Στις 7 Αυγούστου του 1991, κλήθηκα από το Γραφείο του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, να προσέλθω το απόγευμα, για συνάντηση μαζί του.
– Κύριε Σιούφα, μου είπε, σας επέλεξα να αναλάβετε Υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων και αύριο ορκίζεστε.
Ευχαρίστησα για την τιμή και είπα στον Πρωθυπουργό:
– Κύριε Πρόεδρε, επειδή το έργο είναι εξαιρετικά σημαντικό, θα δεχθώ αυτή την αποστολή, εφόσον στις αρμοδιότητες τις οποίες θα καθορίσετε με τον Υπουργό, μου ανατεθούν όλες οι αρμοδιότητες και στο Νομοθετικό έργο, και στον Κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Ο Πρωθυπουργός έμεινε έκπληκτος. Σηκώθηκε από την καρέκλα του και με κοίταξε με αυστηρό ύφος. Συνέχισα λέγοντας, ότι μόνο έτσι θα μπορούσα να αναλάβω την ευθύνη, ώστε να αποφευχθούν καθυστερήσεις και να υπάρξουν γρήγορα αποτελέσματα.
Αν πρόκειται, εξήγησα, να περιμένω έξω από το γραφείο του Υπουργού για να με δεχθεί, ώστε να λάβουμε μια απόφαση ή να συμφωνήσουμε για την ακολουθητέα τακτική και στρατηγική, αυτό δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, αφού o επιδιωκόμενος στόχος ήταν η διάσωση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και η μεταρρύθμισή του, ώστε να καταστεί μακρόχρονα βιώσιμο.
Η τοποθέτησή μου αυτή δεν έγινε ούτε από αλαζονεία, ούτε από έλλειψη σεβασμού προς τον πρωθυπουργό, ούτε από το φόβο της ανάληψης κυβερνητικών υποχρεώσεων. Αλλά γιατί πάντοτε πίστευα ότι πολιτική δραστηριότητα και ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων έχει νόημα και αξία όταν υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις για την παραγωγή πολιτικού έργου.
Ο Πρωθυπουργός μου ζήτησε τότε να περάσω στον προθάλαμο του γραφείου του και να περιμένω. Μετά από μισή ώρα με φώναξε και πάλι και μου είπε:
– Παιδί μου, είναι η πρώτη φορά που ακούω αυτά που είπες. Στην αρχή, το θεώρησα ως έμμεσο τρόπο να αρνηθείς τη θέση του Υφυπουργού. Παρακολούθησα το Σεπτέμβριο του 1990, πως υπερασπίστηκες την παρέμβαση Σουφλιά για το Ασφαλιστικό, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και εκτίμησα τη δύναμη των επιχειρημάτων σου και αυτό πρυτάνευσε στην επιλογή μου. Μίλησα με τον Υπουργό τον κ.Σούρλα και του ανέφερα τα διαμειφθέντα μαζί σου. Και ο Υπουργός μου είπε: «Έχει δίκιο ο κ. Σιούφας, Πρόεδρε. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει αυτό το ζήτημα, με λυμένα χέρια». Κατόπιν αυτού, πρόσθεσε, αύριο το πρωί να έλθεις για την ορκωμοσία.
Η ανάθεση όλων των αρμοδιοτήτων σε Υφυπουργό, έγινε για πρώτη φορά στα Κοινοβουλευτικά χρονικά και από ό,τι γνωρίζω δεν επαναλήφθηκε ποτέ.
Η Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση της περιόδου 1990-1992, κορυφαίο επίτευγμα της κυβέρνησής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έσωσε για μακρό διάστημα την κοινωνική πολιτική και το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
Του Δημήτρη Σιούφα, πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων
Εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 02-06-2017
