«Μέχρι και πρότινος, όποιος ήγειρε το δημογραφικό πρόβλημα στιγματιζόταν αμέσως από κάποιους αυτοχαρακτηριζόμενους προοδευτικούς ως αντιδραστικός και καταστροφολόγος. Σήμερα, όμως, οι αδιάψευστοι σκληροί αριθμοί καταρρίπτουν τους ψευδείς αυτούς διαχωρισμούς. Το πρόβλημα υπάρχει, είναι τεράστιο, είναι ίσως το σημαντικότερο που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα τις επόμενες δεκαετίες, και δεν έχει πολιτικά ή κομματικά πρόσημα. Είναι πρόβλημα όλων των Ελλήνων, των σημερινών και των αγέννητων ακόμη». Τα παραπάνω υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής για το Δημογραφικό, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης με θέμα τη σύνταξη της Εκθέσεως της Επιτροπής.
Ο κ. Χαρακόπουλος, αφού ευχαρίστησε, ως Αντιπρόεδρος, τους φορείς και τους εκπροσώπους της επιστημονικής κοινότητας που προσήλθαν στην Επιτροπή και κατέθεσαν προτάσεις, μελέτες αλλά και υπομνήματα, επεσήμανε ότι με τα όσα ακούστηκαν στην Επιτροπή το συμπέρασμα είναι «ότι η κατάσταση είναι δυσχερέστερη απ’ ότι αρχικώς είχαμε πιστέψει. Η φθίνουσα πληθυσμιακή πορεία της χώρας τρέχει με ραγδαίους ρυθμούς. Οι γεννήσεις έχουν περιοριστεί σε πολύ χαμηλά ποσοστά, μακράν του ιδεατού μέτρου για τη διατήρηση ενός πληθυσμού στα ίδια μεγέθη. Η απίσχναση αυτή επιδεινώνεται και από την μαζική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας σε παραγωγική και αναπαραγωγική ηλικία. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται αναλόγως ο μέσος όρος του πληθυσμού και η Ελλάδα να είναι ήδη μια χώρα γερόντων».
Το στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρόσθεσε ότι «στην επιτροπή μας, επίσης, διαπιστώσαμε το ανυπόστατο των προβλέψεων ή και επιθυμιών κάποιων κύκλων ότι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας των Ελλήνων, θα επιλυθεί από τους μετανάστες» και αυτό που «εμμονικά παραβλέπουν οι οπαδοί αυτής της θεωρίας, είναι ότι οι πληθυσμοί δεν είναι ένα μείγμα που προσθέτεις ό,τι να ‘ναι μέσα για να συμπληρώσεις μια ορισμένη ποσότητα. Απαιτείται, ταυτοχρόνως, μια πολιτισμική ομοιογένεια για να κατοχυρώνεται η κοινωνική συνοχή. Διαφορετικά, αυτό που θα δημιουργηθεί θα είναι μια Βαβέλ και όχι ένα κράτος».
Και καταλήγοντας τόνισε ότι «όλοι συμφωνούμε πλέον πως η αγωνία για το δημογραφικό δεν είναι συντηρητική αγκύλωση αλλά υπαρκτή αναγκαιότητα. Καταλήγοντας, λοιπόν, θα ήθελα να επιμείνω ότι αυτή τη φορά δεν πρέπει να μείνουμε στις διαπιστώσεις. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου. Ό,τι είναι να γίνει πρέπει να γίνει γρήγορα, για να αποδώσει μετά από χρόνια. Απαιτείται ένα πρόγραμμα αντιστροφής της πληθυσμιακής συρρίκνωσης, που θα αγκαλιάσει κάθε τομέα της κυβερνητικής πολιτικής, στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην υγεία. Και το οποίο θα μπορούσε να καθοδηγηθεί από ένα υπουργείο Οικογένειας και Δημογραφίας. Πρωταρχικό μέλημα να ληφθούν μέτρα που θα βοηθήσουν την αύξηση των γεννήσεων. Στη διάρκεια των συνεδριάσεων διατυπώθηκαν προτάσεις για επιδόματα για το κάθε παιδί, αυξητικά από το πρώτο και στη συνέχεια ανάλογα. Προτάσεις για σειρά φοροαπαλλαγών με κριτήριο τον αριθμό των παιδιών, προκειμένου να νοιώσουν τα ζευγάρια πως το κράτος είναι δίπλα τους, ότι το παιδί δεν θα φέρει επιπρόσθετα ασήκωτα οικονομικά βάρη. Και όχι βεβαίως, αυτό που συμβαίνει σήμερα, που σχεδόν καταδιώκεται και τιμωρείται όποιος έχει τρία ή περισσότερα παιδιά».
