Η ασπιρίνη, η ταπεινή σε οικονομική αξία αλλά πολύτιμη σε φαρμακευτική, δεν υπάρχει τελευταία στα φαρμακεία. Η έλλειψη παρατηρείται εδώ και πολλούς μήνες όχι μόνο στη Λάρισα αλλά σ’ ολόκληρη τη χώρα.
Η ασπιρίνη, που θεωρείται το φάρμακο του αιώνα, παράγεται και στην Ελλάδα. Με συνταγή μυστική βέβαια, όπως η κοκακόλα, συνταγή που φθάνει από το Μόναχο και τα κεντρικά εργαστήρια της Μπάγιερ (Bayer), όπου η επιστημονική έρευνα πάνω στο ακετυλοσαλικυλικό οξύ είχε αποδώσει την ασπιρίνη το 1899. Κι υπ’ αυτούς τους όρους η έλλειψή της φαντάζει ακόμη πιο παράδοξη.
Γνώστες της αγοράς αποδίδουν την εξαφάνισή της από τα ράφια των φαρμακείων στο ότι είναι πολύ φθηνή. Η ασπιρίνη θωρείται άριστο αντιπυρετικό, διαθέτει ισχυρή αναλγητική και αντιφλεγμονώδη δράση, τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται για την πρόληψη καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων και επιπλέον υπάρχουν ενδείξεις ότι προστατεύει από μερικές μορφές καρκίνου. Κι όμως κοστίζει στη λιανική 0,70 ευρώ, το κουτί με τα είκοσι χάπια. Στης ακρίβειας τον καιρό, η τιμή της διατηρεί μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα.
Εξ αιτίας αυτού η παραγόμενη στην Ελλάδα ασπιρίνη εξάγεται μαζικά. Στην Αλβανία επί παραδείγματι πωλείται σε διπλάσια τιμή, σχεδόν 1,5 ευρώ ενώ σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες διακινείται μέχρι και πέντε φορές ακριβότερη. Έτσι παρά την υποχρέωση των εταιριών να διατηρούν ικανά αποθέματα για τις ανάγκες της χώρας επί τρίμηνο, εντούτοις παρτίδες ασπιρίνης βρίσκουν τον τρόπο να ξενιτευτούν κι οι πιστοί οπαδοί του φαρμάκου βάζουν μέσον στον φαρμακοποιό τους για να το εξασφαλίσουν.
Στη δεκαετία του 1950 οι πωλήσεις της ασπιρίνης γνώρισαν σημαντική πτώση, καθώς άρχισε να κυκλοφορεί στο εμπόριο η παρακεταμόλη, με παρόμοιες αναλγητικές ιδιότητες αλλά λιγότερες παρενέργειες. Όμως η ασπιρίνη έκανε θεαματικό «come back» όταν αποκαλύφθηκε η ιδιότητά της να βοηθά στο να μη δημιουργούνται θρομβώσεις στην καρδιά ή ακόμη και στον εγκέφαλο. Έτσι ακόμη και σήμερα παρά τη στροφή στα ντεπόν, τα πονστάν και τα υπόλοιπα γνωστά αναλγητικά και αντιπυρετικά, η ασπιρίνη διατηρεί τη θέση της στις προτιμήσεις των πονεμένων. Αντιθέτως άλλα αντίστοιχα φάρμακα που έχουν γράψει επίσης ιστορία, όπως η καλμαλίνη παραμένουν ουσιαστικά στα αζήτητα, παρότι τα κουτιά τους φιγουράρουν στα ράφια των φαρμακείων ως «Εξαίρετο παυσίπονο».
Παραδεχόμενος το πρόβλημα της έλλειψης στην ασπιρίνη, ο πρόεδρος των Λαρισαίων φαρμακοποιών εκτιμά ότι αυτό ίσως αποτελεί προανάκρουσμα άλλων σοβαρότερων ελλείψεων σε ακριβά φάρμακα με εντονότερο εμπορικό ενδιαφέρον. Ο κ. Γιάννης Μακρυγιάννης δεν αποκλείει, οι υποτιμήσεις στα φάρμακα, με τη νέα μέθοδο τιμολόγησής τους στην Ελλάδα, να οδηγήσουν τις εταιρίες σε αθρόες εξαγωγές που θα αφήσουν ακάλυπτες τις εγχώριες ανάγκες.
