωρούμε κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά ωφέλιμη».
