Μετρώ τα χρόνια πίσω…εκεί γύρω στα δεκαεπτά..δεκαοκτώ…Πανελλήνιες εξετάσεις.Κόποι,διάβασμα,θυσίες…μπλεγμένα με όνειρα και ελπίδες.
Η διαδικασία των εξετάσεων…ψυχοφθόρα.Άγχος,πανικός…ιδρωμένες παλάμες στα θρανία…κλάμματα έξω από τα εξεταστικά κέντρα.Και μετά ο πίνακας των αποτελεσμάτων που φαντάζει το… εισιτήριο στη ζωή για κάποιους…και για άλλους ο κόσμος που χάνεται σε μια στιγμή…
Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί όλοι οι μαθητές βίωσαν αυτή την “επώδυνη” κατάσταση.Καρδιοχτύπησαν…στερήθηκαν… πάλεψαν για ένα βαθμό…και μόνο για αυτό έχουν κερδίσει το σεβασμό μας.
Συγχαρητήρια σε όλους τους αριστούχους μαθητές που κέρδισαν την πρώτη μεγάλη μάχη…και κατάφεραν να εισαχθούν σε κάποια σχολή της επιλογής τους.Οι προσπάθειες τους έπιασαν… τόπο και η αρχή για την επίτευξη των στόχων τους έγινε…
Οι υπόλοιποι μην πτοείστε…Σκεφτείτε μόνο ότι ακόμη και οι Ολυμπιονίκες δεν φτάνουν στο μετάλλιο με την πρώτη προσπάθεια…Η ζωή κρύβει εκπλήξεις.Κανένας βαθμός και κανένας αριθμός δε θα ορίσει την ευτυχία και το μέλλον σας.Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει ότι η επιτυχία ενός ανθρώπου στη ζωή εξαρτάται από το μεράκι,το πείσμα και την αγάπη του για ότι κάνει…Να θυμάστε ότι κανένα όνειρο δε μένει στον…αέρα…
Υπάρχουν εξαιρετικές σχολές με επίπεδο στην Ελλάδα αλλά και Πανεπιστήμια στο εξωτερικό όπου σπούδασα και εγώ…μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες φοιτητές.Και αν οι συγκυρίες δεν ευνοούν για κάτι τέτοιο… τίποτα δε χάνεται και πάλι…Όλοι θα βρείτε το δρόμο σας…για να ξεχωρίσετε στη ζωή…
Όσα συγχαρητήρια και να πω για τους γονείς των μαθητών που στερήθηκαν τα πάντα…ειδικότερα στις δύσκολες στιγμές που ζει η χώρα μας,ξενύχτησαν δίπλα στα παιδιά τους,κόπιασαν κάνοντας δύο και τρεις δουλειές για να προσφέρουν τα μέγιστα…είναι λίγο.Δώσατε τα πάντα για το μέλλον των παιδιών σας και σας αξίζει το μεγαλύτερο μπράβο…
