Κύριες και Κύριοι Συνάδελφοι,
σήμερα είναι 6 Απριλίου του 2015, είναι 9 το βράδυ, είναι Μεγάλη Δευτέρα, η κυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση 70 ημερών, δύο νομοσχεδίων –τόσα έχει ψηφίσει η Βουλή στο ενδιάμεσο- και ζούμε σε μια κατάσταση επαπειλούμενης καταστροφής, καθώς το δημοσιονομικό αδιέξοδο χειροτερεύει μέρα με την ημέρα. Έχουμε φτάσει να θεωρούμε αισιόδοξες δηλώσεις τις δηλώσεις του κ. Μάρδα, ο οποίος μας διαβεβαίωσε ότι έχουμε λεφτά μέχρι το Πάσχα. Άψογα. Είναι η κατάλληλη στιγμή για μια εξεταστική. Για αντιπαραθέσεις αντί για εθνικό συναγερμό. Για διχασμό αντί για εθνική συνεννόηση. Είναι η στιγμή που μια συντηρητική, παλαιοκομματική κυβέρνηση θα προέτασσε το μικροκομματικό έναντι του εθνικού. Αυτή τη στιγμή η συγκεκριμένη κυβέρνηση της Αριστεράς επιδιώκει σαφώς έναν αντιπερισπασμό, φέρνει το θέμα τώρα πασχαλιάτικα ως προπέτασμα καπνού για την κάλυψη της αμηχανίας της. Προσφέρει θέαμα, αλλά χωρίς τον άρτο. Και, κύριοι συνάδελφοι, το θέαμα χωρίς τον άρτο- οι αρχαίοι Ρωμαίοι ξέρανε από τότε- ότι έχει κοντά ποδάρια. Είναι σαν το ψέμα. Εξαντλείται γρήγορα. Διαρκεί για την ακρίβεια όσο χρειάζεται για να στρέψει κανείς το βλέμμα από την τηλεόραση προς το άδειο ψυγείο και γίνεται οργή για τους νεόπτωχους και τους άνεργους αυτής της χώρας και να είστε βέβαιοι ότι όσο η κυβέρνηση παραμένει αμήχανη και άπρακτη η οργή θα στρέφεται εναντίον της και όχι ενάντια σε αυτούς που κυβερνούσαν. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι θα μπορέσουν να την κατευθύνουν προς τα πίσω με επικοινωνιακά παιχνίδια και επιτροπές.
Διαβάζω στην πρόταση για την εξεταστική ότι πρέπει να εξεταστούν τα θέματα που ανέκυψαν κατά τη χρονική περίοδο από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 και να αποδώσει ευθύνες μόνο στους πολιτικούς πρωταγωνιστές της περιόδου αυτής και καμιάς άλλης. Όπως καταλαβαίνετε, η μεθόδευση είναι διαφανής. Θα μπορούσε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση να έχει ονοματεπώνυμα αντί για ημερομηνίες. Όπως επίσης είναι διαφανές ότι κυρίως προσπαθεί να ξεπλύνει τις ευθύνες αυτών που αφήνει απέξω παρά να διερευνήσει τις ευθύνες αυτών που περιλαμβάνει. Προστατεύει στην ουσία με σκανδαλώδη τρόπο τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν.
Το Μνημόνιο αποτέλεσε την κατάληξη των επιλογών από την είσοδο στην ΟΝΕ και δώθε. Ήταν η απάντηση στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας που προηγήθηκε. Κακή ενδεχομένως απάντηση, προβληματική. Να το συζητήσουμε, αλλά όχι ξεκομμένα. Το πρόβλημα είναι διατυπωμένο ήδη στα στοιχεία της Eurostat. Δεν ισχύει καμία ιστορία συνωμοσίας και κανένα ψέμα. Η κυβέρνηση λοιπόν εκ προοιμίου απαλλάσσει όλους αυτούς που από το 2002 και μέχρι το 2009 κυβέρνησαν. Όχι μόνο το σύμμαχό της, τον κ. Καμένο, που υπήρξε Υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή, και συνεπώς έχει ευθύνες για αυτή την περίοδο, αλλά και όλη τη δεξιά βάση της κυβέρνησης που από ότι φαίνεται διευρύνεται διαρκώς, για να περιλάβει και άλλους εκτός από τους ΑΝ.ΕΛ. Σύντομα υποθέτω πως η κυβέρνηση θα προσδοκά να εισπράξει τα ανταλλάγματα. Τότε θα μάθουμε ποια είναι η βάση της συναλλαγής που εξελίσσεται από τις εκλογές και δώθε. Το 2009, η είσοδος στο ευρώ το 1981 ή τα δάνεια της Αγγλίας είναι μια καλή στιγμή για να αποφασίσουμε το πότε πρέπει να το συζητήσουμε; Προφανώς το 2002 είναι το σημείο εκκίνησης της οικονομικής περιόδου την οποία διατρέχουμε. Είναι η περίοδος που ξεκίνησε με την είσοδο στο ευρώ και εξελίχθηκε με την Ολυμπιάδα, τα υποβρύχια που έγερναν, τη Siemens, τα δομημένα ομόλογα, τους κουμπάρους, τα δεκαχίλιαρα της Ηλείας και τελειωμό δεν έχει. Όλοι παίρνουν συγχωροχάρτι; Ακόμα και ο κ. Παπαδημούλης εξανίσταται, κύριοι συνάδελφοι.
Πάνω από όλα, όλοι γνωρίζουμε και το ξέρουμε καλά, το ξέρουμε βιωματικά ότι είναι η πανθομολογούμενη και τεκμηριωμένη δημοσιονομική εκτροπή του 2007 μέχρι το 2009 που οδήγησε τη χώρα σε πρόθυρα της χρεοκοπίας. Είναι το 15,6 % έλλειμμα, το 127% χρέος –σημειώνω ότι την προηγούμενη επταετία ήταν σταθερό γύρω στο 100% πριν πάρει την ανιούσα- τα 60 δις. δάνεια σε δύο χρόνια που αποτελούν ρεκόρ στα χρονικά της χώρας και οι 825.000 διορισμοί. Συγχωροχάρτι σε όλα;
Οκτώβρης του 2009 ως σημείο εκκίνησης είναι σαν να δικάζεις τον οδηγό ενός ασθενοφόρου και τον γιατρό των επειγόντων, μετά από ένα τροχαίο, αλλά να έχεις αθωώσει εκ των προτέρων το μεθυσμένο οδηγό που παραβίασε το σηματοδότη και τραυμάτισε τον ασθενή. Στόχος είναι, κύριοι συνάδελφοι, η καταδίκη των μεν ή η οριστική απαλλαγή αυτών που προστατεύονται; Πως θα στοιχειοθετηθεί ευθύνη του γιατρού και του οδηγού του ασθενοφόρου, όταν έχεις απαλλάξει το μεθυσμένο οδηγό;
Η κυβερνητική επιδίωξη είναι να στηθεί ένα σκηνικό αντιπαράθεσης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η καραμανλική δεξιά από τη μια, μια διευρυμένη συμμαχία αριστεράς και δεξιάς απέναντι στην κυβέρνηση σαμαρικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. ΝΔ εναντίον ΝΔ λοιπόν. Και όλοι εναντίον όλων.
Στο Ποτάμι θα έπρεπε να είμαστε ευτυχείς. Το μοναδικό κόμμα που δεν έχει καμία συμμετοχή στη συγκεκριμένη περίοδο είμαστε εμείς. Κανένας μας δεν ήταν εδώ, κανένας μας δεν είχε πολιτική ευθύνη. Αν είχαμε την ίδια μικροκομματική λογική θα προσδοκούσαμε μόνο κέρδη, θα παίρναμε λίγο λαδάκι για να ρίχνουμε στη φωτιά για να την κρατάμε ανοιχτή και θα ήμασταν ευτυχείς. Δεν είμαστε όμως. Δεν είμαστε γιατί δεν έχουμε την ίδια μικροκομματική λογική. Η χώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Είναι πρώτη φορά στην ιστορία της τόσο κοντά στο ναυάγιο. Και το ζητούμενο είναι η σωτηρία της πατρίδας, δεν είναι τα μικροκομματικά κέρδη για την επόμενη εβδομάδα.
Η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής είναι σενάριο που έχει ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα. Και ενώ οι πολιτικές ευθύνες έχουν αποδοθεί, η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής θα είναι καταστροφική. Όλοι οι πρωταγωνιστές της περιόδου έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αποδοκιμαστεί από το εκλογικό σώμα. Δείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα έδρανα. Κανείς δεν είναι εδώ από τους πρωταγωνιστές της προηγούμενης περιόδου. Η ποινικοποίηση το μόνο που προσφέρει είναι να τραυματίζει τη χώρα βαριά. Άλλωστε, κύριοι συνάδελφοι, αν είναι να μπούμε σε ποινική διαδικασία, γιατί να είναι καταληκτικός ο Ιανουάριος του 2015; Γιατί να μην μείνουμε ανοιχτοί μέχρι την ολοκλήρωση και αυτής της κοινοβουλευτικής Συνόδου;
Αλλά αν θέλουμε να αποκομίσουμε όφελος σαν χώρα, σαν κράτος, σαν έθνος, αντί να στήνουμε δίκες κατά τον τρόπο που μας συμφέρει, κατά τον τρόπο που συμφέρει τις εφήμερες παρά φύσει συμμαχίες, που έχουν διαμορφωθεί τον τελευταίο καιρό, αντί να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα, όπως η ΝΔ, που μιλάει για το 1981, αφού πρέπει σώνει και καλά τώρα, σήμερα να κάνουμε Επιτροπές, ας το κάνουμε με τρόπο εθνικά ωφέλιμο και αποδοτικό. Ας ξεκινήσουμε τη συζήτηση από το 2002 και ας την ξεκινήσουμε όχι για να κατασκευάσουμε αθώους, ή ενόχους, αλλά να διερευνήσουμε τις αιτίες, να μελετήσουμε τις παθολογίες και να βγάλουμε ψύχραιμα συμπεράσματα για τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα από την υψηλότερη στιγμή της ιστορίας της, την ένταξη στην ΟΝΕ, στη σημερινή κατάντια. Πως φτάσαμε από το 2009 σχεδόν χρεοκοπημένοι στο -4% του ΑΕΠ τεράστιο χρέος; Ποιοι αρνήθηκαν να κάνουν μεταρρυθμίσεις; Ποιο κατέβαιναν στο δρόμο ενάντια στο ασφαλιστικό; Ποιοι διεκδικούσαν όλο και περισσότερα από τον κρατικό προϋπολογισμό; Ποιοι εξέθρεψαν τη μικρή και μεγάλη διαφθορά; Ποιοι αύξαναν σταθερά το έλλειμμα, το χρέος, το δανεισμό αντί να κάνουν μεταρρυθμίσεις; Ποιοι μοίραζαν λεφτά και θέσεις;
Κυρίες και κύριοι,
για εμάς στο Ποτάμι είναι η στιγμή της φυγής προς το μέλλον. Είναι η στιγμή που η χώρα πρέπει να ξεκινήσει τον αγώνα της ανόρθωσης. Και σε αυτή την πορεία ο μικροκομματισμός και τα φθηνά επικοινωνιακά κόλπα δεν αποδίδουν. Κυρίες και κύριοι της συμπολίτευσης κάνω έκκληση για μια φορά, για πρώτη φορά ας προσπαθήσει η Αριστερά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
* Ο Κωνσταντίνος Μπαργιώτας είναι βουλευτής Λάρισας
