Ακόμα και σήμερα, κάποιοι επιμένουν να «αναδυθούν Αυτοδιοικητικά», ως πρόσωπα και εκλογικά σχήματα, στη βάση της κομματικής λογικής και καθοδήγησης ή/και, στη βάση προσωπικών στρατηγικών. Σε αρκετές δε περιπτώσεις, ασκώντας μία «χρόνια επαγγελματική» ενασχόληση με τα κοινά, προσπαθούν να εξέλθουν της «κολυμβήθρας του Σιλωάμ» σαν να μη μετείχαν στην ευθύνη του «ως εδώ». Αναμένοντας «εξελίξεις», «πράσινα φώτα» και άλλα τινά. Τροφοδοτώντας μάλιστα, και τη επικοινωνιακή γοητεία των σεναρίων.
Ακόμα και σήμερα, κάποιοι επιμένουν να μας πείσουν ότι, με πολιτικές «τεχνητές αναπνοές» σε ένα απαξιωμένο και καταρρέον παλιό πολιτικό σύστημα, ο «άρρωστος» είναι υγιής! Και στρουθοκαμηλίζοντας, να δείχνουν την τεχνηέντως μεγάλη «κομματική σκιά» την ίδια στιγμή που, στις οργισμένες αισθήσεις – και γνώμες- των πολιτών τα κόμματα δείχνουν να είναι νάνοι.
Και ενώ, υπάρχουν νουνεχείς άνθρωποι και μέσα στα ίδια τα κόμματα, που τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά και εκφράζουν ανανεωτικές και προωθημένες σκέψεις, επιχειρείται πάλι (είτε μέσω του κανόνα του στενού κομματικού συμφέροντος είτε μέσω του «κανόνα του φελλού»), να τους υπερκεράσουν λογικές όπου, υπερτερεί η ιστορικά επιδεικνυόμενη κομματική φαυλότητα και η πρακτική του κομματικού θερμοκηπίου ανάδειξης ανθρώπων που θέλουν να καταξιωθούν από αξιώματα αντί να καταξιώσουν οι ίδιοι με την παρουσία τους θεσμούς.
Ανθρώπων που, πολλές φορές ακόμα και αν είναι «αναγνωρίσιμοι» γιατί έτυχε να «επικοινωνούν» επί μακρόν μέσω των ΜΜΕ και διαφόρων κομματικών κατεχόμενων θέσεων και δημοσίων αξιωμάτων, δεν είναι «αναγνωρισμένοι» στον δικό τους ζωτικό χώρο για την κοινωνική και επαγγελματική τους διαδρομή. Είτε είναι ανεπάγγελτοι, είτε είναι απόντες από κοινωνικά μετερίζια, είτε είναι μη ζυμωμένοι με την καθημερινή αχθοφορία των πολλών υποζυγίων που μας επιβάλλουν, είτε είναι αφυδατωμένοι από την αμετροέπεια της φιλοδοξίας τους. Αποτέλεσμα όλων αυτών, η πολιτική τους κεραία αντίληψης και λήψης των προταγμάτων και αγωνιών της τοπικής κοινωνίας να είναι αδύνατη σήματος. Βέβαια, σε πλείστες περιπτώσεις, τους είναι και περιττή αφού ο στόχος του «κισσού» και της άσκησης της πολιτικής ως επάγγελμα είναι στην προτεραιότητά τους.
Κάποιοι λένε ότι οι εκλογές αυτές είναι ένα στοίχημα των κομμάτων ανάμεσα στον ιστορικό κακό εαυτό τους και στη δυνατότητα υπέρβασης. Και πράγματι έτσι είναι. Αφού, στην πολιτική περιδίνησή τους είναι βέβαιο ότι, θα τους εξαφανίσει η λαϊκή «ρουφήχτρα» αν δεν αντιληφθούν το Συνταγματικό τους ρόλο, την κρισιμότητα των στιγμών ώστε να συμπεριφερθούν απέναντι στην Αυτοδιοίκηση και στην τοπική κοινωνία με ανοιχτές κεραίες και ταπεινότητα. Αφήνοντας την ηγεμονία πλέον του Δήμου στην τοπική κοινωνία. Και αποκόπτοντας τις παλιές λογικές και πρακτικές του Δήμου-κομματικού βραχίονα.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι, το ιστορικό στοίχημα είναι για το λαό. Για τους δημότες του Δήμου. Που πρέπει να μετουσιώσουν την οργή για την αβίωτη καθημερινότητα των χρόνων της κρίσης – απόρροια μίας υφεσιακής αντικοινωνικής πολιτικής- σε πολιτική πράξη μέλλοντος. Υπερβαίνοντας παραδοσιακές χρωματικές και ιδεοληπτικές γραμμές.
Είναι όμως και στοίχημα για τον ίδιο το Δήμο. Ενός Δήμου που σήμερα, υπερβαίνει τα όρια του αστισμού, σε χαρακτηριστικά τόσο χωροταξικά και παραγωγικού δυναμικού και μέσων όσο και, νοοτροπίας και αντίληψης διαβίωσης. Είναι το στοίχημα για ένα Δήμο που πρέπει να ενώσει κοινωνικά το σύνολο των δημοτών, μέσα από ένα εμπνευσμένο όραμα για την επόμενη δεκαετία όπου, όλοι οι δημότες θα έχουν συμμετοχή, με λόγο και ρόλο στη διαμόρφωση και υλοποίηση του οράματος αυτού. Θα έχουν δηλαδή, ευθύνη διάρκειας ίση με τη θεσμική θητεία και όχι ευθύνη στιγμιαία της «λευκής επιταγής» των εκλογών όπως μέχρι τώρα βόλευε τους πολιτικούς και την πολιτική του χθες.
Διότι, αυτά είναι τα πρόσωπα και οι λογικές του χθες . Που όμως, επιμένουν να θέλουν να εκφράσουν το αύριο.
Ενοχλήθηκαν και αμφισβήτησαν (ως άκαιρη, πρόωρη) την εκκίνηση ενός αυτοδιοικητικού υπερκομματικού κινήματος στις 24 Ιουλίου 2013. Την εκκίνηση μίας νέας νοοτροπίας ενασχόλησης με τα κοινά, μίας νέας φιλοσοφίας στο Δήμο Λαρισαίων τη νέα περίοδο.
ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ. Και, ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ το παλιό αυτό σκηνικό της «καμαρίλας».
ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ το ξεπερασμένο δημοτικό σκηνικό -διαβλέποντας και εκείνους που φιλοδοξούν να το συνεχίσουν μέσω «πολιτικής ανακύκλωσης»- που διαχειρίζεται, ανέχεται και δεν αντιστέκεται σε μία κεντρική πολιτική που απαξιώνει το θεσμό της αυτοδιοίκησης, μειώνοντας το λειτουργικό της οξυγόνο, περικόπτοντας άκριτα και οριζόντια πόρους, αρμοδιότητες, προσωπικό.
ΦΙΛΟΔΟΞΟΥΜΕ να αφήσουμε στις νέες γενιές μία νέα Λάρισα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ένα δημοκρατικό αυτοδιοικητικό κίνημα με συμμετοχή και όραμα.
Πιστοί στον αξιακό μας κώδικα που μας δεσμεύει και μας καθοδηγεί.
Κάνουμε πράξη εδώ και τώρα, 3 αρχές του.
Της πολιτικής έκφρασης και υπηρέτησης της «τοπικής κοινωνίας», πέραν από κάθε παλαιοκομματική τακτική «χρισμάτων» και, «επιβεβλημένων χρισμένων».
Της πολυεπίπεδης ΣυμμετοχικήςΔημοκρατίας.
Του Συμμετοχικούκοινωνικού σχεδιασμού με συναπόφαση και, συλλογική δράση.
Η πράξη είναι το ανοιχτό ιδρυτικό συνέδριο του Φεβρουαρίου της «νέ@ς ΛΑΡΙΣΑΣ».
Το συνέδριο θα αποτελέσει την κορύφωση μίας συμμετοχικής διαδικασίας διάρκειας που θα προηγηθεί και, κατά την οποία, ο δημότης ΑΜΕΣΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΑ, σε κάθε συνοικία και κάθε χωριό του Δήμου Λαρισαίων, θα μπορεί να εκφρασθεί – μέσα από πολλούς τρόπους και μεθόδους- για τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τις προτεραιότητες για την πόλη και τον δικό του ζωτικό χώρο που θέλει και αξίζει να ζει.
Και στην κορυφαία πράξη, στο ανοιχτό Συνέδριο, θα μιλήσουν οι δημότες και θα επικυρώσουν ένα ισχυρό πολιτικό και κοινωνικό σύμφωνο με το μέλλον, που θα αποτελεί την πολιτική πυξίδα και τον προγραμματικό λόγο για την δημοτική αρχή και το Δήμαρχο. Ένα Δήμαρχο που, θα έχει προκριθεί η υποψηφιότητά του μέσα από την ίδια ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία του Συνεδρίου. Και όχι από διαδρομές και διαδικασίες συμφωνιών παρασκηνίου και κλειστών σωμάτων.
Αυτά θα ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ το νέο Δήμαρχο και τη νέα δημοτική αρχή.
Και στη βάση αυτών ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ και ΘΑ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΝ κάθε χρόνο για την τήρηση και υλοποίησή τους, σε ανάλογη ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία.
Αυτό αποτελεί μία πρωτόγνωρη (προεκλογική) διαδικασία για τα Αυτοδιοικητικά χρονικά.
Μία πρωτόγνωρη συμμετοχική διαδικασία που ενεργοποιεί πολίτες – φορείς – συλλογικότητες, απελευθερώνει δυνάμεις, αναδεικνύει την κοινή σοφία του λαού, διαμορφώνει ελεύθερες δημοκρατικές συνειδήσεις, δίνει ζωτικό χώρο έκφρασης και ενέργειας, διατυπώνει με ισχυρό λαϊκό τρόπο μία νέα φιλοσοφία λειτουργίας του Δήμου, εμπεδώνει μία νέα σχέση ανάμεσα στους δημότες και στα θεσμικά όργανα του Δήμου αμφιμονοσήμαντης υπευθυνότητας.
