Η σημερινή απεργία έγινε σε μια σειρά χώρους δουλειάς, χάρη στη δράση της πλειοψηφίας της διοίκησης του ΕΚΝΛ, των ταξικών συνδικάτων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που έβαλαν η εργοδοσία με την τρομοκρατία της, αλλά και οι πλειοψηφίες των διοικήσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ) που την κήρυξαν, αλλά την υπονόμευσαν εκ’ των προτέρων με το άθλιο πλαίσιο αιτημάτων που συνυπέγραψαν με την λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» των προθύμων υπερασπιστών του εκμεταλλευτικού συστήματος (πλειοψηφίες ΓΕΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, επιστημονικών φορέων και των τοπικών οργάνων τους), που απηχεί τους σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου, της Ε.Ε, της κυβέρνησης, των κομμάτων που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα, αλλά και με την απεργοσπασία, την καλλιέργεια της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας. Σκεφθείτε ότι χθές έδωσαν συνέντευξη διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς της πόλης μας (ΟΕΒΕΛ, Εμπορικός Σύλλογος, Επιστημονικοί φορείς) και κάλεσαν για συμμετοχή στην σημερινή κινητοποίηση, χωρίς να έχουν κηρύξει απεργία!
Χάρη στην παρέμβαση του ΕΚΝΛ και των ταξικών συνδικάτων που σπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, εμποδίστηκε σε μεγάλο βαθμό η προσπάθεια των εργοδοτικών-κυβερνητικών συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, να βάλουν την εργατική τάξη να παλεύει για “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας”, να διαδηλώνει δηλαδή με τους στόχους της Ε.Ε, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, των μνημονίων και της Κυβέρνησης.
Βάλαμε στην προμετωπίδα της απεργίας, τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις που αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαικών στρωμάτων, την καταδίκη της αντιλαϊκής επίθεσης της κυβέρνησης, της Ε.Ε, του ΔΝΤ και των επιχειρηματικών ομίλων, που τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματά μας.
Σ’ αυτό το έδαφος, ενισχύουμε την κοινή δράση με τους μικρομεσαίους αγρότες και ΕΒΕ που βρίσκονται σήμερα μαζί μας, όπως και άλλες φορές, οικοδομώντας την πραγματική κοινωνική συμμαχία όσων πλήττονται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που θα επιβάλει με τους αγώνες της την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών, των κυβερνήσεων και της ίδιας της πλουτοκρατίας, για να ανοίξουμε το δρόμο για μια άλλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των καπιταλιστών.
Καταδικάζουμε τον βρώμικο ρόλο των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ/ΣΥΡΙΖΑ) σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους οποίους πρέπει να παραμερίσει η εργατική τάξη για να μπορέσει να ανασυγκροτήσει το κίνημά της και να νικήσει.
Αυτές οι ξεπουλημένες παρατάξεις, που ελέγχουν την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις με νοθείες και την στήριξη της εργοδοσίας και προσπαθούν να παρουσιάσουν αγωνιστικό προσωπείο, ήταν αυτές που αρνήθηκαν πεισματικά να κηρύξουν απεργία στις 12 Γενάρη, βάζοντας πλάτη να περάσουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και του 3ου μνημονίου, οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, η φοροληστεία, ο περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας και διατυμπάνιζαν τον Φλεβάρη στο Γ.Σ της ΓΣΕΕ, ότι η απεργία ως μορφή πάλης έφαγε τα ψωμιά της.
Συνειδητά απέρριπταν τις προτάσεις των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, για να οργανωθεί η πάλη για τις ΣΣΕ και για αυξήσεις στους μισθούς, για την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και πριν 2 μήνες υπέγραψαν ακόμα μια χρονιά την διατήρηση των άθλιων μισθών των 586 ευρώ και 511 ευρώ μεικτά, παραβιάζοντας και την απόφαση του Γ.Σ της ΓΣΕΕ για διεκδίκηση επαναφοράς του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και υπογραφή ΕΓΣΣΕ.
Αυτές οι παρατάξεις, συνυπέγραψαν πρόσφατα, το λεγόμενο σχέδιο “εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής”, με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, στο πλαίσιο της ΟΚΕ, που αφορά αποκλειστικά τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό το σχέδιο, θα επιδεινώσει τη ζωή των εργαζομένων, με την υπονόμευση και ουσιαστική συρρίκνωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, την γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τη μείωση παραπέρα των μισθών και των συντάξεων, την υπονόμευση των ΣΣΕ, τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι λεγόμενοι «κοινωνικοί εταίροι» πρόσφατα πανηγύρισαν για την επιτυχή έκβαση των stress tests στις τράπεζες και για το γεγονός ότι εξασφαλίζουν παχυλές χρηματοδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που οι τραπεζίτες ετοιμάζουν 2.000 απολύσεις και η επίθεση στα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, που οδηγεί σε χιλιάδες λουκέτα και κατασχέσεις, θα μεγαλώσει.
Αφού λοιπόν οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, έβαλαν πλάτη να υλοποιηθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο της κυβέρνησης και να ψηφιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα για το κλείσιμο της 3ης “αξιολόγησης” και στην προετοιμασία των νέων αντιλαϊκών μέτρων, πριν λίγες μέρες, αυτές οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που έλεγαν ότι θα κάνουν «κάτι άλλο, μεγάλο», μια τον Μάρτη, μια τον Απρίλη, αποφάσισαν τελικά πανελλαδική απεργία για σήμερα, όχι για να αντιπαλέψουν την αντιλαική πολιτική, αλλά για να φθείρουν την απεργία και να οδηγήσουν στην αγκαλιά του μεγάλου κεφαλαίου τους εργαζόμενους, όπως κάνουν χρόνια τώρα.
Αυτό φαίνεται και από το άθλιο πλαίσιο αιτημάτων που συνυπέγραψαν με τις πλειοψηφίες της ΓΕΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ, επιστημονικών φορέων και μια Συνομοσπονδία Συνταξιούχων σφραγίδα, που δεν έχει καν σωματεία, την οποία ονόμασαν ψευδεπίγραφα «Κοινωνική Συμμαχία».
Αυτό το πλαίσιο αιτημάτων, δεν αναφέρει λέξη για την κατάργηση των εκατοντάδων αντεργατικών-αντιλαϊκών και αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν με τα 3 μνημόνια, καμία αναφορά στις ΣΣΕ, για την διεκδίκηση όσων μας έκλεψαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης από μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, ούτε κουβέντα για την στήριξη των ανέργων, την κατάργηση της φοροληστείας, του απεργοκτόνου νόμου.
Τα αιτήματα τους, όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των μικρών ΕΒΕ και αγροτών, αλλά είναι κομμένα και ραμμένα στις απαιτήσεις των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών, για μεγαλύτερη ευελιξία, φτηνότερη εργασία, μεγαλύτερη φοροληστεία, ισχυρότερη εκμετάλλευση. Αυτά δηλαδή που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και η Ν.Δ, ως προϋποθέσεις για να προχωρήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη, ζητάνε και οι εργοδοτικοί-κυβερνητικοί συνδικαλιστές!
Η λεγόμενη «Κοινωνική Συμμαχία» των προθύμων υποστηρικτών του εκμεταλλευτικού συστήματος, που στήθηκε με πρωτοβουλία των πλειοψηφιών των διοικήσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, είναι ένα ακόμα εργαλείο ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των εργαζομένων στη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων. Στο στόχαστρό τους είναι ιδιαίτερα η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, οι νέοι επιστήμονες. Επιδιώκουν να στριμώξουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων, συνολικά του λαού μας, στη μέγγενη των θυσιών και των μειωμένων απαιτήσεων, στη λογική του μικρότερου κακού, στη αποδοχή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ως μονόδρομου.
Το ΕΚΝΛ, απορρίπτει κατηγορηματικά αυτό το πλαίσιο και την συμμαχία των προθύμων υπερασπιστών του εκμεταλλευτικού συστήματος και των πολιτικών στήριξης του. Αυτό πρέπει να κάνει και κάθε σωματείο, κάθε εργατοϋπάλληλος, συνταξιούχος, μικρός ΕΒΕ, αγρότης, επιστήμονας, που ζει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των αντιλαϊκών πολιτικών.
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι αγρότες και ΕΒΕ, οι επιστήμονες, νέοι και γυναίκες των λαικών στρωμάτων, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί μ’ αυτούς που μας καταστρέφουν, δηλαδή με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τις κυβερνήσεις τους και τους εργοδοτικούς-κυβερνητικούς συνδικαλιστές, που στηρίζουν αυτά τα συμφέροντα.
Εμείς απεργούμε σήμερα και διεκδικούμε τα αιτήματα που πηγάζουν από τις δικές μας ανάγκες:
- Μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων, των μνημονίων με Ε.Ε, ΔΝΤ, ΕΚΤ.
- Μόνιμη και πλήρη εργασία για όλους, με 7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο.
- Επαναφορά των ΣΣΕ και της υποχρεωτικότητάς τους, του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
- Αποκλειστικά δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στη δουλειά από ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, με ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης. Αποφασιστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Προστασία της μητρότητας, καμία απόλυση εγκύου εργαζόμενης.
- Επίδομα 600 ευρώ σε όλους τους ανέργους για όσο διαρκεί η ανεργία. Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, φυσικού αερίου, σε ανέργους και απλήρωτους εργαζόμενους. Αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και δημόσιο. Διαγραφή των χρεών από τόκους.
- Απαγόρευση πλειστηριασμών για τις εργατικές-λαικές οικογένειες. Κατάργηση του νόμου που απελευθερώνει τις κατασχέσεις για χρέη προς τις τράπεζες και το δημόσιο ακόμα για 500 ευρώ. Να ψηφιστεί τώρα νόμος που θα προστατεύει πλήρως την κύρια κατοικία.
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας. Όχι στη νέα μείωση του αφορολόγητου ορίου. Ατομικό αφορολόγητο όριο 20.000 ευρώ. Να φορολογούνται με 45% τα κέρδη και τα περιουσιακά στοιχεία του μεγάλου κεφαλαίου.
- Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και κάλυψη των απωλειών σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Να καταργηθεί ο νόμος «Κατρούγκαλου». Επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης σε όλους τους συνταξιούχους. Κατώτερη σύνταξη 600 ευρώ. Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, να μην ξεπερνούν τα 60 έτη για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, ενώ για τα ΒΑΕ, τα 55 και 50.
- Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά.
- Να γίνουν χιλιάδες προσλήψεις μόνιμων, πλήρους απασχόλησης υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία, Κ.Υ, εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, στο ΕΚΑΒ, σε κοινωνικές δομές και ιδρύματα πρόνοιας. Να λειτουργήσουν κανονικά τα δημόσια νοσοκομεία, κλινικές τους που υπολειτουργούν ή έκλεισαν λόγω περικοπών. Κατάργηση των περικοπών και των πλαφόν στις διαγνωστικές εξετάσεις, στα φάρμακα, στα εμβόλια, στις φυσικοθεραπείες και στις ιατρικές επισκέψεις. Να παρέχονται σε όλους δωρεάν με χρηματοδότηση από το κράτος, με επιστημονικά και όχι λογιστικά κριτήρια. Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους σπουδαστές σε σύγχρονες εστίες.
Αρκετά ματώσαμε για τα κέρδη των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών. Απαιτούμε ζωή, δουλειά με δικαιώματα.
Το άθλιο αντεργατικό καθεστώς που έχουν επιβάλει στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ, ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ, Ε.Ε, ΔΝΤ και εργοδοσία, δεν σκοπεύουν να το πάρουν πίσω, ούτε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που πήρε τα εύσημα του Γιούνκερ και των εργοδοτικών οργανώσεων, ούτε η Ν.Δ και τα άλλα κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια, αλλά θέλουν να το κάνουν πιο άγριο, έχοντας πολύτιμη στήριξη από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές.
Με βάση τη μεγάλη πείρα που έχουμε πλέον, κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι με την σημερινή ή όποια άλλη κυβέρνηση που υπηρετεί το κεφάλαιο, θα αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο.
Ούτε τον ερχόμενο, ούτε κανέναν Αύγουστο, δεν θα τελειώσουν τα βάσανα της εργατικής τάξης, των μικρών αγροτών και ΕΒΕ, αν δεν οργανωθεί και δεν ξεσηκωθεί η πλειοψηφία που στέκει ακόμα αδρανής, για να ανατρέψει όχι μόνο την σημερινή και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση, αλλά και το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Το τέλος του προγράμματος, για το οποίο μιλά η κυβέρνηση, δεν σημαίνει επιστροφή των μισθών και των συντάξεων που μας έκλεψαν τα τελευταία 8 χρόνια, ούτε ανάκτηση των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που διέλυσαν αυτά τα χρόνια, ούτε φυσικά κατάργηση των αντεργατικών – αντιασφαλιστικών νόμων που επέβαλαν τα τελευταία χρόνια στη ζωή μας. Αυτούς τους ψήφισαν για να μείνουν και θα προσθέτουν κι άλλους, για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των καπιταλιστών. Άλλωστε η κυβέρνηση, όπως και οι άλλες κυβερνήσεις των χωρών της Ε.Ε, έχουν συμφωνήσει με την Ε.Ε, ότι ως το 2060 θα είναι υπο την επιτροπεία της, ενώ το «συμπληρωματικό μνημόνιο» που συμφωνήθηκε στο τελευταίο Γιούρογκρουπ και η «αναπτυξιακή στρατηγική» της κυβέρνησης, διαψεύδουν και επίσημα το παραμύθι της «καθαρής εξόδου» για το λαό.
Δε θα σταματήσει η ανεργία, η μερική απασχόληση, η καθυστέρηση των δεδουλευμένων, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα κακοπληρωμένα ολιγόμηνα προγράμματα εργασίας, η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, η συνεχιζόμενη φορολογική λαίλαπα, το πετσόκομμα των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί σε εργαζόμενους και μικρούς αυτοαπασχολούμενους, το κυνήγι της εργατικής – λαϊκής κατοικίας. Δεν θα σταματήσουν τα εργατικά ατυχήματα που αυξάνονται λόγω της έλλειψης μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων, της εντατικοποίησης, της χρησιμοποίησης ανειδίκευτων σε ειδικευμένες εργασίας, που οδηγούν και στον θάνατο, όπως πρόσφατα τον αδικοχαμένο συνάδελφο στον ΑΡΜΟ, όπου χθές, μια βδομάδα, μετά στην ίδια επιχείρηση σημειώθηκε και δεύτερο ατύχημα με το κόψιμο δαχτύλου του προέδρου του Σωματείου Μετάλλου, στον οποίο ευχόμαστε περαστικά.
Δεν υπάρχει δηλαδή πτυχή της δουλειάς και της ζωής μας που να μην επιβεβαιώνεται ότι η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων χτίζονται στην εξαθλίωση και την εκμετάλλευσή τους.
Από 1 Γενάρη 2019, θα μπεί σε πλήρη εφαρμογή ο νόμος-λαιμητόμος «Κατρούγκαλου», που φέρνει μείωση όλων των συντάξεων από 5-30%, μεσοσταθμικά 18% με τον επανυπολογισμό τους με νέους χαμηλότερους συντελεστές, την κατάργηση του ΕΚΑΣ. Επίσης ετοιμάζεται να μειώσει το αφορολόγητο από τα 8.636 σε 5.681 ευρώ, που θα επιφέρει νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και να ψηφίσει άλλα 88 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για την 4η αξιολόγηση μέσα στον Ιούνη και το επόμενο μνημόνιο, που θα πλασαριστεί ως «εθνικό στρατηγικό σχέδιο» για την ανάπτυξη.
Αποτελεί εμπαιγμό για την εργατική τάξη, το δήθεν ενδιαφέρον με δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης, του κ. Μητσοτάκη και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΕΒ, για κάποια αύξηση-κοροϊδία του κατώτερου μισθού, όπως για παράδειγμα στην Πορτογαλία 0,88 λεπτών την ημέρα, όταν αυτοί τον μείωσαν 22% & 32% και τον εφαρμόζουν χρόνια τώρα, μαζί με την κατάργηση των ΣΣΕ, αρνούμενοι, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα άλλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, να ψηφίσουν την πρόταση νόμου για επαναφορά των ΣΣΕ και την υποχρεωτικότητά τους, του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και των κλαδικών μισθών στα επίπεδα πριν την κρίση, που καταθέσαμε στη Βουλή τον Οκτώβρη του 2016, το ΕΚΝΛ με άλλες 530 συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Η ανάπτυξή τους, την οποία βαφτίζουν ξεδιάντροπα, ως «δίκαιη», δεν πρόκειται να ωφελήσει τους εργάτες, αλλά την μεγαλοεργοδοσία. Αυτό το ζουν καλά οι εργαζόμενοι στην αναπτυσσόμενη κατασκευαστική εταιρεία ΑΡΜΟΣ, που είδαν να χάνει τη ζωή του με φρικτό τρόπο ένας νέος συνάδελφός μας, εξ’ αιτίας της εντατικοποίησης, της έλλειψης ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής τους και της χρησιμοποίησης ανειδίκευτων εργατών σε δουλειές ειδικευμένων, για χάρη της αύξησης της κερδοφορίας της επιχείρησης, όπως άλλωστε συμβαίνει και στους περισσότερους χώρους δουλειάς. Το ζουν στους κλάδους, που βρίσκονται σε ανάπτυξη εδώ και χρόνια (Τρόφιμα-Ποτά, Ιδιωτική Υγεία, Τουρισμός, Φάρμακο), που ενώ τα κέρδη των επιχειρηματιών αυτών των κλάδων έχουν τεράστια αύξηση, η πλειοψηφία των εργαζομένων αμείβεται με 586 και 511 ευρώ, χωρίς ΣΣΕ, απλήρωτοι σε αρκετές περιπτώσεις, με μεγάλη εντατικοποίηση και απολύσεις.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορούν να την κρύψουν, ούτε με τα ψέματα, ούτε με τα ψίχουλα από τα ματωμένα πλεονάσματα, ούτε με τα αναπτυξιακά συνέδρια, που συνδιοργανώνει η κυβέρνηση, με τα στελέχη της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ που διοικούν τις Περιφέρειες, τους Δήμους, τα Επιμελητήρια και άλλους πρόθυμους υποστηρικτές του συστήματος.
Γι’ αυτό γυρίζουμε την πλάτη στην προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της Ν.Δ, των άλλων αστικών κομμάτων, των αιρετών τους σε Περιφέρεια και δήμους, να υποτάξουν το λαό στον δήθεν «εθνικό στόχο» της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί, ζητούν από το να ξανανοίξει το ασφαλιστικό, μέχρι και την επιβολή διδάκτρων στα πανεπιστήμια.
Καμία ανοχή σ’ αυτές τις πολιτικές, καμία αυταπάτη και μείωση των απαιτήσεων, ούτε και απογοήτευση. Όλα αυτά που χάθηκαν στα χρόνια της κρίσης, θα μπορέσουμε να τα ξανακερδίσουμε μόνο με τον ταξικό αγώνα, με ισχυρά συνδικάτα, με κοινή δράση και συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να δυναμώσουμε την πάλη μας, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που γίνονται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Ρωσία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Ισραήλ, Τουρκία, κλπ), ενάντια στην συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σ’ αυτούς, η οποία δεν διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου, για ν’ αναβαθμίσει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στο μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της ευρύτερης περιοχής σε Βαλκάνια και Μεσόγειο, δίνει 4 δις. ευρώ ετησίως στο ΝΑΤΟ, ενάντια στις βάσεις και στο ΝΑΤΟ, ενάντια στην παρουσία ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων της χώρας μας, ενάντια σε κάθε προσπάθεια περιστολής των συνδικαλιστικών-λαικών ελευθεριών και στρατιωτικοποίησης της ζωής μας.
Να αποκρούσουμε τις φασιστικές, εθνικιστικές, σοβινιστικές, ρατσιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, τους φορείς τους, που αξιοποιεί η αστική τάξη και ο ιμπεριαλισμός, στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες, για να υπερασπίζει το σύστημά της και τα συμφέροντα της. Να απομονώνουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, την εγκληματική ναζιστική Χ.Α, που με το προσωπείο του ψευτοπατριωτισμού, χύνει το δηλητήριο του εθνικισμού, του ρατσισμού, με στόχο να χτυπήσει το εργατικό κίνημα. Είναι τσιράκια της πλουτοκρατίας και υπηρετούν με τον πιο βίαιο τρόπο τα συμφέροντά της.
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαικά στρώματα, θα είναι χαμένοι και από τη σκληρή διαπάλη των ιμπεριαλιστών για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων και από την καπιταλιστική ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και οι εργοδοτικοί-κυβερνητικοί συνδικαλιστές.
Γι’ αυτό χρειάζεται οργάνωση των εργατοϋπαλλήλων στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς και αγώνας με ταξικό προσανατολισμό και αιτήματα που υπηρετούν τις δικές μας ανάγκες και όχι του μεγάλου κεφαλαίου. Να ξεριζώσουμε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό από τα συνδικάτα.
Δεν πρέπει να χαρίσουμε τίποτα, πρέπει να πολεμήσουμε τη λογική “περασμένα- ξεχασμένα”. Οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος πρέπει να έχουν ως βάση ότι είχε κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες, την επιστροφή των κλεμμένων και να κάνουν βήματα εμπρός, με βάση την πρόοδο στην επιστήμη και στην παραγωγή, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη ζωή μας. Η ζοφερή κατάσταση που διαμορφώνει για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ο καπιταλισμός και τα κόμματά του, δεν είναι μονόδρομος.
Σήμερα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες μας. Η ικανοποίησή τους απαιτεί την κατάργηση της καπιταλιστικής εξουσίας και ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και διανομής που μπαίνουν εμπόδιο και την δημιουργία μιας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου κουμάντο θα κάνει η εργατική τάξη, που θα αναπτύσσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες του τόπου, προς όφελος των λαικών αναγκών και όχι των καπιταλιστών. Αυτός είναι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, για τον οποίο πρέπει να παλέψουμε ως εργατική τάξη.
