Τον «ασκό του Αιόλου» για το δημόσιο σύστημα υγείας ανοίγει το επικαιροποιημένο Μνημόνιο. Η προηγηθείσα, λογιστικού χαρακτήρα, κάθετη μείωση των δαπανών για την υγεία έχει ήδη υποβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες στα δημόσια νοσοκομεία που ουσιαστικά υπολειτουργούν και όλοι μπορούν να αντιληφθούν τι θα σημάνει η νέα περικοπή των δαπανών, όπως προβλέπεται από το μνημόνιο και τις απαιτήσεις της Τρόικας.
Ένας από τους δέκα στόχους για το 2011 που περιέγραψε χθες ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, αφορά στην «αντιμετώπιση της σπατάλης στο χώρο της Υγείας με μείωση των τιμών των φαρμάκων και νέο πλαίσιο προμηθειών». Σήμερα νοσοκομεία, όπως το Πανεπιστημιακό της Λάρισας, δεν διαθέτουν πλέον ούτε υλικά ευτελούς αξίας και το νέο σύστημα προμηθειών δεν πρόκειται να ομαλοποιηθεί αν δεν περάσουν αρκετοί μήνες. Νέες περικοπές δαπανών και διατήρηση του φαινομένου των ελλείψεων θα οξύνουν τα προβλήματα της αναμονής, της λίστας κ.λπ. με αποτέλεσμα οι χρήστες υγείας να αναζητήσουν υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα. Αν δεν προηγηθεί μελέτη των προβλημάτων και καταγραφή των ιδιαιτεροτήτων του ΕΣΥ κατά περιοχή και το υπουργείο Υγείας επιμείνει απλά σε μια νέα, εξίσου κάθετη, μείωση των δαπανών τότε οι συγχωνεύσεις νοσηλευτικών μονάδων θα ομοιάζουν με σωτηρία.
Από την περασμένη άνοιξη, με την πρώτη περικοπή δαπανών για τις εφημερίες, μειώθηκε ο αριθμός των εφημερευόντων ειδικών γιατρών με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η ήδη επιβαρημένη κατάσταση (σε ό,τι αφορά πάντα στην εξυπηρέτηση των ασθενών) στις γενικές εφημερίες των νοσοκομείων, με τα γνωστά από χρόνια φαινόμενα της πολύωρης αναμονής στα επείγοντα. Οι γιατροί διαμαρτύρονται για τη μείωση του εισοδήματος αλλά το ίδιο πρόβλημα, είναι πιο σοβαρό στο νοσηλευτικό προσωπικό – που αποτελεί έναν από τους πραγματικούς πυλώνες του ΕΣΥ – με δεδομένο ότι πρόκειται για μισθούς 1000 έως 1.200 ευρώ και με δεδομένο επίσης ότι οι νοσηλευτές σε αντίθεση με τους γιατρούς δεν έχουν τη δυνατότητα αναπλήρωσης του εισοδήματος.
Οι περικοπές στις εφημερίες ήταν αναγκαίες αφού χρόνια τώρα χρησιμοποιούνταν όχι για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών αλλά για την ενίσχυση του εισοδήματος των γιατρών. Ωστόσο της περικοπής δεν προηγήθηκε εξορθολογισμός των αναγκών με αποτέλεσμα να περικόπτονται το ίδιο εφημερίες, για παράδειγμα και σε αναισθησιολόγους που χρειάζονται για την υλοποίηση χειρουργικών επεμβάσεων αλλά και σε οδοντιάτρους.
Ο εξορθολογισμός και στις δαπάνες για το φάρμακο είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίος και για πρώτη φορά η Πολιτεία, διά του υπουργού Υγείας Ανδρ. Λοβέρδου συζητά για τη χρήση των γενόσιμων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε ανεπτυγμένες υγειονομικά χώρες, χωρίς να επηρεάζουν την ποιότητα των υπηρεσιών προσφέροντας σημαντική εξοικονόμηση πόρων. Το ζήτημα ωστόσο αφορά στις απαιτήσεις της Τρόικας για νέα μείωση των δαπανών για την υγεία και κυρίως πώς αυτό θα μεταφρασθεί στην καθημερινότητα των νοσοκομείων. Τα χρέη των νοσοκομείων έχουν διογκωθεί αλλά αυτό συνέβη με ευθύνη των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Υγείας, αφού οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων ήταν πλαστοί. Μέχρι σήμερα δηλαδή, κανένας υπουργός Υγείας δεν απαίτησε από τα ασφαλιστικά ταμεία να καταβάλλουν έγκαιρα τις οφειλές για νοσήλια ασφαλισμένων τους στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα τα χρέη να διογκώνονται, οι προμηθευτές να υπερτιμολογούν γνωρίζοντας την πολυετή καθυστέρηση στην εξόφλησή τους κλπ. Η απαίτηση των αξιωματούχων της Τρόικας, όπως τουλάχιστον την επανέλαβαν χθες, για εξυγίανση του τομέα υγείας προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον του ΕΣΥ, με το ερώτημα να παραμένει αναπάντητο προς το παρόν, η νέα μείωση των δαπανών για την υγεία στον κρατικό προϋπολογισμό, θα προκύψει από εξορθολογισμό και προς όφελος των υπηρεσιών υγείας ή θα προκύψει με βάση τις λογιστικές ανάγκες;
