Το νέο κτήριο του 15ου Γυμνασίου-Λυκείου(14ου) ζητήθηκε – μελετήθηκε – σχεδιάστηκε – δημοπρατήθηκε – κατασκευάστηκε, από και για, τους μαθητές του τότε 42ου και νυν 42ου και 44ου Δημοτικών Σχολείων Νέας Πολιτείας. Μόνη ανάγκη στέγασης ήταν η δική τους και για την κάλυψη αυτής κτίστηκε το νέο κτηριο. Τουλάχιστον αυτής και κατ’ ελάχιστον αυτής ,.
Οκτώ χρόνια (2004-2012) πήρε και κατά την διάρκεια αυτών καμία συμμετοχή, καμία διεκδίκηση και καμία άλλη ανάγκη δεν υπήρξε.
Από την έναρξη λειτουργίας του νέου κτηρίου τα τελευταία 3 χρόνια το μαθητικό δυναμικό του 15ου Γυμνασίου, αυξανόταν με, υπέρμετρες και ανεπαρκώς αιτιολογημένες, προσθήκες μαθητών, εμφανώς πέρα από τις δυνατότητες του κτηρίου.
Επί 3 χρόνια επικαλούμαστε επιχειρήματα χωρητικότητας για να καταδείξουμε ότι η υπέρμετρη μεταφορά μαθητών από το 9ο Γυμνάσιο στο 15ο Γυμνάσιο, στερείται υπηρεσιακώς αναγνωρίσιμης τεκμηρίωσης, δεδομένου ότι το 9ο ΔΕΝ είχε ποτέ πρόβλημα στην υποδοχή των μαθητών του 17ου Δημοτικού Σχολείου (Ανθούπολης) και ότι το 15ο έχει σοβαρό πρόβλημα χωρητικότητας με την ανάπτυξη των Λυκειακών τάξεων. Ήταν μια κατ’ εξαίρεση παροχή, με την φύση μιας φωτογραφικής εξυπηρέτησης προς κάποιους – τότε υπερβολικά ανυσηχούντες και σήμερα ξιφουλκούντες – γονείς, για την διάβαση ενός μικρού τμήματος μια συγκεκριμένης οδού, με πρόσχημα μια προκύψασα γειτνίαση.
Επί 3 χρόνια επικαλούμαστε ότι ΜΟΝΗ αιτία για να γίνει μια χωροταξική μεταβολή και τόση μεγάλη προσθήκη μαθητών, θα ήταν ΜΟΝΟ η αδυναμία του 9ου Γυμνασίου να υποδεχθεί τους μαθητές του, κάτι όμως που ποτέ δεν υπήρξε. Αλλά η προσθήκη μαθητών από το 17ο Δημοτικό (Ανθούπολης) στο δυναμικό του 15ου Γυμνασίου συνεχιζόταν και μάλιστα αυξανόταν παρά τα αριθμητικά στοιχεία που τεκμηρίωναν, την καταστροφή της προοπτικής ανάπτυξης του Λυκείου (14ο) στο κτήριο.
Επί 3 χρόνια είναι εμφανές πως για να διατηρηθεί η λειτουργία του κτηρίου, ότι κακώς προστέθηκε θα είναι αυτό που θα αφαιρεθεί. Τι πιο λογικό και τι πιο δίκαιο άλλωστε
Και φτάνουμε σήμερα, διακρίνοντας την επιλεκτική θεώρηση αλλά και την κωμική πια διάσταση στην προσαρμογή και ευελιξία των «επιχειρημάτων», να βλέπουμε:
-την επικαλούμενη ιδιαιτερότητα στον κίνδυνο της διάβασης της οδού που λέγαμε, αυτή με την οποία επετεύχθη η εξυπηρέτηση εις βάρος όλων των σχεδιασμών προοπτικών και προγραμματισμών, ξαφνικά να γενικεύεται και σε άλλους μαθητές και να μην θεωρείται πια επιχείρημα!
-την παροχή να μετατρέπεται σε δικαίωμα, την εξυπηρέτηση να μετατρέπεται σε κεκτημένο!
-να γίνεται επίκληση των ίδιων επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση της εξυπηρέτησης, και τα οποία αν είχαν εφαρμοστεί τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν!
-τα επιχειρήματα αυτά, να αντιστρέφονται και να διαστρεβλώνονται και περιοριζόμενα εσκεμμένα στο στενό χρονικό ορίζοντα του σήμερα, να χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη της διατήρησης του λάθους, που η μη εξ αρχής εφαρμογή τους δημιούργησαν!
-την επίκληση των δικών μας φράσεων περι μαθηματικής λογικής, ισοτιμίας και δικαιοσύνης, σήμερα και όχι πριν από τρία χρόνια όταν ξεκίνησαν – οι προς εξυπηρέτησή των ιδίων ξιφουλκούντων – φωτογραφικές ρυθμίσεις!
