Είναι γνωστόν ότι η Ελληνική Πολιτεία, ορθώς πράττουσα, έχει θεσμοθετήσει την 27η Ιανουαρίου ως ημέρας μνήμης του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος που διεπράχθη από τα ναζιστικά στρατεύματα κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Όμως, θλίψη και αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν υφίσταται αντίστοιχα θεσμοθετημένη ημέρα μνήμης και τιμής για τα απανταχού εν Ελλάδι Ολοκαυτώματα της περιόδου 1941- 1944.
Έτσι, οι χιλιάδες θάνατοι αμάχου πληθυσμού στα εκατοντάδες ελληνικά μαρτυρικά χωριά ή στις πόλεις μένουν αμνημόνευτοι σε πανελλαδική κλίμακα, το ελληνικό αθώο αίμα που χύθηκε βοά και η ιστορία, σε πολλές περιπτώσεις, μένει στο σκοτάδι.
Εξάλλου, οι όποιες κατά τόπους εκδηλώσεις πραγματοποιούνται δεν μπορούν να αποδώσουν την εθνική βαρύτητα και τραγικότητα των γεγονότων και, καθώς εγκλωβίζονται στη σφαίρα των τοπικών δρωμένων, δεν ενισχύουν ούτε την εθνική διεκδίκηση περί αποζημιώσεων από την Γερμανία για τις απώλειες των ανθρωπίνων ζωών και περιουσιών, που υπέστη η χώρα την περίοδο 1941-1944 από την βάρβαρη δράση των ναζιστικών ορδών.
Συνεπώς, ερωτάται ο αξιότιμος Πρωθυπουργός της χώρας:
- 1) Έχει η Κυβέρνηση την πολιτική βούληση να εισηγηθεί στη Βουλή στην θεσμοθέτηση Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτωμάτων, που συνέβησαν σε πόλεις και χωριά της πατρίδας την περίοδο 1941-1944, σε καθοριζόμενη ημερομηνία και με συγκεκριμένο τυπικό, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας;
- 2) Μένει ενεργή έναντι της Γερμανίας η διεκδίκηση εθνικών αποζημιώσεων για τις απώλειες των χιλιάδων ζώων και περιουσιών, που προκάλεσαν αβάσταχτο ανθρώπινο πόνο, συνέτριψαν ολόκληρες οικογένειες και υπονόμευσαν το αναπτυξιακό δυναμικό της ελλαδικής κοινωνίας;
Ο Ερωτών Βουλευτής
Αστέριος Γ. Ροντούλης
