Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη η φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΛΟΓΙΑ της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου. Την εκδήλωση άνοιξε ο υπεύθυνος του φιλανθρωπικού έργου της Μητροπόλεως, ο Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος π. Ιγνάτιος Μουρτζανός, ο οποίος και μίλησε για την πνευματική παραλυσία της κοινωνίας και τόνισε πώς ο Χριστός μας γιατρεύει την απιστία, το φόβο του θανάτου, το αίσθημα της ματαιότητας, αρκεί εμείς οι ίδιοι να το θελήσουμε κάνοντας ο καθένας ξεχωριστά τον αγώνα του.
Ακολούθησε το ψυχαγωγικό πρόγραμμα, το οποίο περιελάμβανε στο πρώτο μέρος τραγούδια-καντάδες από την παλαιά αυθεντική εποχή μας, τα οποία ερμήνευσαν παιδιά που δραστηριοποιούνται στη νεανική κίνηση του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Λαρίσης.
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης μία συντροφιά νέων παιδιών με την καθοδήγηση μίας καθηγήτριας, της κ. Μαρίας Μουρτζανού, μας γύρισαν πίσω την μηχανή του χρόνου, στην όμορφη Πλάκα της Αθήνας και ενσάρκωσαν ρόλους, μεταφέροντας μας στιγμές που οι δικοί μας άνθρωποι μας διηγούνταν και μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο καταφέραμε να ζήσουμε.
Παιδιά γυμνασίου και λυκείου, με αστείρευτο ταλέντο, χωρίς να λυγίσουν δευτερόλεπτο, μη φειδόμενοι χρόνου, μετέφεραν στη σκηνή την πραγματικά ανεπανάληπτη ταινία “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”. Μία ταινία με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα.
Ακολούθησε το ψυχαγωγικό πρόγραμμα, το οποίο περιελάμβανε στο πρώτο μέρος τραγούδια-καντάδες από την παλαιά αυθεντική εποχή μας, τα οποία ερμήνευσαν παιδιά που δραστηριοποιούνται στη νεανική κίνηση του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Λαρίσης.
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης μία συντροφιά νέων παιδιών με την καθοδήγηση μίας καθηγήτριας, της κ. Μαρίας Μουρτζανού, μας γύρισαν πίσω την μηχανή του χρόνου, στην όμορφη Πλάκα της Αθήνας και ενσάρκωσαν ρόλους, μεταφέροντας μας στιγμές που οι δικοί μας άνθρωποι μας διηγούνταν και μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο καταφέραμε να ζήσουμε.
Παιδιά γυμνασίου και λυκείου, με αστείρευτο ταλέντο, χωρίς να λυγίσουν δευτερόλεπτο, μη φειδόμενοι χρόνου, μετέφεραν στη σκηνή την πραγματικά ανεπανάληπτη ταινία “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”. Μία ταινία με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα.
Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!
Τι είναι ο άνθρωπος; Ένα τίποτα!
Αμ, δεν το ‘φαγες το αρνί, Μιχαλάκη μου, σ’ έφαγε..
Σύνελθε Ελενίτσα…
Σύνελθε εσύ, Αντωνάκη…
Άκουσε να δεις Αντωνάκη μου… δέκα χρόνια μ’ έπρηξες «παίρνω το καπελάκι μου» και«παίρνω το καπελάκι μου». Ε, λοιπόν πάρε το καπελάκι σου και ώρα καλή στην πρύμνη σου και αγέρα στα πανιά σου.
Τελειώνοντας η θεατρική παράσταση, η οποία πανθομολογουμένως άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε όλους τους παρευρισκομένους, έλαβε το λόγο ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος.
Συνεχάρη την κ. Μαρία Μουρτζανού για την επιτυχημένη σκηνοθεσία της θεατρικής παράστασης αλλά και για την προετοιμασία του μουσικού συνόλου, ευχόμενος όπως συνεχίσει να εργάζεται με τον ίδιο ζήλο. Παρότρυνε παράλληλα όλους να χειροκροτήσουν ενθέρμως τα παιδιά για τις φιλότιμες προσπάθειες τους, ενώ ευχαρίστησε τον π. Ιγνάτιο και τα μέλη του συμβουλίου για το έργο το οποίο επιτελούν. Τέλος, απευθυνόμενος σε όλους τους συνοδοιπόρους του φιλανθρωπικού έργου, αφού τους ευχαρίστησε για την ανταπόκριση, τόνισε πώς η Εκκλησία μας είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και όλοι οι άποροι αδελφοί προσέρχονται σ’ Αυτήν και περιμένουν την ταραχή του ύδατος ώστε να βρουν αγάπη, στήριξη και ψυχική δύναμη.
Συνεχάρη την κ. Μαρία Μουρτζανού για την επιτυχημένη σκηνοθεσία της θεατρικής παράστασης αλλά και για την προετοιμασία του μουσικού συνόλου, ευχόμενος όπως συνεχίσει να εργάζεται με τον ίδιο ζήλο. Παρότρυνε παράλληλα όλους να χειροκροτήσουν ενθέρμως τα παιδιά για τις φιλότιμες προσπάθειες τους, ενώ ευχαρίστησε τον π. Ιγνάτιο και τα μέλη του συμβουλίου για το έργο το οποίο επιτελούν. Τέλος, απευθυνόμενος σε όλους τους συνοδοιπόρους του φιλανθρωπικού έργου, αφού τους ευχαρίστησε για την ανταπόκριση, τόνισε πώς η Εκκλησία μας είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και όλοι οι άποροι αδελφοί προσέρχονται σ’ Αυτήν και περιμένουν την ταραχή του ύδατος ώστε να βρουν αγάπη, στήριξη και ψυχική δύναμη.
