Με μεγάλη επιτυχία κορυφώθηκαν το Σάββατο οι διήμερες εκδηλώσεις του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» στην Κοίτη του Πηνειού στη Λάρισα. Και τις δύο μέρες πλήθος λαού και νεολαίας πέρασε τις πύλες του.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν το Σάββατο με την πολιτική ομιλία από τη Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Παράλληλα, τη δεύτερη μέρα στην Κεντρική σκηνή παρουσιάστηκε το αφιέρωμα «40 χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή”», με τη συμμετοχή μουσικών και ερμηνευτών από τη Λάρισα. Ακολούθησε συναυλία με τους «Hot Rats». Οι εκδηλώσεις στην Κεντρική σκηνή έκλεισαν με συναυλία από τον Πάνο Μουζουράκη. Στη Λαϊκή σκηνή έγινε λαϊκό – ρεμπέτικο γλέντι, με τους: Φώτη Παπανικολάου (κιθάρα – φωνή), Γιάννη Σωτήρη (μπουζούκι), Μένη Στεργιούλα (φωνή), Νατάσσα Στεργιούλα (κρουστά). Ακόμα υπήρξε πλούτος δραστηριοτήτων και στους υπόλοιπους χώρους του φεστιβάλ.
Την Παρασκευή, πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, στην Κεντρική σκηνή, έγινε η συζήτηση με θέμα «Στους καιρούς των αποφάσεων και η τέχνη πρέπει να αποφασίσει» με εισηγητή τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο.
Ακολούθησε η θεατρική παράσταση «Αναμνήσεις για τον Ε. Τέλμαν» της Ίρμα Τέλμαν από τη θεατρική και μουσική ομάδα της ΚΝΕ. Έπειτα έγινε συναυλία με τους «Koza Mostra».
Στη Λαϊκή σκηνή πραγματοποιήθηκε παραδοσιακό γλέντι με τους: Σαρακατσάνο Μάριο (λαούτο – φωνή), Μπαλογιάννη Βασίλη (κλαρίνο), Μπαλογιάννη Κώστα (ακορντεόν), Σαραντινό Βασίλη (κρουστά – φωνή), Γάλλο Βασίλη (βιολί), Γάλλο Νίκο (μπουζούκι – φωνή). Συμμετείχε το χορευτικό από τον «Εξωραϊστικό Σύλλογο Πουρναρίου» και χορευτικά της Λάρισας.
Αποσπάσματα από την ομιλία της Λ. Ράζου:
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
Φέτος το Φεστιβάλ της ΚΝΕ συμπληρώνει 40 χρόνια ζωής. Είναι κι αυτή η επέτειος ένα δείγμα της ικανότητάς της να ανανεώνει τους δεσμούς της με τη νεολαία. Το Φεστιβάλ έχει μοναδικό υποστηρικτή τους χιλιάδες νέους και νέες σε όλη την Ελλάδα, τους χιλιάδες λαϊκούς ανθρώπους και εργάτες που παρακολουθούν τις εκδηλώσεις του (…).
Η ΚΝΕ βαδίζει στο 11ο Συνέδριό της. Στις θέσεις του ΚΣ που δόθηκαν πρόσφατα για συζήτηση στις οργανώσεις της ΚΝΕ και στη δημοσιότητα με τον «Οδηγητή» που κυκλοφορεί, αποτυπώνονται συμπεράσματα από τη μεγάλη πείρα δράσης της. Μεγάλα τα καθήκοντα των νέων κομμουνιστών και σύνθετα. Η σύγκρουση με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς του αντιπάλου, που στοχεύουν να ενσωματώσουν, να εξουδετερώσουν κάθε αγωνιστικό σκίρτημα στη νεολαία, είναι σφοδρή (…).
Το ΚΚΕ λέει και αποδεικνύει κάθε μέρα με τις θέσεις και τη δράση του, ότι υπάρχει διέξοδος, υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό μας. Είναι ο δρόμος της αγωνιστικής ανασύνταξης, της οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, ο δρόμος που ενώνει την πλειοψηφία του λαού για τη διεκδίκηση και ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Είναι δρόμος αντίθετος, σε σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης, σε σύγκρουση με την ΕΕ και την αντιλαϊκή στρατηγική της, με τα συμφέροντα των μονοπωλίων, με το σύνολο της αστικής τάξης της χώρας μας (…).
Μην πιστεύετε στον επικοινωνιακό βομβαρδισμό της κυβέρνησης, ότι τα δύσκολα τέλειωσαν, ότι η ανάπτυξη έρχεται, ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Αποτελούν προκλητική κοροϊδία προς τον ελληνικό λαό οι πρόσφατες εξαγγελίες της για “άρση των αδικιών”, για ελαφρύνσεις στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Είναι πρόκληση η φοροεπιδρομή που τάχα γίνεται δικαιότερη, αφού τώρα θα πληρώνουν “περισσότεροι λιγότερα”. Η ουσία είναι ότι πληρώνουν τα θύματα της πολιτικής τους για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες αφού τη διετία 2012-2013 πλήρωσαν φόρους και χαράτσια 2 δισ. ευρώ, αφού είδαν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται, αφού απειλούνται με κατασχέσεις για χρέη πάνω από 5.000 ευρώ, τώρα, βρίσκονται μπροστά σε μια νέα, χειρότερη ΚΑΠ: Νέο κύμα μειώσεων των αγροτικών ενισχύσεων, οργανικό στοιχείο μιας πολιτικής που οδηγεί στη συγκέντρωση της γης και παραγωγής σε λίγα χέρια, μεγαλοαγρότες, επιχειρηματίες.
Είναι κι αυτό ένα δείγμα της ταξικότητας της πολιτικής της κυβέρνησης. Γι’ αυτό πρέπει να πούμε “Ως εδώ, καμία θυσία για την πλουτοκρατία – Αλληλεγγύη – Κανένας μόνος του – Όλοι στον αγώνα με το ΚΚΕ μπροστά”.
Γι’ αυτό οι κομμουνιστές θα συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις να πετύχει το αγωνιστικό πρόγραμμα που εξήγγειλε το ΠΑΜΕ, να γίνει ένα ουσιαστικό βήμα στην κοινή δράση εργατών, αγροτών, μικροεπαγγελματιών, νεολαίας, γυναικών, βάζοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες, πραγματικές διεκδικήσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, για μέτρα ανακούφισης των ανέργων, για μισθούς με ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για στήριξη της αγροτικής παραγωγής και τόσα άλλα αιτήματα που στοχοποιούν τον πραγματικό αντίπαλο και χειραφετούν τη λαϊκή πάλη από τη γραμμή του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης.
Ιδιαίτερα η αγροτιά της Θεσσαλίας, που έχει πείρα και πολλές φορές έχει γίνει σημείο αναφοράς για τους αγωνιζόμενους αγρότες όλης της Ελλάδας και τούτη τη χρονιά θα δώσει το δικό της στίγμα σ΄αυτό το αγωνιστικό προσκλητήριο.
Να χαράξουμε την πραγματική διαχωριστική γραμμή! Που ξεχωρίζει τους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, από τη μια και τα μονοπώλια από την άλλη. Άλλη λύση δεν υπάρχει!
Όλος αυτός ο σκυλοκαβγάς για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης πριν και της ενδεχόμενες ασταθούς καπιταλιστικής ανάπτυξης τώρα, αφορά αντιπαράθεση τμημάτων του κεφαλαίου, καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών κέντρων για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος ή λιγότερο χαμένος από αυτή τη φάση του καπιταλιστικού οικονομικού κύκλου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις μέσα κι έξω από την Ελλάδα. Από το Τέξας ως το Κόμο, και από το Άγιο Όρος ως τη ΔΕΘ, κοστολογεί τις λαϊκές ανάγκες στο όνομα του εφικτού και του ρεαλιστικού, μοιράζοντας αντί για τα ψίχουλα της κυβέρνησης, ψίχουλα ελπίδας στο λαό και τόνους διαβεβαίωσης στους βιομηχάνους και μεγαλοεπιχειρηματίες, ότι η δική του κυβέρνηση θα διασφαλίσει ευνοϊκό “περιβάλλον”, για την παραγωγική δραστηριότητα του κεφαλαίου. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαία, τα καλά λόγια του ΣΕΒ για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τυχαία η σύμπλευσή του με το ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους, δεν είναι τυχαία η συμπάθεια που του δείχνουν οι γαλλοϊταλικοί κύκλοι του κεφαλαίου, που με τη στήριξη των ΗΠΑ απαιτούν μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία, προκειμένου να ανακτήσουν οι οικονομίες τους έδαφος στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία (…).
Αυτή τη δύσκολη περίοδο ένας δρόμος υπάρχει, μια επιλογή, ταξικό κριτήριο, ταξική στάση, ισχυρό ΚΚΕ παντού, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις γειτονιές και στα χωριά».
