Η 8η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα των Ρομά με σκοπό να τεθούν οι βάσεις για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, που τόσο συχνά καταπατώνται και σε ορισμένες περιπτώσεις με ιδιαίτερα βάναυσο τρόπο.
Τα μέλη της εν λόγω πληθυσμιακής ομάδας αν και έχουν προσφέρει, όπως όλοι, πολλαπλά στην ανθρώπινη κοινωνία, εν τούτοις, συχνά, περιθωριοποιήθηκαν ως θύματα ανεξήγητων κοινωνικών ανισοτήτων και έχουν υποφέρει στο διάβα των αιώνων όσο, ίσως, κανείς άλλος.
Παρά την ιδιαίτερα σημαντική τους συμβολή σε ζητήματα κοινωνικής συνοχής, ιδιαίτερα μέσω, κυρίως, των επαγγελματικών τους ενασχολήσεων, υπέστησαν πολλά δεινά σε διάφορες ιστορικές φάσεις με κορυφαία αυτά της μακρόχρονης δουλείας και του ολοκαυτώματος.
Ο στιγματισμός των Ρομά συνεχίζει να υπάρχει, δυστυχώς, και σήμερα και είναι απόρροια ενός συστήματος αρνητικών αλλά και θετικών στερεοτύπων, ανησυχητικών και επιζήμιων, το οποίο καθιστά το ζήτημα της αντιμετώπισης ζωτικών θεμάτων τους δυσεπίλυτο.
Οι Ρομά, συχνά, τέθηκαν στο περιθώριο, ενίοτε έχοντας και οι ίδιοι ευθύνη, μέσω διάφορων μηχανισμών που ανέπτυξαν τα ευρύτερα κοινωνικά σύνολα. Στην πλειονότητά τους, κατέληξαν στη φτώχεια, την ανέχεια και σε μια στρεβλή ομογενοποίηση και κοινωνική κατηγοριοποίηση, που δημιουργεί και αναπαράγει διακρίσεις.
Στη Θεσσαλία, ζει ένας σημαντικός αριθμός Ρομά, συχνά υπό άθλιες συνθήκες, με πολλές επισφάλειες και με κινδύνους επιδείνωσης της κατάστασής τους.
Οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει έως τώρα από την περιφερειακή αρχή, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, μάλλον, ως αποσπασματικές και σε ορισμένες περιπτώσεις αναντίστοιχες με τις συγκεκριμένες ανάγκες, που υφίστανται χωρίς να δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε να δρομολογηθούν ολοκληρωμένες παρεμβάσεις με προοπτικές πραγματικής επίλυσης των προβλημάτων.
Θεωρούμε ότι η Περιφέρεια Θεσσαλίας πρέπει να προχωρήσει χωρίς χρονοτριβές στην υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου προγράμματος, που τόσο έχει καθυστερήσει εκ μέρους της. Στο επίκεντρο των δράσεων πρέπει να παραμείνει η πετυχημένη εκπαιδευτική παρέμβαση για τα παιδιά, που θα στηριχθεί από ένα πλέγμα επικουρικών δράσεων, ώστε να καταστεί όσο τον δυνατόν αποτελεσματικότερη.
Τέλος, συνεχίζει να υπάρχει η ανάγκη λήψης επιπρόσθετων πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του κοινωνικού διαχωρισμού και την επίλυση καθημερινών πρακτικών προβλημάτων, που, όσο χρονίζουν, τόσο δημιουργούν προβλήματα κοινωνικής συνοχής και αρμονικής συνύπαρξης.
