«Θα ξεκινήσω με τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι “στην πολιτική πολλά γίνονται και δε λέγονται”. Συμμερίζομαι αυτή την άποψη και, όσο διάστημα ήμουν στο Υπουργείο σε θέση ευθύνης, προσπάθησα να την ακολουθήσω. Δυστυχώς, στην Ελλάδα μιλούμε πολύ, μιλούμε δημόσια, συχνά για πράγματα που δεν γνωρίζουμε σε βάθος, αγνοώντας εάν βλάπτουμε το εθνικό συμφέρον. Η εξέλιξη του λεγόμενου “πακέτου Χατζηγάκη” είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που πρέπει να διδάσκεται στις σχολές πολιτικής επιστήμης: Πώς το μικροκομματικό συμφέρον μπορεί να βλάψει το εθνικό συμφέρον!» Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος στη συνεδρίαση της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, κατά την ενημέρωση των μελών της από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Ευάγγελο Αποστόλου, για την “Προστασία και κατοχύρωση των Γεωγραφικών Ενδείξεων στις συμφωνίες με τρίτες χώρες”».
Απευθυνόμενος στον κ. Αποστόλου ο Θεσσαλός πολιτικός είπε μεταξύ άλλων: «Κύριε υπουργέ, θεωρώ ότι είστε άνθρωπος καλών προθέσεων. Δυστυχώς, η πολιτική είναι σκληρή και δεν κρινόμαστε από τις προθέσεις, αλλά στο τέλος της ημέρας από τα αποτελέσματα που φέρνουμε. Και, δυστυχώς, όχι μόνο σαν αντιπολίτευση, αλλά και ως κυβέρνηση πολλές φορές ενδίδετε στον πειρασμό να λέτε πράγματα που δεν κάνετε.
Θυμίζω τα λεγόμενά σας για το “πακέτο Χατζηγάκη”: “Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Αποστόλου υπουργό δε θα γίνουν ανακτήσεις από τους αγρότες”. Ξεκινήσατε, ζητώντας ανάκτηση από αγρότες που έλαβαν άνω των 5.000 ευρώ και έπονται αυτοί που έχουν λάβει 2.000 ευρώ και άνω.
Να θυμίσω τα λεγόμενά σας για την αύξηση διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα. Χαρακτηρίζατε απαράδεκτο το ότι από 5 πήγε σε 7 ημέρες. Συγκρατήθηκε τότε στις 7 με τη δική μου παραίτηση και με τις αντιδράσεις άλλων συναδέλφων βουλευτών. Παρουσία κτηνοτρόφων της Θεσσαλίας μιλάγατε για “τροπολογία Χαρακόπουλου”, όπως τη βαφτίσατε, που θα επανέφερε το γάλα στις 5 ημέρες. Όχι στις 5 δεν επανήλθε, όχι στις 7 δεν έμεινε, όχι στις 11 -όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ- δεν πήγε, αλλά επί των ημερών σας, με σφραγίδα δική σας, έχουμε φρέσκο γάλα αορίστου διαρκείας! Η γαλακτοβιομηχανία μπορεί να ορίζει όποια διάρκεια ζωής θέλει στο λεγόμενο φρέσκο γάλα.
Το τρίτο παράδειγμα είναι το βέτο που θα θέτατε στις συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, αναφορικά με την προστασία των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και Γεωγραφικών Ενδείξεων, όπως είναι και η φέτα. Συμφωνίες με τον Καναδά, τη Νότιο Αφρική, τη Διατλαντική Εταιρική Συμφωνία με τις ΗΠΑ κ.α.
Προφανώς και είναι απαράδεκτη η τακτική της ΕΕ να έχει στις συμφωνίες με τρίτες χώρες ΠΟΠ, Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης, τριών κατηγοριών. Αυτά που απολαμβάνουν Πλήρη προστασία, αυτά που απολαμβάνουν Μερική προστασία και αυτά που δεν έχουν Καμία προστασία.
Αναφερθήκατε νωρίτερα στην παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στον τότε Πρόεδρο της Κομισιόν κ. Barroso, σχετικά με τη συμφωνία με τον Καναδά. Μήπως η παρέμβαση έγινε προκειμένου να υπάρξει έστω μερική προστασία της φέτας;
Στην Ελλάδα, συνήθως, δραματοποιούμε τα πράγματα. Τα πάντα είναι ή απόλυτος θρίαμβος ή απόλυτη καταστροφή. Αλλά πολλές φορές υπάρχουν και ενδιάμεσες λύσεις και η Συμφωνία με τον Καναδά, πράγματι, είναι μια μεσοβέζικη λύση. Αλλά θα πρέπει απ’ αυτό το βήμα να επαναλάβουμε και πάλι, ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα εισαγωγής τυριών, που βαφτίζονται φέτα, σε χώρα μέλος της ΕΕ. Εντός της ΕΕ δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα -γιατί δημιουργείται πολλές φορές σύγχυση και παραπληροφόρηση.
Οι συμφωνίες αυτές, που επιτυγχάνουν μερική προστασία, προφανώς είναι προτιμότερες από την πλήρη ασυδοσία, που υπάρχει αυτή την ώρα σε τρίτες χώρες, όπου δεν υπάρχει καμία προστασία της φέτας, ο καθείς μπορεί να βαπτίζει, όπως θέλει, ότι προϊόν παράγει παραπλανώντας τον καταναλωτή, χρησιμοποιώντας ελληνικά σύμβολα από την ελληνική σημαία και την Ακρόπολη μέχρι κίονες.
Επιχειρείται, λοιπόν, με αυτές τις συμφωνίες, έστω μια μερική προστασία. Ευχής έργο, θα ήταν να έχουμε απόλυτη προστασία, αλλά να έχουμε συναίσθηση και των δεδομένων. Μιλούμε για Συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, όταν και στο εσωτερικό της ΕΕ, υπάρχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα και πολλοί προτάσσουν τα συμφέροντα της αυτοκινητοβιομηχανίας και των διευκολύνσεων εξαγωγών της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα.
Το λέω τούτο, διότι έχω παρακολουθήσει το θέμα στις διασκέψεις της COSAC, των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, και στη Ρίγα της Λετονίας και στη Χάγη, όπου έλαβα το λόγο. Αυτό που θεωρούμε μεσοβέζικη λύση με τον Καναδά, μπορεί να μην το πετύχουμε στη Συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι οι συμφωνίες αυτές να θεωρηθούν “μεικτές”, να χρίζουν, δηλαδή, κύρωσης και από τα Εθνικά Κοινοβούλια. Από τη συμμετοχή μου στις διασκέψεις της COSAC, είδα ότι υπάρχει εύφορο έδαφος από τις αντιδράσεις συναδέλφων από άλλες χώρες. Είναι, λοιπόν, σημαντικό, να προχωρήσουμε σε συμμαχίες με χώρες που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εμάς αλλά και σε μια προσπάθεια πανευρωπαϊκής ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τις συμφωνίες αυτές.
Υπάρχει, ήδη, καθολική αντίδραση σε πολλές χώρες για το γεγονός ότι οι συμφωνίες αυτές γίνονται σε συνθήκες αδιαφάνειας, ελλιπούς ενημέρωσης των ευρωπαίων πολιτών, και διότι στην TTIP από την πίσω πόρτα ανοίγει το ενδεχόμενο εισαγωγής μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων στην ΕΕ. Για αυτά τα ζητήματα υπάρχει ευαισθητοποίηση, και η κοινή γνώμη είναι ένας μοχλός πίεσης στην ΕΕ, η οποία αντιλαμβάνεται, ότι εκτός από τους αριθμούς και τους γραφειοκράτες υπάρχουν και ευρωπαίοι πολίτες και το συνειδητοποιεί κάπως αργά, μετά το Brexit, μετά το σοκ που υπέστησαν από το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία.
Θα κλείσω με μια αναφορά στην κατάσταση που βιώνει η ελληνική αγελαδοτροφία. Τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα μετά την επέκταση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα. Και γίνονται ακόμη χειρότερα με την αρνητική εξέλιξη που φαίνεται ότι υπάρχει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την αποδοχή του “ελληνικού γιαουρτιού”, που θα παράγεται στην Τσεχία».
