Οι φίλοι του Φεστιβάλ Ολύμπου το βράδυ της Κυριακής 18 Αυγούστου τίμησαν με την παρουσία του άλλη μια φορά τόσο τον κορυφαίο αυτό πολιτιστικό θεσμό της Πιερίας, όσο και τον αρχαίο ποιητικό τραγικό λόγο. Είναι, πράγματι, υπέροχο το θέαμα να βλέπει κανείς ένα μεστό «κοίλον» να υποδέχεται τους υποκριτές της παράστασης και μέσω αυτών να βιώνει τα πάθη και τις περιπέτειες των ηρώων της. Οι «Τραχίνιες» καταχειροκροτήθηκαν.
Το θέμα της τραγωδίας ανήκει στον μυθικό κύκλο του Ηρακλή και αφορά το τέλος της ζωής του, τον έρωτά του για τη βασιλοπούλα Ιόλη, την προσπάθεια της γυναίκας του να ξανακερδίσει τον έρωτά του, αλλά άθελά της του ανοίγει το δρόμο για την άλλη ζωή, συμπαρασύροντας και τη δική της. Η Δηιάνειρα είναι ένας ολοκληρωμένος – άρτιος γυναικείος χαρακτήρας που δημιούργησε ποτέ ο ποιητής.
Ο γνωστός ήρωας όλων των ηλικιών Ηρακλής «έπεσε» για πρώτη φορά στα μάτια των θεατών, αλλά η πτώση ήταν μονάχα σωματική, αφού ο ήρωας υψώθηκε στην ηθική σφαίρα της αιωνιότητας. Το κοινό παρακολουθούσε τον μυθολογικό στίχο μέσα σε μια ατμόσφαιρα άκρως σιωπηλή και ήσυχη, σε μια ώρα που ήδη είχε αφήσει αρκετά πίσω το καλοκαιρινό σούρουπο και μπορούσε πλέον να αφεθεί στη βραδινή δροσιά του Αυγούστου. Την ώρα εκείνη που ο καθένας από μας αφηνόταν στα ανθρώπινα βιώματα και πάθη και αναλογιζόταν πάνω σ’ αυτά, την ώρα που μέσα του γινόταν «πρωταγωνιστής» στη δική του ζωή. Ποιητής χαρακτήρων και ένθερμος λάτρης των θεών που έκανε βίωμα δημιουργικό την πίστη ότι οι θεοί κινούν όλα τα ανθρώπινα, ότι ο θείος νόμος και η ηθική εν τέλει επικρατούν, ο Σοφοκλής προβαίνει με την τραγωδία αυτή σε έναν εκπληκτικό συνδυασμό του μυθικού στοιχείου και του ανθρώπινα δυνατού. Μέσα από την πίστη ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» η ανθρώπινη μοίρα υποτάσσεται στην θεϊκή επιταγή, η οποία, ωστόσο, καλύπτει τα πάντα με το πέπλο της δικαιοσύνης και αίρει τους ήρωές της στα ύψιστα κλιμάκια της ηθικής και αρετής.
Το κοινό χειροκρότησε θερμά του πρωταγωνιστές της παράστασης, τους δευτεραγωνιστές και τους μουσικούς που συνόδευαν τόσο αρμονικά και ταιριαστά τον λόγο των υποκριτών και του χορού.
Εκ μέρους του κοινού, ευχαριστούμε θερμότατα το Εθνικό Θέατρο για την υψηλής ποιότητας «διδασκαλία», που προκάλεσε όσο καμιά άλλη «έλεος και φόβο» στις καρδιές των θεατών και έφερε μέσα τους την κάθαρση.
*Επιμέλεια: Ευαγγελία Ράπτου-Στεργιούλα, Καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας, Υπ. Διδάκτωρ Tμ. Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ., Τομέα Γλώσσας Θεάτρου και Πολιτισμού Παν. Αιγαίου
