«Σήμερα τιμούμε την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Μου προκαλεί, λοιπόν, εντύπωση το γεγονός ότι για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η ημερήσια διάταξη που αναγιγνώσκει ο Προεδρεύων του Σώματος, δεν μιλάει για “Γενοκτονία” αλλά για “Καταστροφή”. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που γίνεται αυτή η διαστρέβλωση;». Τα παραπάνω τόνισε ο αναπληρωτής τομεάρχης Εσωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, διαμαρτυρόμενος εντόνως κατά του προεδρείου της Βουλής που αυθαίρετα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά άλλαξε την λέξη «Γενοκτονία» με τη λέξη «Καταστροφή».
Ο κ. Χαρακόπουλος, ο οποίος ήταν ο εισηγητής της ΝΔ για την Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας κατέθεσε στα πρακτικά και την πρόσκληση της Περιφέρειας Αττικής και της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος (Ο.Π.Σ.Ε.) προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, η οποία αναφέρεται, όπως ρητά ορίζει το ΦΕΚ του 1998, στην Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Μετά τις “διευκρινήσεις” του προεδρεύοντος κ. Δημήτρη Κρεμαστινού, ο κ. Χαρακόπουλος καυτηρίασε το γεγονός λέγοντας: «νομίζαμε ότι για δεύτερη χρονιά ήταν ένα λεκτικό λάθος, αλλά εδώ φαίνεται ότι δεν μιλούμε για λεκτικό λάθος αλλά για συνειδητή επιλογή! Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από το Σώμα. Υπάρχει απόφαση της Βουλής, υπάρχει Προεδρικό Διάταγμα στο ΦΕΚ που ορίζει ότι είναι η ημέρα αυτή Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Δεν μπορεί κατά την έναρξη της συνεδρίασης το προεδρείο, που θέτει την ημερήσια διάταξη, αντί “Γενοκτονίας” να μιλά για “Καταστροφή”, γιατί έτσι μπορεί να θέλει κάποια πλειοψηφία, που τυγχάνει να υπάρχει σήμερα στη Βουλή. Το προεδρείο οφείλει να τιμά την μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας».
Τραγικό ορόσημο το 1922…
Το στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έλκει καταγωγή από τη Μικρά Ασία, ανέφερε ότι «όσα χρόνια κι αν περάσουν, το 1922 θα παραμένει ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Το μέγεθος της τραγικότητας αλλά και οι συνέπειες της μικρασιατικής καταστροφής είναι ανάλογα αν όχι δυσμενέστερα σε σχέση με αυτά της άλωσης της Πόλης το 1453».
Ο Θεσσαλός πολιτικός σημείωσε ότι «πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι της ιστορίας από τότε και σήμερα κάποιοι υποστηρίζουν ότι για να τραβήξουμε μπροστά πρέπει να κατακρεουργήσουμε την ιστορία, να αποκρύψουμε γεγονότα, να τους αλλάξουμε ονόματα. Τη σφαγή στη Σμύρνη να την πούμε “συνωστισμό”, τη γενοκτονία “εθνοκάθαρση” ή απλά “δραματικά γεγονότα”. Και έτσι να μιλούμε στα παιδιά, να μη διδάσκονται όλη την αλήθεια.
Πόσο πλανημένη, όμως, είναι αυτή η προσέγγιση! Πρώτον γιατί τίποτε σταθερό δεν οικοδομείται επί του ψεύδους. Αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει. Μόνο με την αλήθεια μπορούμε να προχωρήσουμε εμπρός.
Και δεύτερον, γιατί αν μείνουμε πλανημένοι δεν φέρνουμε εγγύτερα τη συμφιλίωση ή την ειρηνική συνύπαρξη. Αφήνουμε χώρο στο να επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Ως εκ τούτου, ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Ελλήνων του Πόντου, των Αρμενίων και των Ασσυρίων είναι αγώνας για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά και μοχλός αφύπνισης της ανθρωπότητας για να μην υπάρχει ποτέ καμία ανοχή στην επανάληψη τέτοιων εγκλημάτων».
