‘Έχουν κατακλύσει τη ζωή μας. Βρίσκονται παντού: στις ηλεκτρικές συσκευές, στα έπιπλα, στα σκεύη κουζίνας, στα παιχνίδια, στα ρούχα που φορούμε. Σαν συσκευασία, βρίσκονται σε επαφή με τις τροφές που καταναλώνουμε. Σαν τάπερ για την αποθήκευση των τροφών.
Τα γνωρίζουμε σαν νάιλον, σελοφάν, πλεξιγκλάς, σιλικόνη, τεφλόν, αφρολέξ
ή επιστημονικά πολυπροπυλένιο – PP, πολυαιθυλένιο – PE, ΡΕΤ, χλωριούχο πολυβινύλιο – PVC, πολυστυρένιο– PS, πολυαμίδια, βακελίτης, πολυεστέρας, εποξειδική ρητίνη…
Παράγονται από τα παραπροϊόντα διύλισης του πετρελαίου. Είναι ελαφριά, ανθεκτικά, αδιαπέραστα, πολύ βολικά στη χρήση τους και σχετικά φθηνά.
Ο καταναλωτικός πολιτισμός βασίζεται σ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να σκοτιζόμαστε και πολύ! Χρησιμοποιούμε τα άφθαρτα αλλά αναλώσιμα πλαστικά και «φραπ» τα πετάμε στην ανακύκλωση, στα σκουπίδια ή όπου ναναι.
Επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον
Καθημερινά ακουμπάμε, εισπνέουμε, αλλά και καταπίνουμε, «κοκτέιλ» χιλιάδων χημικών ενώσεων, λιγότερο ή περισσότερο τοξικών από τα πλαστικά που χρησιμοποιούμε.
Στο πιάτο μας «μεταναστεύουν» οι χημικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των πλαστικών όπως οι «ενδοκρινικοί διαταράκτες» δισφαινόλη Α και φθαλικές ενώσεις αλλά και «πρόσθετα», όπως πλαστικοποιητές, σταθεροποιητές, αντιοξειδωτικά, χρωστικές, καθώς και κατάλοιπα του πολυμερισμού.
Αυτό συμβαίνει σε μεγαλύτερο βαθμόόταν το περιεχόμενο των πλαστικών συσκευασιών είναι λιπαρό ή όξινο, όταν εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες, όταν το τρόφιμο είναι υγρό, όταν το πλαστικό είναι μαλακό (μεμβράνες από PVC).
Οι χημικές ενώσεις δρουν αθροιστικά, δηλαδή όσο περισσότερο εκτίθεται κάποιος σε αυτές, τόσο περισσότερο συσσωρεύονται στον οργανισμό του και έτσι αυξάνεται ο κίνδυνος για την υγεία.
Το πλαστικό αποσυντίθεται σιγά σιγά (μέχρι και 500 χρόνια) και επιβαρύνει το χώμα και το νερό με επικίνδυνα χημικά. Ένα μόνο πλαστικό μπουκάλι παράγει 17.000 μικροπλαστικά όταν αποσυντίθεται. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε 10 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες πολλές απ’ αυτές καταλήγουν στο περιβάλλον και αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τα πτηνά, τα ψάρια αλλά και τον άνθρωπο μέσω της τροφικής αλυσίδας.
Όταν τα πλαστικά καούν εκλύουν τοξικές διοξίνες.
Τι μπορούμε να κάνουμε:
– Χρησιμοποιούμε πάνινες επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες για τα ψώνια μας
– Αγοράζουμε ρούχα και ειδικά, εσώρουχα 100% βαμβακερά ή μάλλινα και όχι ακρυλικά, νάιλον και πολυεστερικά.
– Δεν βάζουμε ζεστό φαγητό σε πλαστικά πιάτα, δοχεία, τάπερ, κλπ.
– Αντικαθιστούμε τα τάπερ και τα πλαστικά σκεύη με γυάλινα ή ανοξείδωτα.
– Δεν πίνουμε ζεστά ροφήματα (καφέ, τσάι κλπ.) σε πλαστικά ποτήρια.
– Δεν τυλίγουμε λιπαρά τρόφιμα (π.χ. τυρί, χαλβά κ.ά.) με εύκαμπτες μεμβράνες από PVC.
– Δεν αποθηκεύουμε λάδια και οινοπνευματώδη ποτά σε πλαστικά δοχεία.
– Προτιμάμε τις γυάλινες συσκευασίες. Το χλώριο του νερού, το λίπος του λαδιού, το οξύ του ξιδιού ή η αλκοόλη των ποτών οδηγεί σε «μετανάστευση» χημικών ουσιών από το πλαστικό.
– Αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο και σε υψηλές θερμοκρασίες, προϊόντων συσκευασμένων σε πλαστικά.
– Δεν μαγειρεύουμε σε αντικολλητικά σκεύη και τηγάνια από τεφλόν.
– Δεν ξαναχρησιμοποιούμε τις πλαστικές συσκευασίες μίας χρήσης.
– Πετάμε τα πλαστικά που έχουν γδαρσίματα, έχουν θαμπώσει ή είναι πιο μαλακά, γιατί προκαλούν μεγαλύτερη «μετανάστευση» χημικών ενώσεων.
– Δεν αφήνουμε τα παιδιά να μασουλούνπλαστικά μικροαντικείμενα και παιχνίδιααπό PVC.
– Πιέζουμε τους Δήμους της περιοχής μας να εφαρμόσουν «την ανακύκλωση στη πηγή» και ανακυκλώνουμε τα πλαστικά μόνο στους ειδικούς κάδους.
Αλλάζουμε φιλοσοφία. Αντικαθιστούμε όσο γίνεται περισσότερα πλαστικά, με προϊόντα από φυσικά υλικά. Από γυαλί, από ξύλο, από μέταλλο, από χαρτί, από χώμα (κεραμικά).
Βάζουμε στη ζωή μας λιγότερα, πιο όμορφα και πιο ποιοτικά αντικείμενα.
Της Ένωσης Καταναλωτών Βόλου και Θεσσαλίας
