«Χρόνια τώρα παρακολουθώ τις εξελίξεις στον αγροτικό τομέα. Μεγάλωσα με τα προβλήματα των αγροτών και σέβομαι τον αγώνα τους, γιατί είναι αγώνας καθημερινής επιβίωσης.
Ως βουλευτής μιας κατεξοχήν αγροτικής περιοχής, αλλά και ως Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων πέρασα αμέτρητες ώρες με αγρότες, σε συσκέψεις και συναντήσεις, σε γραφεία και χωράφια συζητώντας τα προβλήματά τους και ψάχνοντας λύσεις.
Παρακολουθώ τις αγροτικές κινητοποιήσεις από τις πρώτες το 1995. Και κάθε χρόνο, Γενάρη – Φλεβάρη, οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας λύσεις στα προβλήματα.
Κάθε χρόνο ο βασικός κορμός των αιτημάτων είναι ίδιος:
– Το κόστος παραγωγής και ιδιαίτερα οι τιμές στο πετρέλαιο και το ρεύμα.
– Τα έργα υποδομών που θα μειώσουν το κόστος, όπως φράγματα και ταμιευτήρες.
– Το πρόβλημα της ρευστότητας.
– Οι κατ’ εξαίρεση αποζημιώσεις, όπως αυτές για το πράσινο σκουλήκι.
– Το άνοιγμα της ψαλίδας των τιμών ανάμεσα στο χωράφι και το ράφι.
– Οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων.
– Τα φέσια που ρίχνουν έμποροι στους παραγωγούς και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές.
Για την αντιμετώπιση των σοβαρών αυτών αιτημάτων, η Πολιτεία κατέφευγε σε μια λογική διαχείρισης και μετάθεσης των προβλημάτων στο μέλλον με έκτακτες παροχές και κατ’ εξαίρεση αποζημιώσεις.
Η κοντόφθαλμη αυτή διαχειριστική λογική αντιμετώπισης των αγροτικών προβλημάτων είχε διπλό κόστος:
– Τα προβλήματα διογκώνονταν, κακοφόρμισαν, έγιναν χρόνιες παθογένειες και πλέον τα συνήθη «μερεμέτια» δεν αρκούν, δεν αντέχουν το βάρος της δημοσιονομικής πραγματικότητας.
– Την ίδια ώρα η χώρα σέρνεται στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για ενισχύσεις που δεν θεωρούνται συμβατές με τα ευρωπαϊκά ειωθότα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «πακέτο» Χατζηγάκη.
Αντί της διαχείρισης και της μετάθεσης των προβλημάτων από χρόνο σε χρόνο χρειαζόμαστε τομές και μεταρρυθμίσεις:
– για να αναδιοργανώσουμε τον πρωτογενή τομέα,
– να στηρίξουμε την αγροτική παραγωγή
– και να δημιουργήσουμε ευνοϊκές συνθήκες για την ελληνική γεωργία του αύριο.
Προχωρούμε λοιπόν σε 7 Μεταρρυθμίσεις αντί για διαχείριση:
Πρώτη μεταρρύθμιση, η αλλαγή του φορολογικού συστήματος των αγροτών με την καθιέρωση βιβλίων εσόδων και εξόδων.
Έτσι δίνουμε καίριο χτύπημα σε δυο παθογένειες που ταλανίζουν την αγροτική οικονομία:
– Τις ελληνοποιήσεις αγροτικών προϊόντων και
– Το άνοιγμα της ψαλίδας στις τιμές από το χωράφι στο ράφι.
Με τη φορολογική μεταρρύθμιση μπαίνει τέλος σε αυτή τη διπλή πληγή. Από τη στιγμή που οι αγρότες θα φορολογούνται με βάση τα έσοδα δεν έχουν κίνητρο να γράφουν υψηλότερες τιμές ή περισσότερα κιλά των πραγματικών.
Έτσι:
– ούτε παραπλάνηση των καταναλωτών έχουμε με τις ελληνοποιήσεις,
– ούτε ακριβότερες τιμές για τον καταναλωτή,
– ούτε απώλεια εσόδων για το κράτος από επιστροφή ΦΠΑ με εικονικά τιμολόγια.
Δεύτερη μεταρρύθμιση, η θέσπιση αγροτικού πετρελαίου μειωμένης φορολόγησης με ταυτοποίηση δεδομένων για κάθε αγρότη. Με στόχο, όταν τα δημοσιονομικά το επιτρέψουν, το αγροτικό πετρέλαιο να είναι αφορολόγητο.
Επιπλέον μελετάται η καθιέρωση ειδικού νυχτερινού αγροτικού ρεύματος. Με δεδομένες τις δρομολογηθείσες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος το Μάιο και τον Ιούλιο, στόχος του μέτρου είναι να αμβλυνθούν στο βαθμό του δυνατού οι συνέπειες για τους αγρότες.
Και βεβαίως, το κόστος παραγωγής επιβαρύνεται και από τον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια. Η δέσμευση της κυβέρνησης για μείωση του, όπως τόνισε και ο πρωθυπουργός ισχύει στο ακέραιο.
Τρίτη μεταρρύθμιση, η ενεργοποίηση της προαιρετικής ασφάλισης στον ΕΛΓΑ για νόσους και ασθένειες που σήμερα δεν αποζημιώνονται από τον Οργανισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ζημιές από το πράσινο σκουλήκι στο βαμβάκι και όχι μόνο.
Με βάση αναλογιστικές μελέτες ο αγρότης θα έχει τη δυνατότητα με επιπλέον ασφάλιστρο να ασφαλίζει την παραγωγή του για αίτια που μέχρι σήμερα δεν ασφαλίζονται.
Τέταρτη μεταρρύθμιση, η σύσταση του Ταμείου Αγροτικής Επιχειρηματικότητας που στοχεύει στην ενίσχυση της ρευστότητας των αγροτών που μπαίνουν σε σχέδια βελτίωσης, στη μεταποίηση, σε επενδύσεις στον αγροτικό τομέα.
Υλοποιείται, δηλαδή, ένα πάγιο αίτημα των αγροτών, η θέσπιση του λεγόμενου ΑΓΡΟΤΕΜΠΕ. Με κεφάλαια άνω των 300 εκατομμυρίων ευρώ θα είναι πολύτιμο εργαλείο στα χέρια των αγροτών.
Πέμπτη μεταρρύθμιση, η υπαγωγή του Μητρώου Εμπόρων Αγροτικών Προϊόντων στο Γενικό Μητρώο του Υπουργείου Ανάπτυξης. Η εξέλιξη αυτή θα δώσει τέλος σε νοσηρές καταστάσεις που καθιστούν τους αγρότες όμηρους των εμπόρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ροδακινοπαραγωγοί που έμεναν επί μήνες απλήρωτοι για τη σοδειά που είχαν πουλήσει.
Με το Μητρώο Εμπόρων θα υπάρχουν εγγυητικές επιστολές και κυρίως, συμβόλαια με τους παραγωγούς, που θα καθορίζουν τους όρους πώλησης του προϊόντος. Ξεκάθαροι κανόνες, καθαροί λογαριασμοί.
Έκτη μεταρρύθμιση, τα έργα υποδομών που θα μειώσουν το κόστος παραγωγής. Πέραν της μερικής μεταφοράς νερού από τον Αχελώο στο θεσσαλικό κάμπο, ένα έργο κατεξοχήν περιβαλλοντικό, οφείλουμε στη νέα Προγραμματική περίοδο 2014-2020 να μην ενδώσουμε σε πιέσεις πελατειακών σχέσεων για αναπλάσεις και πλατείες, αλλά να κατευθύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερους πόρους για φράγματα, ταμιευτήρες, λιμνοδεξαμενές και εγγειοβελτιωτικά έργα.
Έβδομη μεταρρύθμιση, η επένδυση στην τυποποίηση και μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων, προκειμένου να μένει εδώ η προστιθέμενη αξία. Το παράδειγμα με το λάδι που εξάγεται χύμα και τυποποιείται στην Ιταλία είναι γνωστό σε όλους. Με το νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης θα δώσουμε προτεραιότητα στη χρηματοδότηση επενδυτικών προτάσεων για την τυποποίηση και τη μεταποίηση των αγροτικών μας προϊόντων.
Οι διαχειριστικές λογικές του παρελθόντος αποδείχθηκε ότι δεν λύνουν τα προβλήματα. Δεν έχουμε, λοιπόν, την πολυτέλεια να χρονοτριβούμε, να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση για χρήματα που δεν υπάρχουν.
Έχουμε χρέος να διαμορφώνουμε το αύριο της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Μια ποιοτική, αγροτική παραγωγή με αξιώσεις στην Ευρώπη και θέση στον κόσμο».
